ملاقات با ب ام و سری 5 های کلاسیک در تهران

در ادامه سلسله مقالات بررسی خودروها دهه ۹۰ میلادی، قصد داریم سنت‌شکنی کنیم و این‌بار به بررسی ۲ سدان دهه نود از خانواده سری پنج‌های بی ام و بپردازیم؛ خودروهایی که در کشورمان چندان شناخته شده‌ای نیستند ولی این روزها می‌توانند گزینه‌های هیجان‌انگیز و منطقی در بازار دست دوم باشند.

به گزارش خودروتک، ب ام و E34 و E39 به‌عنوان نسل‌های سوم و چهارم سری پنج؛ سدان‌های خانوادگی نسبتا مدرنی هستند و در شمار نسبتا قابل توجهی به کشور وارد شده‌اند. هر دو این خودروها این روزها با قیمت نسبتا مناسبی معامله می‌شوند و از نظر شرایط نگهداری و لوازم یدکی نیز در شرایطی هستند که استفاده روزمره از آنها می‌تواند توجیه‌پذیر باشد. بنابراین اگر جزو افرادی هستید که هر از چندگاهی با لبخندی بر لب، به چنین خودرو‌هایی می‌اندیشید، مطالعه این نوشتار برایتان سودمند خواهد بود.

E34 پدر و E39 پسر

 E34 در حد فاصل سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۶ بر روی خط تولید قرار داشت و با تولید بیش از ۱٫۳ میلیون دستگاه، در زمره خودروهای موفق تاریخ ب ام و جای می‌گیرد. طراحی کلاسیک و چهار شانه این مدل، ممکن است شما را به یاد مدل‌های قدیمی‌تر بی ام دبلیو در دهه ۷۰ و ۸۰ بیاندازد، اما از نظر فنی شباهت زیادی بین این مدل و نمونه‌های اولیه سری پنج وجود ندارد و از این جهت می‌توان E34 را سدانی مدرن در قالبی کلاسیک توصیف کرد.

طراحی این مدل را با کمی اغراق می‌توان در حد لبخند مونالیزا مرموز دانست. چرا که ٍ۳۴ می‌تواند از یک سو سدانی جعبه‌ای شکل و نه‌چندان هیجان انگیز باشد و از سوی دیگر در قالب یک آلمانی کلاسیک مدرن جذاب و اسپرت نقش بازی کند. مصداق این ماجرا تفاوت مدل پایه (۵۱۸i) با نمونه تیونینگ شده و افسانه‌ای M5 است که از نظر حس و حال یک دنیا با یکدیگر متفاوت هستند.

به عبارت ساده‌تر می‌توان گفت که استفاده از رینگ‌های بزرگ، قطعات تیونینگ بدنه و چراغ‌های تیره بر روی E34 بسیار بیشتر جواب می‌دهد تا خودروهای مدرن‌تر امروزی که حتی در نمونه‌های پایه نیز، تا حد زیادی بزک شده‌اند! از این رو، اگر به خودروهای کلاسیک و طراحی نوستالژیک علاقه دارید، بی هیچ شک و تردید، E34 یکی از بهترین خودروهایی است که ظاهری کلاسیک و جذاب را در قالبی مدرن ارائه می‌دهد، اما در مقابل E39 قرار دارد که سر آغازی برای ورود ب ام دابلیو به قرن بیست و یکم است.

این مدل از نظر طراحی نسبت به تمام بی ام و‌های پیش ازخود متفاوت است و شاید بتوان آن را اول محصول نرم و منحنی ب‌ام‌و پس از سال‌های خشک و خشن دهه ۹۰ لقب داد. شاید عجیب باشد اما طراحی این خودرو توسط یکی از طراحان معروف و ژاپنی ب ام و به نام Joji Nagashima انجام شده و به همین دلیل است که به خصوص نسبت به مدل‌های قبلی که زیر نظر تیم کلاوس لوته توسعه می‌یافتند، خودرویی کاملا متفاوت به نظر می‌آید.

آنطور که تصاویر می‌بینید، E39 مصداق بارزی از نسل جدید خودروهاست و از نظر طراحی آنقدر عامه پسند است که زمینه ساز شکستن رکورد‌های فروش ب ام و سری پنج در طول سال‌های تولید (۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳) شد. این مدل همچنین به یمن طوفان تبلیغاتی برای مدل M5 شهرتی ویژه یافت. هرچند که دو نسل نخست M5 هم خودروهای قدرتمند و سریعی بودند، اما آنچه نسل سوم را متفاوت می‌کرد، قدرت ۴۰۰ اسب بخاری پیشرانه V8 پنج لیتری آن بود که با اختلاف بسیار می‌توانست تمامی سدان‌های تیونینگ شده و حتی برخی کوپه‌های لوکس نظیر جگوار XK را به چالش بکشد. M5 E39 در آن سال‌ها یک ارابه جنگ تمام عیار بود، سدانی خانوادگی و تند مزاج که هنوز هم محبوبیت زیادی بین بی‌ام‌و دوستان سرتاسر کره خاکی دارد.

