جذاب ترین خودروهای استیشن تاریخ

واگن ها از آن دسته خودروها هستند که هنوز تکلیف باقی ماندن و یا بازنشسته شدنشان هنوز مشخص نیست ولی با این حال هم هنوز برای عده ای بسیار جذاب و صد البته خاص هستند.

به گزارش خودروتک به نقل از جی اس ام ، بدون هیچ مقدمه‌ای خدمتتان بگویم که قرار بهترین خودروهای واگن که تا به‌ حال ساخته‌ شده‌اند را تو این لیست بررسی کنیم اما قبلش یکم روشنگری کنم چون ممکنه بعضی‌ها بگویند اصلاً این واگن یعنی چه: (طبق تعریف ویکی ‌پدیا که ازش قرض گرفتم)، استیشن واگن (به انگلیسی: Station wagon) گونه‌ای از خودروها است که همانند هاچبک‌ها فاقد صندوق‌عقب است و از نظر ابعادی تقریباً هم ‌اندازه سدان ‌ها است.

حالا که معنی شو فهمیدیم باید یک تاریخچه کوچک هم اش بگویم و بعد بریم سراغ لیست. دوستان در حدود 40 تا 50 سال پیش مهندسان آلمانی و همچنین دوستان فرانسوی ‌شان به این فکر کردند که شاید عده‌ای از استیشن‌های غول ‌پیکر خوششان نیاید و دلشان بخواهد همان حجم و اندازه را به ‌صورت یک خودرو جمع ‌و جور تر داشته باشند تازه بعضی هم از سایز کوچک هاچبک ها گله مند بودند و دوست داشتند این خودروها کمی بزرگ‌ تر باشند. طراحان و مهندسان به فکر ساخت این نوع خودرو افتادند.

البته بعضی ساخت این خودرو را منتسب به چند شرکت آلمانی و بعضی هم به فرانسوی‌ها نسبت دادند البته همین اواخر یک روایت دیگر مبنی بر تولید این خودروها برای اولین بار در آمریکا به گوشمان خورد. البته این ‌که چه کسی اولین بار این نوع خودرو را ساخت خیلی مهم نیست نکته‌ای که الان مهمِ وضعیت فعلی این خودروهاست. در زمان گذشته این کلاس خودرویی آن‌ چنان توی بورس بود که از هر 10 خودرو در اروپا 3 تا از آن ها از نوع واگن بودند ولی خب در حال حاضر حتی تعداد اندکی از این خودروها در حال تولید هستند و با معرفی suv ها و کراس اوور ها اقبال مردم از این کلاس کاهش چشمگیری داشته. خب بدون معطلی بروید سراغ فهرستمان:

خب بهتر است اول به معرفی برند هولدن بپردازیم. این شرکت یکی از قدیمی ‌ترین شرکت‌های دنیا است که در سال 1856 تأسیس‌شده است. جالب است که بدانید این شرکت با هدف تولید و تجارت زین اسب در استرالیا و توسط نیروهای انگلیسی امپراتوری بریتانیا بنا نهاده شد. این شرکت هر صنعتی را که بگویید امتحان کرده اما آن چیزی که درنهایت به‌عنوان ماهیت این شرکت انتخاب شد همان خودروساز شدنش بود. این برند که در سال 1931 به یکی از بزرگ ‌ترین سازندگان اتومبیل در جهان تبدیل شده بود توسط غول خودروسازی آن زمان یعنی شرکت جنرال موتور خریده شد. البته این خودروساز علاوه بر تولید محصولات خاص خودش اقدام به مونتاژ و واردات محصولات شرکت جنرال موتور هم می‌کرد. خب این از داستان این برند اما برویم سروقت خودرو واگن تولیدشده توسط آن‌ها. ظاهراً هولدن از آن دسته کمپانی‌هایی است که هنوز اعتقاد دارد که واگن‌ها برای مردم و به‌ ویژه خانواده‌های پرجمعیت محبوب هستند. ازاین ‌رو آن‌ها در سال 2019 یک خودرو واگن را معرفی کردند. البته از نحوه نام‌ گذاری این واگن مشخص است که هولدن سعی کرده با کمی طراحی اسپرت و البته امکانات راضی‌کننده خیال خود را از فروش این خودرو راحت کند. البته این خودرو به ‌واسطه اسپرت بودنش هم یک خودرو بسیار قوی و کارآمد محسوب می‌شود. هولدن برای تأمین توان این خودرو از یک موتور 3.6 لیتری 6 سیلندر استفاده کرده است. توان این موتور به 315 اسب بخار می ‌رسد که برای یک خودرو خانوادگی بسیارعالی به نظر می ‌رسد.

