خودروسازی کره چطور پیشرفت کرد؟
خودروسازی کره با تکیه بر توانمندی داخلی، سالها به تولید خودرو پرداخت، طرفداران تفکر حمایت از تولید خودروی ملی معتقدند که سازوکارهای این کشور میتواند الگویی برای توسعه خودروسازی کشور ما باشد .
به گزارش خودروتک به نقل از دنیای اقتصاد ، حال این سوال مطرح است که کره با چه زیرساخت و تفکری توانست بهعنوان خودروساز برتر جهان مطرح باشد؟آنچه مشخص است در کره حمایت ویژه از خودروسازی در اوایل دهه 60 میلادی سبب شد تا این صنعت بعد از 20 سال این امکان را به دست بیاورد تا صادرات گسترده خود را آغاز کند.
تجربه کرهجنوبی نشان میدهد یک دولت مقتدر و هوشمند چگونه میتواند با حمایتهای عاقلانه و توجه خاص به ظرفیتهای داخلی توسعه خودروسازی و تبدیل کردن این صنعت به یک بازیگر اثرگذار در عرصه جهانی را فراهم کند. ریلگذاران صنعت خودرو در این کشور جنوب شرق آسیایی در اولین قدم خود برای حمایت از بنگاههای فعال در زمینه تولید خودرو، درهای خود را به روی واردات به مدت 25 سال بستند و در این مدت بازار داخلی را در اختیار خودروسازان داخلی خود قرار دادند.
طی 5 سال ابتدایی (از سال 1962 تا 1967) واردات قطعات بهصورت SKD (قطعات نیمه کامل) از ژاپن و آمریکا انجام میشد و دولت وقت کره به دنبال این بود که شرکتهای فعال در قطعهسازی را تشویق به تولید کند. در این برنامه 5 ساله داخلیسازی 50درصدی مدنظر سیاستگذاران خودروی کرهجنوبی بود.بعد از طی کردن این دوره دولتمردان کرهجنوبی به سمت تولید مشترک با شرکتهای مطرح بینالمللی رفتند. طی سالهای 1968 تا 1974 صنعت خودروی کره وارد مرحله مونتاژ بهصورت CKD شد. بهطور مثال هیوندایی مونتاژ محصولات جنرال موتورز را با عمق داخلیسازی 21 درصدی در برنامه داشت و کیا نیز مونتاژ یکی از محصولات مزدا با عمق داخلیسازی 38 درصدی را آغاز کرد.
در این دوره همچنین سیاستگذار وقت این کشور جنوب شرق آسیایی داخلیسازی 100 درصدی را هدفگذاری کرد اما تا سال 1972 تنها 50 درصد این هدفگذاری محقق شد.بعد از پایان این دوره مرحله سوم توسعه خودروسازی در کره آغاز شد. بین سالهای 1975 تا 1981 حرکت به سمت تولید انبوه از مسیر افزایش عمق داخلیسازی مورد توجه ریلگذاران صنعت خودروی کرهجنوبی قرار گرفت. البته آنها برای اینکه وارد مرحله تولید انبوه شوند با توجه به همکاریهایی که به خودروسازان ژاپنی داشتند سیستم تولید انبوه تویوتا را برای توسعه دراز مدت صنعت خودروی خود مورد توجه قرار دادند.
در صنعت خودروی کره تا پایان سال 1975 عمق داخلیسازی به 85 درصد رسید.آنها همچنین در پایان این دوره توانستند هدفگذاری صادراتی خود که 75 هزار دستگاه از محصولات تولیدی شرکتهای خودروساز را شامل میشد را محقق کنند.از نکات قابل توجه در این دوره این بود که سیاستگذاران خودرویی در کره برای اینکه بتوانند به تولید انبوه دست یابند شرکتهای خودروساز خود را دستهبندی کردند تا آنها بتوانند تمرکز بیشتری روی تولید اقتصادی به لحاظ تعداد داشته باشند. بهطور مثال هیوندایی در این دوره تنها خودروی سواری تولید کرد.
کیا هم روی تولید خودروهای تجاری سبک متمرکز بود. از سال 1982 به بعد نیز خودروسازی کرهجنوبی مسیر توسعه محصول و گسترش صادرات را در دستور کار داشت.تنوع در سبد محصولاتی خودروسازان کرهای از طریق گسترش مراکز تحقیق و توسعه (R & D) و داخلیسازی قطعات به میزان 97 درصد اتفاق افتاد.در طی این چهار دوره یعنی از 1962 تا 1982 سیاستگذار خودرو در این کشور جنوب شرق آسیایی برنامهریزی دقیقی در ارتباط با بحث واردات را مورد توجه قرار داد.آنها با ممنوعیت 25 ساله واردات خودرو به کشور کار خود را آغاز کردند و به تدریج که هدفگذاریهای خود را در ارتباط با داخلیسازی محقق میکردند از ممنوعیت واردات به سمت استفاده از ابزارهای تعرفهای و غیر تعرفهای، پلکانی کردن تعرفه در یک دوره 10 ساله و در نهایت امضای قرارداد تجارت آزاد با اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا حرکت کردند.
در این مسیر دو ابزار استفاده از موانع غیر تعرفهای و همچنین استفاده از ابزار مالیاتی نقش پررنگی در توسعه صنعت خودرو کرهجنوبی داشت.کرهایها توانستهاند با کمک ابزار مالیاتی انگیزه تولید و همچنین سیاستگذاری برای این صنعت را مدیریت کنند. البته توجه به مشوقهای صادراتی نیز مدنظر سیاستگذار کرهای قرار داشت.