گستره فنی و مدل‌های موجود در ایران

اگر قرار بر توضیح تمام مدل‌های این دو بی ام و باشد، ناچار به اختصاص ۱۰ صفحه برای این مقاله خواهیم بود و از آنجا که چنین کاری غیرضروری است، به شکل عاقلانه و خلاصه وار به سراغ مدل‌های موجود در ایران می‌رویم. از بد روزگار اینبار هم شاهد عرضه گسترده مدل‌های ضعیف پایه هستیم که جذابیت چندانی ندارند.

E34 518i را می‌توان حتی بدون باز کردن درپوش موتور و با نگاهی بر ترمزهای عقب از سایر مدل‌های e34 تشخیص داد. این مدل به پیشرانه‌ای چهار سیلندر ۱٫۸ لیتری با حدود ۱۱۰ اسب بخار قدرت مجهز است و تنها نمونه‌ای است که از ترمزهای کاسه‌ای در چرخ‌های عقب بهره می‌برد.

شاید بتوان با اطمینان گفت که بیش از ۸۰ درصد E34‌های راه یافته به کشورمان از این مدل هستند و هیچ یک نیز نمی‌توانند به جز در ظاهر، در طبقه خودروهای هیجان انگیز قرار بگیرند. طبیعتا ۱۱۰ اسب بخار قدرت برای حرکت بخشیدن به جثه ۱٫۶ تنی E34 کافی نیست و همین نسبت قدرت به وزن ضعیف هم بزرگترین قاتل هیجان است. بنا به روایتی صفر تا صد این مدل‌ها به رقمی در حدود ۱۲٫۵ الی ۱۴٫۰ ثانیه بر آورد می‌شود که تنها با خودروهای داخلی یا چینی قابل قیاس است.

قسمت خوب ماجرا این است که تعدادی نمونه‌های ۵۲۰i، ۵۲۵i و ۵۳۵i از E34 نیز به کشورمان راه یافته‌اند که همگی مجهز به پیشرانه‌های شش سیلندر هستند و بهتر می‌توانند از مقام والای ب ام و دفاع کنند! ۵۲۰i در حدود ۱۵۰ اسب بخار قدرت دارد و نیروی تولیدی نمونه ۲٫۵ لیتری (۵۲۵i) هم بسته به سال ساخت، به ۱۷۷ الی ۱۹۵ اسب بخار می‌رسد.

هر دو این مدل‌ها در صورت بهره مندی از گیربکس دنده دسته، توانایی‌های خوبی دارند، اما اگر قرار به معرفی برترین عضو این خانواده باشد، باید به سراغ نمونه ۳٫۵ لیتری یا همان ۵۳۵i رفت که از پیشرانه‌ای قدیمی اما استخوان دار با ۲۱۸ اسب بخار قدرت و بیش از ۳۰۰ نیوتن گشتاور نیرو می‌گیرد. این پیشرانه می‌تواند شتاب گیری ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را ظرف ۶٫۸ ثانیه برای E34 ممکن سازد و این رقم به مراتب از خودرویی چون نیسان ماکسیما دنده دستی بهتر است.

این در حالیست که شتاب نمونه‌های ۵۲۰i و ۵۲۵i بسته به سال ساخت و مشخصات گیربکس در محدوده ۸ الی ۱۰٫۵ ثانیه قرار می‌گیرد. بنابراین E34‌های شش سیلندر در مجموع خودروهای توان مندی هستند و اگر قرار به در نظر گرفتن مسائل اقتصادی و مصرف سوخت باشد، انتخاب نمونه‌های ۵۲۵i اصطلاحا موتور مشکی (پیشرانه M50) می‌تواند نقطه تعادل مناسبی بین ویژگی‌های اقتصادی، دوام و عملکرد باشد.

تعداد E39‌های وارد شده به کشورمان بسیار کمتر از نمونه‌های نسل سوم (E34) است و به همین دلیل دسته بندی وضعیت واردات چندان آسان نیست. خوشبختانه در میان این معدود نمونه‌های موجود در ایران، مدل‌های قدرتمندی از جمله چند دستگاه M5 وجود دارد که سدانی ۴٫۸ ثانیه‌ای محسوب می‌شود و علیرغم گذشت قریب به ۱۵ سال می‌تواند در زمره سریعترین خودروهای خانوادگی موجود در کشور مطرح باشد.