می‌دانم تعجب کردید ولی حقیقت دارد. کادیلاک هم در روزهای خوش گذشته دست به نوآوری‌های جالبی می‌زده است. ازجمله این نوآوری‌ها تولید یک خودرو واگن آن‌هم با پسوند V است. همان‌طور که می‌دانید اگر این حرف به‌ عنوان پسوند در خودروهای کادیلاک یاد شود باید منتظر یک خودرو فوق قوی باشیم. البته در واقعیت هم همین اتفاق افتاده و کادیلاک این خودرو را به‌ شدت قوی ساخته. اگر کمی به ‌ظاهر این خودرو نگاه کنید متوجه می‌شوید که این خودرو از طراحی‌های قدیمی این شرکت بهره می‌ برد. این خودرو در سال 2014 به پایان کار خود رسید دلیلش هم ساده بود ازلحاظ مصرف بنزین یک خودرو ترسناک بود. این خودرو در هر 100 کیلومتر 11.5 لیتر بنزین مصرف می‌کرد که واقعاً افتضاح بوده. البته دلیل این اتفاق هم روشن است. کادیلاک این خودرو را با یک خودرو سوپر اسپرت اشتباه گرفته بود ازاین ‌رو در آن از یک موتور 8 سیلندر 5.4 لیتر استفاده می‌ کرد. این موتور غول آسا می ‌توانست برای این خودرو 563 اسب بخار توان تولید نماید. این توان باعث می‌شد تا این خودرو در 4 ثانیه 0 تا 100 را طی نماید. البته این را هم بگوییم که با پایان تولید این خودرو خط تولید واگن‌های کادیلاک نیز برای همیشه تعطیل شد.

قبل ‌ترها که میتسوبیشی دارای پرستیژ و اعتبار خاصی بود و مانند این روزها کم‌ رنگ نشده بود از روش‌های خاصی برای جذب مشتری استفاده می‌کرد. خودرو محبوب این برند یعنی لنسر یک خودرو تمام‌عیار بود که درزمینهٔ سدان های کوچک سایز و اسپرت یک خودرو پرطرفدار و تمام‌عیار محسوب می‌شد. از این ‌سو میتسوبیشی نمونه این خودرو محبوب را به ‌ویژه برای بازارهای داخلی ژاپن عرضه کرد. همان‌طور که می‌دانید علاقه ژاپنی‌ها به استیشن واگن‌ها وصف ‌ناپذیراست. اما متأسفانه این خودرو آن‌ چنان ‌که باید نتوانست موفق ظاهر شود چراکه کسی تحمل دیدن لنسر چابک را در این شکل و شمایل را نداشت ازاین رو نه ‌تنها این خودرو نتوانست به فروش بالا دست پیدا کند تازه باعث شد که میزان محبوبیت لنسر در خانه نیز کاهش چشمگیری پیدا کند. میتسوبیشی در این خودرو از همان پیشرانه 2 لیتری لنسر، سدان استفاده می‌کرد ازاین‌ رو این خودرو همانند برادر بزرگ‌ تر خود از 258 اسب بخار توان بهره می‌برد که برای یک خودرو خانوادگی عدد مناسبی محسوب می‌شد.

