نکاتی درباره هیوندای سانتافه معروف که قبلا نمی دانستید

در این بازه قیمتی تنها گزینه غیر چینی رنو داستر است که از نظر طراحی ظاهری و تجهیزات رفاهی نمی‌تواند انتخاب چندان جذابی باشد. روش دیگر نگاهی به بازار خودروهای دست دوم و بررسی گزینه‌های موجود در این طیف قیمتی است، که در این صورت انتخاب‌های متفاوت و جذاب تری پیش روی شما قرار می‌گیرد.

به گزارش خودروتک، شاید نباید به تب شاسی بلند سواری زیاد خرده گرفت. این موجی است که در سرتاسر جهان فراگیر شده و به هر دلیلی عموم افراد تمایل به تجربه کردن خودروهای شاسی بلند دارند. در شرایط فعلی بازار که قیمت تمام خودروها نجومی شده اند، برای خرید یک نیمچه شاسی بلند (تک دیفرانسیل) چینی، چاره ای جز پرداخت رقمی در حدود ۷۰ الی ۱۰۰ میلیون تومان وجود ندارد.

طراحی سانتافه

اگر از تشابهات طراحی سانتافه با نسل‌های  قبلی آئودی Q5 صرف نظر کنیم، می‌توان به شکل کلی گفت که سانتافه نسل دوم، خودرویی عامه پسند و نسبتاست. خطوط نرم با طراحی ساده که به سرعت تکراری نمی‌شود و علیرغم گذشت حدود هفت سال، شکل دهنده یک شاسی بلند مدرن هستند، در تمامی زوایا قابل دیده می‌شوند.

خوشبختانه در طراحی سانتافه نسل دوم اغراق چندانی در حجم پردازی گلگیرها یا چراغ ها اعمال نشده و از این رو حتی می‌توان استایل کلی خودرو را با کلاس‌تر از برخی محصولات جدید و اغراق شده تویوتا و حتی کیاموتورز دانست. چرا که سانتافه نسل دوم بی‌شک نسبت به نسل تازه خودروهای آسیایی ساده‌تر است و سادگی همیشه زیباست. 

فیس‌لیفت

فیس لیفت سانتاقه در اواخر سال ۲۰۰۹ برای مدل‌های  ۲۰۱۰ اتفاق افتاد که شامل تغییراتی جزئی در طراحی چراغ‌های  جلو و عقب و معدود تغییرات در فضای داخلی کابین می‌شود. این فیس لیفت به حدی جزئی و ظریف است که شرح مبسوط تغییرات در این نوشتار به راحتی ممکن نیست، اما در مجموع نمی‌توان نمونه‌های  فیس‌لیفت شده را از نظر زیبایی برتر از مدل‌های  اولیه دانست.

نمای جلو و عقب فیس لیفت هیوندای سانتافه دست دوم مجهز به موتور ۳٫۵ لیتری

کابین

فضای داخلی سانتافه درست همان چیزی است که باید باشد. طراحی در مجموع ساده است و مواد تشکیل دهنده داشبورد و ادوات داخلی نیز متناسب با قیمت نه چندان گران خودرو، جنس  قابل قبولی دارند.

اکثر قطعات از پلاستیک با کیفیت شکل گرفته اند، اما طرح چوب مصنوعی در بخش میانی داشبورد چندان جالب نیست و بیش از حد پلاستیکی و تصنعی به نظر می‌رسد، با این وجود این قطعات به ایجاد تضاد رنگی در کابین یکپارچه مشکی رنگ خودرو کمک فراوانی کرده اند. استفاده از تریم خاکستری و نقره‌ای رنگ در اطراف اهرم تعویض دنده و صفحه نمایش‌گر با هدفی مشابه انجام شده و خوشبختانه این بخش‌ها کیفیتی خوب به خصوص در مقایسه با قطعات مشابه در خودروهای چینی دارند.

• ۲ نکته منفی در کابین

تنها دو نکته منفی قابل انتقاد در کابین وجود دارد که یکی از آنها بی‌شک به طراحی بیش از حد ساده مجموعه پشت آمپر مربوط می‌شود و دیگری هم کیفیت نه چندان جالب روکش چرم مصنوعی صندلی هاست که بعد از حدود ۱۰۰ هزار کیلومتر کارکرد دچار کمی افت کیفی و خط و خطوطی شده که ممکن است تدریجا به ترک‌هایی عمیق مبدل شوند.

