چرا کی‌روش، برانکو و استراماچونی دیگر نباید به ایران بیایند؟
ممنوعیت فعالیت مربیان خارجی در فوتبال ایران نشانه این است که مقصر مدیران این فوتبال نیستند؛ بلکه به هر ترتیب باید توپ به زمین خارجی‌هایی بیفتد که گناهشان توقع انجام تعهدات سر وقت و بدون ملاحظات دست و پا گیر فوتبال ایران است.
به گزارش خبرورزشی، بحث ممنوعیت حضور مربیان خارجی در تیم‌های ایرانی، احتمالا پاک کردن صورت مسئله است؛ چرا که اصل ماجرا چیز دیگری است و در اینجا به آن بی‌توجهی شده...
مطالبات سنگین دلاری برانکو ایونکوویچ، وینفرد شفر و آندره‌آ استراماچونی از باشگاه های استقلال و پرسپولیس، مقصران مشخصی دارد که می توانیم به آنها لقب مدیران منصوب دستگاه عریض و طویل ورزش بدهیم! چه کسی با این مربیان قرارداد امضا کرد؛ ما، شما یا مدیران این باشگاه‌ها؟
بازیکنانی که امروز از فوتبال ایران طلبکار شدند و شکایت‌های خود را به مقر فیفا بردند و رای گرفتند، نه تقصیرکارند، نه مرتکب خلاف شده‌اند؛ این مدیران باشگاه های فوتبال ایران بودند که به قراردادها بدعهدی کردند و خود را متعهد و ملزم به اجرای مفاد آن ندانستند.
برانکو امروز در صدر طلبکاران فوتبال ایران قرار دارد اما او وقتی در پرسپولیس بود به تعهداتش عمل کرد. چندین جام برای پرسپولیس آورد و منهای ماجرای بازیکنان اوکراینی، ایراد چندانی به ایوانکوویچ نمی‌شود گرفت.
استراماچونی با ضرب و زور وارد فوتبال ایران نشد. این باشگاه استقلال بود که برایش دعوتنامه فرستاد، با این مربی قرارداد بست و کار به اینجا کشید.
وزارت ورزش، به مدیرانی در یک هواپیمای اختصاصی صندلی می‌دهد که جملگی مدیران تعهدآور برای باشگاه ها هستند. ممنوعیت فعالیت مربیان خارجی در فوتبال ایران نشانه این است که مقصر مدیران این فوتبال نیستند؛ بلکه به هر ترتیب باید توپ به زمین خارجی‌هایی بیفتد که گناهشان توقع انجام تعهدات سر وقت و بدون ملاحظات دست و پا گیر فوتبال ایران است.
نه فقط برانکو و استراماچونی که کارلوس کی‌روش هم قربانی همین بی‌تعهدی‌ها شد. ما فعالیت آنها را در ایران ممنوع می‌کنیم اما یقه مدیرانی که به ملاحظات اقتصادی فوتبال بی‌توجهی می‌کنند (و به قراردادهای نیز عمل نمی‌کنند) را نمی‌گیریم.