در مورد ولوو باید گفت که این داستان واگن‌ها هنوز هم برای مدیران این شرکت جذاب به نظر می‌رسد و تا همین الان 3 نمونه از این خودرو را بر روی خطوط  کارخانه خود دارند. البته داستان تولید واگن در سال‌های اوج محبوبیت این خودروها یعنی سال 1980 آغاز شد که خب ولوو در این زمینه کم ‌و بیش فعالیت خود را شروع  کرد تا این ‌که در سال 1990 با این مدل به‌ طور خاص و البته کامل وارد جریان تولید این کلاس خودرویی شد. این خودرو یک واگن بسیار قوی و بزرگ محسوب می‌شد. بزرگ ‌ترین ویژگی این خودرو که او را رقیب بسیاری از سدان های قدرتمند می‌کرد به موتور توانمندش مربوط می ‌شد. این خودروبرای اولین بار از یک ترکیب جدید استفاده می‌کرد. ولوو از یک موتور 5 سیلندر ساخت خودش در این خودرو استفاده می‌کرد. حجم این موتور به 2.3 لیتر می‌رسید. البته این موتور را یک سیستم توربو نیز همراهی می‌کرد تا با همه این‌ها قدرت نهایی این خودرو به عدد قابل ‌قبول 250 اسب بخار برسد. البته شاید ظاهر این خودرو آن‌چنان چنگی به دل نمی‌ زد ولی مهم‌ترین مزیت طراحی‌اش فضای بسیار خوب داخلش بود. جالب است بدانید که در سال‌های 2002 این خودرو حکم یک وانت را در کشور خود داشته و در اسباب‌ کشی‌ها به ‌وفور از آن استفاده می‌شده.

برخلاف دو رقیب اصلی این شرکت یعنی BMW و مرسدس بنز AUDI علاقه عجیبی به باقی ماندن در این حوزه دارد این مطلب را می‌توان با نگاهی به خودرو تازه ساخته‌ شده این شرکت در این کلاس خودرویی فهمید. این خودرو یک خودرو بسیار قدرتمند و البته با یک ظاهر فوق‌العاده جذاب است. البته قیمت این خودرو بسیار گران و بیش از 100 هزار دلار تعیین ‌شده که شاید برای یک خودرو واگن آن‌چنان جذاب به نظر نمی ‌رسد. اما برویم سر وقت پیشرانه این خودرو. شکی نیست که جذاب ‌ترین قسمت این خودرو به پیشرانه‌اش مربوط می‌شود. این خودرو یک خودرو هیبریدی اما از نوع بسیار قدرتمند است. این خودرو از یک موتوربرقی 46 ولتی استفاده می‌کند البته یک موتور بنزینی 3 یا 4 سیلندر هم این مجموعه را همراهی می‌کند. این مجموعه بی ‌نظیر می‌تواند 600 اسب بخار توان برای این خودرو تولید نماید. البته این خودرو به ‌واسطه طراحی کامپکت و آیرودینامیک خوبش می‌ تواند 0 تا 100 را در تنها 3.6 ثانیه بپیماید. برای این ‌که متوجه شوید این رقم تا به چه حد فوق‌العاده است کافی است به این نکته توجه کنید که خودرو لامبورگینی هوراکان تنها 0.4 ثانیه از این خودرو سریع ‌تر است.

اما این خودرو جزو آخرین باقی ‌مانده‌های این کلاس خودرویی در کارخانه دایملر محسوب می‌شود. البته مرسدس دوست داشته که این خودرو ازلحاظ  توان و البته قیمت چیزی از برادران پرچم ‌دار خود کمتر نداشته باشد ازاین‌رو تولید آن را به AMG هیولا سپرده است. مهندسان AMG در این خودرو از یک موتور 4.4 لیتری 8 سیلندر استفاده کرده‌اند. این موتور را دو توربو شارژ همراهی می‌کنند تا توانش به 627 اسب بخار برسد. این ترکیب پیش از این تنها در خودروهای پرچم ‌دار مرسدس چون سری S استفاده می‌شد. این خوار درزمینهٔ شتا گیری یک هیولای تمام‌عیار محسوب می‌شود. این خودرو می‌تواند 0 تا 100 را تنها در 3.4 طی نماید. البته در مورد ظاهر این خودرو نیز می‌توان با خیال راحت گفت که با یکی از بهترین طراحی‌های مهندسان مرسدس طرف هستیم. البته اوضاع واگن‌ها در کارخانه مرسدس روزبه ‌روز بدتر می‌شود و حلقه محاصره دور آن‌ها تنگ ‌تر می‌شود. شاید این خودرو آخرین نسل از این کلاس خودرویی در کارخانه مرسدس باشد.