بزرگتر از توسان

سانتافه نسبت به توسان هم دوره خود اندکی بزرگتر است و این تفاوت را می‌توان به وضوح در فضای داخلی کابین مشاهده کرد. از این رو فضای کافی برای پنج سرنشین در این خودرو وجود دارد و برای افرادی که به سفر‌های  پرجمعیت خانوادگی علاقه زیادی دارند هم امکان سفارش صندلی‌های  ردیف سوم (در مجموع هفت صندلی) فراهم بوده است. خوشبختانه شماری از سانتافه‌های  موجود در کشور نیز به چنین آپشنی مجهز هستند.

مشخصات فنی

نسل دوم سانتافه که در اواخر سال ۲۰۰۶ به عنوان مدل ۲۰۰۷ معرفی شد، یکی از مدل‌های استراژیک هیوندای برای بازارهای صادراتی آمریکای شمالی و اروپای غربی به حساب می‌آمد و به همین دلیل بعد از رونمایی در نمایشگاه دیترویت در سایت تولیدی هیوندای، واقع در آلاباما آمریکا به تولید رسید. اشتراکات فنی قابل توجهی در نسل دوم سانتافه با مدل‌های  هم دوره سوناتا (نسل پنجم) وجود دارد که در عمل به نفع مالکان این خودروها تمام شده، چرا که فراوانی قطعات یدکی و قیمت آن ها، جزو مزایای مثبت این نسل از خودروهای هیوندایی قلمداد می‌شود.

سانتافه با دو پیشرانه شش سیلندر بنزینی با حجم‌های  ۲٫۷ لیتری و ۳٫۳ لیتری به کشورمان وارد شده است که نمونه ۲٫۷ لیتری در واقع با هیوندای توسان و بسیاری دیگر از محصولات کیا و هیوندای مشترک است و با اختلاف بسیار چشمگیری پر تعداد‌تر از نمونه ۳٫۳ لیتری به ایران راه یافته است. تنها تفاوت این پیشرانه شش سیلندر خورجینی نسبت به پیشرانه هیوندای توسان و کیا اسپرتیج همسن و سال، مجهز بودن پیشرانه سانتافه به سامانه زمان بندی متغییر سوپاپ هاست که افزایش قدرت و کاهش مصرف را در پی داشته است.

سال‌های ابتدایی

مدل‌های  مجهز به این پیشرانه (۲٫۷ لیتری) در سال‌های  ابتدایی تولید با گیربکس نسبتا قدیمی چهار سرعته اتوماتیک عرضه می‌شدند و نمونه‌های ۳٫۳ لیتری از گیربکس پیشرفته‌تر ۵ سرعته اتوماتیک بهره می‌گرفتند، اما در سال‌های  بعد و پس از اعمال فیس لیفت جزئی (برای سال ۲۰۱۰) گیربکس چهار سرعته قدیمی نیز جای خودش را به نمونه پنج سرعته داد و مدل قدرتمند‌تر هم در پی تجهیز به نسل دوم پیشرانه‌های لامبادا (با ۳٫۵ لیتر حجم) به گیربکس ۶ سرعته خودکار مجهز است.

کندترین نمونه

از این رو می‌توان نمونه‌های ۲٫۷ لیتری قبل فیس لیفت با ۱۸۴ اسب بخار قدرت را کندترین نمونه بنزین سوز و مدل‌های ۳٫۵ لیتری بعد از فیس لیفت با قدرت ۲۷۶ اسب بخار را سریعترین نمونه موجود در کشور دانست.

جالب آنکه همین دو مدل نیز پرشمار‌تر از سایر گونه‌ها به کشورمان راه یافته‌اند و به همین دلیل اختلاف قیمت قابل توجهی میان نمونه‌های  ۲٫۷ لیتری قبل از فیس لیفت و ۳٫۵ لیتری بعد از فیس لیفت وجود دارد، البته خودرو مورد آزمایش در زمره گروه اول جای می‌گیرد و عجیب است که در زمره معدود نمونه‌های  ۲٫۷ لیتری تک دیفرانسیل (دیفرانسیل جلو) موجود کشور قلمداد می‌شود.

در واقع اکثر سانتافه‌های نسل دو وارد شده به ایران به سامانه انتقال نیرو به هر چهار چرخ مجهزند که اتفاقا عملکرد قابل قبولی هم در مقام یک کراس اوور شهری دارد و می‌تواند بسته به شرایط تا ۵۰ درصد نیروی تولیدی موتور را در اختیار چرخ‌های  عقب قرار دهد.