خوشبختانه در این نسل اثری از پیشرانه‌های ضعیف چهار سیلندر (حداقل در نمونه‌های بنزینی) دیده نمی‌شود و تمامی مدل‌ها به صورت شش و هشت سیلندر عرضه شده‌اند. نمونه پایه (۵۲۰i) در حدود ۱۵۰ اسب بخار قدرت دارد و قدرتمند مدل شش سیلندری که از آن اطلاع داریم از سری ۵۲۵i بوده و قریب به ۱۹۲ اسب بخار قدرت دارد، البته طیف قدرت تولیدی مدل‌های سریعتر E39 به ۲۹۵ اسب بخار در مدل (۵۴۰i) هم می‌رسد، اما بعید است که نمونه‌ای از این مدل در کشورمان وجود داشته باشد.

سواری و هندلینگ

ماجرای هندلینگ خوب بی ام و دیگر تکراری شده و است و توصیف مکرر آن لطفی ندارد، اما در خصوص عملکرد تعلیق باید گفت که E34 با رینگ و تایر ساز استاندارد، نمایشی از رفاه و آسایش ارائه می‌دهد و در جذب ناهمواری‌ها بسیار خوب عمل می‌کند، E39 حتی یک قدم هم در این مورد جلوتر است، آنچنان که مالک خودرو به نوعی از نرمی بیش از حد آن شکایت می‌کند!

این در حالیست که چسبندگی و پایداری هر دو خودرو به سطح مسیر جزو بهترین هاست و هر دو مالک اعتراف می‌کنند که به بسیاری پیچ‌ها بدون ترمز گرفتن وارد می‌شوند. به قول یکی از کارشناسان خارجی، ب ام و خودرویی است که دوست دارید مدام با آن دور بزنید و در هر شرایطی به دنبال این هستید که یک مسیر خوب و پیچ در پیچ برای لذت بردن از ماشینتان پیدا کنید!

شرایط بازار

این روزها برای خرید یک نمونه سالم E34 518i ناچار به پرداخت رقمی در حدود ۷۰ میلیون تومان هستید، البته نمونه‌های خاص و کم کارکرد بیش از این‌ها قیمت دارند و توافقی معامله می‌شوند. نمونه‌های سالم شش سیلندر از مدل‌های ۵۲۰i الی ۵۳۵i هم، حداقل ۸۰ میلیون تومان ارزش دارند، البته ۵۳۵i علیرغم قدرت و عملکرد خوب، مصرف سوخت نسبتا بالایی دارد و از همین جهت ممکن است تفاوت قیمتی محسوسی با مدل‌های ۵۲۵i نداشته باشد.

در مقابل E39 قیمت نسبی بالاتری دارد. دیده شده که نمونه‌هایی از مدل‌های پایه (۵۲۰i) در حدود ۱۰۰ میلیون تومان معامله شده اند، رقم درخواستی برای نمونه‌های قدرتمند‌تر بسته به مشخصات فنی، سال ساخت و تمیزی می‌تواند به حدود ۱۵۰ میلیون تومان هم برسد، این در حالی است که چند نمونه M5 قیمت مشخصی ندارند و در سال‌های اخیر با قیمت‌های مختلفی دست به دست شده‌اند.

کیفیت ساخت هر دو مدل به راستی بالاست و حتی از بسیاری نمونه‌های جدید ب ام و هم بهتر است. به هرحال شکی نیست که معجزه کیفی خودروهای دهه ۹۰ دیگر هرگز تکرار نخواهد شد. اگر بتوانید نمونه‌ای از این خودروها را با کارکرد ۱۰۰ الی ۱۵۰ هزار کیلومتر پیدا کنید، مدت‌ها از مواجه با مشکلات فنی در امان خواهید بود، جالب است بدانید که هزینه نگهداری از هر دو مدل در مجموع مناسب و قابل قبول است و قطعات یدکی نو و استوک برای هر دو در سطح وسیعی عرضه می‌شود.

در واقع تعداد زیادی از این ب ام و‌ها در کشورهای همسایه و کشورهای حاشیه خلیج فارس وجوند دارد و همین نکته نیز زمینه ساز قیمت و تعداد مناسب لوازم یدکی آن‌ها شده است.

در زمینه فنی تقریبا هیچ کدام از مدل‌های موجود در کشور با مشکل عجیب و غریبی روبه‌رو نیستند، تنها در هنگام خرید لازم است که به سالم بودن سیم کشی و تجهیزات برقی الکترونیکی آن‌ ها دقت کنید، چرا که سیم کشی این نسل از خودروهای آلمانی بسیار پیچیده است و در صورت اعمال تغییرات توسط افراد غیر متخصص، می‌تواند حسابی دردسر ساز شود.

موتور‌های شش سیلندر هر دو مدل عملکرد و دوام خوبی دارند و در برخی موارد از قطعات مشترک با ب ام و‌های جدیدتر سود می‌برند.

بنابراین، خرید نمونه‌های تمیز و سالم چنین خودروهایی به‌عنوان خودرو دوم خانواده می‌تواند انتخابی عقلانی و هیجان انگیز در میان انبوه خودروهای ضعیف و ملال آوری باشد، که این روزها در بازار کشورمان دست به دست می‌شوند.

منبع: رگلاژ