قبول کمی مسخره به نظر می ‌رسد. در روز و روزگاری دوج نیز به تولید واگن‌ها مشغول بوده است. البته از آن سال‌ها خیلی گذشته و دلیل اصلی پایان آن روزها نیز به همین دلیل عدم مقبولیت دوج درزمینهٔ تولید این خودروها در بین مردم بود. البته اگر کمی دقت کنید خواهید دید که این خودرو از پسوند SRT استفاده می‌کند. همان‌طور که می‌دانید دوج از این پسوند برای خودروهای بسیار قوی‌ اش استفاده می‌کند پس می‌توان انتظار داشت که این خودرو نیز بسیار قوی بوده است. البته این نکته را باید اضافه کنیم که این خودرو بر پایه استیشن کرایسلر 300 توسعه پیدا کرده است. دوج در این خودرو از یک موتور تنفس طبیعی استفاده کرده است. این موتور ترسناک یک نمونه HEMI است. این موتور یک موتور 8 سیلندر 5.7 لیتری است تا به‌این ‌ترتیب توان این خودرو به 400 اسب بخار برسد. البته به خاطر وزن بالا و عدم بهره‌ گیری از یک طراحی خوب این خودرو شتاب گیری خوبی ندارد. این خودرو 0 تا 100 را در 5.3 ثانیه طی می ‌نماید. البته با تمام این‌ها این خودرو آخر راه واگن‌ها در شرکت دوج بود و بعد ازآن این کلاس خودرویی جای خود را به SUV ها داد.

بدون شک BMW را باید به‌ عنوان سلطان ساخت این نوع خودرو نامید. البته درست است که در حال حاضر خیلی تلاشی از سمت BMW برای ساخت این خودرو صورت نمی ‌گیرد ولی با این ‌حال درگذشته علاقه وافری به تولید این خودرو داشته است. این خودرو یک خودرو دوست ‌داشتنی و بی ‌نظیر محسوب می‌شود. این خودرو یک واگن گران ‌قیمت و البته پرفروش از BMW محسوب می‌شود. Bmw موفق شد که از این خودرو 900 عدد را بفروشد که آمار مناسبی محسوب می‌ شد. اگر به نام این خودرو توجه کنید خواهید فهمید که این خودرو از روی سدان معروف BMW یعنی M5 افسانه‌ای ساخته‌ شده است. البته این خودرو آخرین خودرویی بود که از پیشرانه بی ‌نظیر 6 سیلندر این شرکت استفاده می‌کرد. این موتور حجمی برابر حجمی برابر 3.8 لیتر داشت که البته به‌ صورت تنفس طبیعی کار می‌کرد. این موتور می‌توانست برای این خودرو در حدود 340 اسب بخار توان تولید نماید. گفتنی است که این واگن در زمان خودش قوی ‌ترین خودرو در کلاس خود محسوب می ‌شده است.

اگر دوست دارید با تنها واگن v10 دنیا آشنا شوید پس حسابی با دقت بخوانید. نمی‌دانم چرا BMW هیچ‌ وقت از این نوآوری‌ها در کلاس سدان ‌هایش انجام نداد. هرچه سدان ‌هایش طبق قاعده هستند برخلافش واگن‌هایش ترسناک و سنت ‌شکن بوده‌اند. عجیب‌ ترین نکته این خودرو به موتور پرقدرتش بر می‌ گردد. موتوری که در آن روزها در هیچ ‌کدام از خودروهای دیگر این کمپانی حتی در پرچم ‌دارانش دیده نمی‌شد. اگر می‌خواستید چنین موتوری داشته باشید باید در حدود 200 تا 300 هزار دلار خرج می ‌کردید. BMW در این خودرو از یک موتور 10 سیلندر 5 لیتری استفاده  می‌کرد. این موتور به‌ صورت تنفس طبیعی کار می‌کرد. این موتور می ‌توانست 500 اسب بخار توان تولید نماید. البته BMW برای القای حس رانندگی با یک ابر ماشین در این خودرو از یک جعبه ‌دنده دستی 6 سرعته فوق حرفه‌ای استفاده می‌کرد که ضریب پاسخگویی‌اش در حدود 1.2 ثانیه بود. شاید کیفیت سواری این خودرو از یک فراری هم دوست‌ داشتنی ‌تر بوده. فضای بزرگ و صد البته فوق‌العاده راحت که در کنار چنین توانی حس بی ‌نظیری از رانندگی را به شما منتقل می‌کرده است. این خودرو همانند پدربزرگ خودش توانست لقب بهترین واگن جهان را به دست بیاورد.