تجربه رانندگی 

تسلط خوب و میدان دید کافی، دو ویژگی مهم خودروهای شاسی بلند هستند که سانتافه هم از آن ها بی‌بهره نیست. گیربکس اتوماتیک چهار سرعته خودرو مورد آزمایش علیرغم تکنولوژی قدیمی خود، عملکردی قابل قبول دارد و در مجموع می‌تواند نیازهای رانندگی روزمره را به خوبی پوشش دهد. قدرت ۱۸۶ اسب بخاری پیشرانه هم برای تکان دادن جثه ۱٫۷ تنی این خودرو کفایت می‌کند. در واقع سانتافه حتی با موتور ۲٫۷ لیتری در مقایسه با سایر خودروهای موجود در خیابان خودرو کُندی نیست و نظر عملکرد با کمی اغماض می‌تواند انتظارات راننده را برآورده کند. خنثی بودن فرمان از آن مواردیست که چه در نسخه قبل از فیس لیفت و چه در نمونه‌های  اصطلاح شده (۲۰۱۰ به بعد) انتقادات کارشناسان را به دنبال داشته است.

• نقطع ضعف بدنه

نقطه ضعف بعدی هم به فنربندی بیش از حد نرم مدل‌های  قبل از فیس لیفت مربوط می‌شود که رفاهی فوق العاده را به همراه پایداری ضعیف در سرعت‌های  بالا در پی داشته است. سانتافه در گذر از روی سرعت گیرها،  دست انداز ها و سایر مصیبت‌های  درون شهری،  بسیار نرم و لوکس ظاهر می‌شود،  اما حرکات عرضی بدنه در هنگام گذر از پیچ ها آنقدر شدید است که اعتماد به نفس لازم برای مانور دادن از راننده گرفته می‌شود.

عملکرد خوب

مالک خودرو تاکید دارد که عملکرد سانتافه ۲٫۷ لیتری در سرعت‌های  بیش از ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت واقعا خوب است و سبقت گرفتن از سایر خودروها با این مدل نیاز به تلاش زیادی ندارد، اما اگر قصد خرید یک کراس اوور واقعا سریع را دارید باید حدود ۳۰ میلیون تومان بیشتر بپردازید و مستقیما به سراغ مدل‌های  فیس لیفت شده ۳٫۵ لیتری بروید.

۲۷۶ اسب بخار قدرت، تضمین کننده شتاب گیری بسیار خوب این مدل هاست، در تست نشریه کار‌اند درایور، شتاب گیری ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در حدود ۷٫۴ ثانیه ممکن شد و این رقمی فراتر از بسیاری کراس اوور ها، SUV ها و حتی سدان‌های  شش سیلندر است. بر اساس آزمایش فنی این نشریه،  مجموعه تعلیق در مدل‌های  فیس لیفت شده اصلاح شده است و نتیجه آن را می‌توان در بهبود حداکثر شتاب جانبی قابل تحمل تا مرز ۸٫۰ G دید.

هزینه‌های  نگهداری

شاید باور کردنی نباشد، اما پوسته سپر سانتافه نسل دوم با قیمت پوسته سپر خودرویی همچون پژو پرشیا چندان تفاوتی ندارد. پوسته سپر یک استثناء نیست و بسیاری قطعات فنی و ظاهری محصولات کیا و هیوندای قیمت نسبتا مناسبی دارند و نکته ای که زمینه ساز رضایت تمامی مالکین در رابطه با هزینه نگهداری از چنین خودروهایی است.

• بازار داغ قطعات تقلبی

البته وجود قطعات تقلبی تایوانی و چینی را در بازار نمی‌توان نادیده گرفت و متاسفانه چنین قطعاتی بعضا به شکل سهوی و یا عمدی توسط نمایندگی‌های  رسمی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما در مجموع هزینه‌های نگهداری سانتافه به خصوص در نسخه ۲٫۷ لیتری مناسب است و با توجه به دوام بالای مجموعه موتور گیربکس، می‌توان گفت که خرید یک سانتافه با کارکردی حدود یکصد هزار کیلومتر، با ریسک زیادی همراه نیست. البته به نظر می‌رسد که مدل‌های  ۳٫۵ لیتری با گیربکس شش سرعته اتوماتیک اندکی پر استهلاک‌تر باشند.

منبع: رگلاژ