الان دوباره عده‌ای می‌گویند ساب چیست؟ پس اجازه دهید اول ساب را خدمتتان معرفی کنم. ساب یک خودروساز اهل کشور سوئد است که در سال 1945 بنا نهاده شد. دقیقا زمانی که جنگ جهانی به پایان رسید دولت این کشور باهدف احیا اقتصاد از بین رفته ‌شان دستور به تأسیس شرکت‌ها و کارخانه‌های استراتژیک داد. ازاین‌ رو این شرکت با سرمایه ‌گذاری بخش خصوصی بنا نهاده شد. ساب در ابتدا تا سال 1968 تحت مالکیت گروه ساب قرار داشت. سپس در سال 1968 مدیریتش به دست گروه تازه تأسیس ساب – اسکانیا افتاد. اما به دلیل موفقیت‌های پی ‌در پی و فروش مناسبش در سال 1990 توسط شرکت بزرگ جنرال موتور آمریکا خریداری شد. متأسفانه از سال 2000 ساب دیگر آن خودروساز با وقار و موفق به ‌حساب نمی ‌آمد. روند نزول این شرکت تا سال 2010 ادامه پیدا کرد تا سرانجام به خاطر زیان دهی بالا در سال 2010 توسط جنرال موتور به شرکت اسپایکر کارز فروخته شد. این شرکت یک شرکت فعال درزمینهٔ تولید خودرو و البته تجهیزات هواپیمایی بود. اما از شانس بد ساب در طی دو سال اسپایکر کارز آن‌چنان زیان دید که در سال 2012 رسماً بر شکسته شد و ساب هم به ‌طور کل منحل شد. اما آخرین دست ‌پخت این کمپانی یک خودرو واگن بود. این خودرو آخرین امید ساب برای احیای خود بود. با اینکه این خودرو یک خودرو بی ‌نظیر محسوب می‌شد اما به خاطر شرایط ساب و بازاریابی ضعیف هرگز نتوانست انتظارات را برآورده کند. ساب در این خودرو از یک موتور 3 لیتری 6 سیلندر استفاده می‌کرد. این موتور می‌توانست 300 اسب بخار توان تولید نماید. ساب از این خودرو تنها 600 عدد درمجموع فروخت. سرانجام این خودرو دوست ‌داشتنی در سال 2012 با توقف تولید رسماً به پایان عمر کوتاهش رسید.

اما آخرین خودرو این لیست یک خودرو افسانه‌ای است. این خودرو همان جد بزرگ RS6 AVANT محسوب می شود که در مورد آن صحبت کردیم. افسانه‌ی این خودرو در سال 1994 و در کارخانه AUDI در ایالت بایرن متولد شد. این خودرو دوست‌ داشتنی از یک ظاهر ساده و البته دوست ‌داشتنی بهره می ‌برد. ازلحاظ سایز این خودرو کمی بزرگ‌ تر از یک مدل هاچبک است که در آن زمان تعریف جدیدی از یک واگن محسوب می‌شد. AUDI برای این خودرو از یک موتور 5 سیلندر با حجم 2.2 لیتر استفاده می‌کرد که با جادوی خاص مهندسانش می‌توانست در حدود 313 اسب بخار توان تولید نماید. این خودرو یک خودرو به ‌شدت محبوب و پرفروش بود که البته درزمینهٔ توان هرگز رقیب مستقیم رقبایش همچون واگن M5BMW نمی‌شد.

بدون شک می ‌توان گفت که روزی این کلاس خودرویی بسیار محبوب بود ولی روزهای محبوبیت آن‌ها با پیدا شدن SUV ها و البته کراس اوور ها کم‌کم به سمت فراموشی می ‌رود.