تهران؛ غنی‌ترین موزه خودروهای کلاسیک!
می‌دانستید که تهران یکی از غنی‌ترین موزه‌های غیررسمی خودروهای کلاسیک در دنیاست؟ بله کلاسیک بازهای حرفه‌ای زیادی در این شهر حضور دارند و در گوشه و کنار برای خودشان کلکسیون های مختلفی از اتومبیل‌های کلاسیک دنیا جمع کرده اند. پای اتومبیل‌هایی که حالا جزو کلاسیک ها به حساب می‌آیند از نیمه دوم دهه چهل شمسی به تهران باز شد. یعنی سال‌هایی که خودروی ملی ما هنوز جایگاه خاصی نداشت.
شما اگر یک تصویر مال سال ۱۳۴۵ از خیابان‌های تهران داشته باشید، می‌بینید که اکثر خودرو‌ها اروپایی و آمریکایی هستند. البته سهم آمریکایی‌ها بیشتر بود. آن موقع می‌گفتند برای اینکه آمریکایی‌ها نمی‌خواستند تهرانی‌ها صاحب مترو شوند، خودرو‌هایشان را با قیمت مناسب روانه بازار ایران می‌کردند.
خلاصه اینجوری پای اتومبیل‌های فورد، دوج، کادیلاک، شورولت و بیوک به تهران باز شد. البته این را هم در نظر بگیرید که آن موقع هر کسی از اروپا و آمریکا بر می‌گشت یک خودرو هم با خودش می‌آورد. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری در این زمینه داشته باشید در ادامه با ما همراه شوید.
آنتیک کلاسیک و کلاسیک
کافی است سری به یک سایت فروش خودرو بزنید تا ببنید که در این سایت‌ها هم اتومبیل‌های کلاسیک به وفور خرید و فروش می‌شوند. بطور کلی تعریف دقیقی از خودروهای کلاسیک میان ماشین‌باز‌ها وجود ندارد. هر کسی بنا به شناخت خود از تاریخچه ساخت اتومبیل‌های معروف جهان یک تعریف ارائه می‌دهد. اما آنچه ما از نظرات مختلف متوجه شدیم اینکه خودروهای قدیمی به دو گروه «آنتیک کلاسیک» و «کلاسیک» تقسیم می‌شوند. آنتیک کلاسیک‌ها اتومبیل‌هایی قدیمی‌اند که در نیمه اول قرن بیستم ساخته شده‌اند. ویژگی این خودرو‌ها غیر از سن و سالشان به شرایط آنها باز می‌گردد.
آنتیک کلاسیک یعنی تمام قطعات ریز و درشت ماشین تا رنگ بدنه‌اش دست نخورده و اصطلاحاً «فابریک» باقی مانده باشد. بر اساس این تعریف، حتی اگر بخشی از بدنه طی نیم قرن اخیر رنگ شده باشد از قاعده آنتیک‌ها خارج می‌شود. خودروهای آنتیک به خاطر ارزش کلکسیونری‌شان، قیمت‌هایی فضایی دارند و در موزه‌ها نگهداری می‌شوند. نوع دوم هم همان کلاسیک‌های مورد گزارش ماست. خودروهای ساخت دهه ۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی اروپا و آمریکا در این گروه قرار می‌گیرند. این اتومبیل‌ها ممکن است به خاطر تعمیرات و تغییرات جزیی تا حدودی اصالت اولیه را از دست بدهند، اما از آنجا که نمایانگر نسل طلایی خودروسازی جهان به شمار می‌روند، ارزش خاصی پیدا کرده‌اند.
دلایل محبوبیت کلاسیک ها
در حال حاضر آمار مشخصی از تعداد خودروهای کلاسیک در تهران وجود ندارد. اما ماشین‌بازهای حرفه‌ای و پایه کار‌ها وقتی اتومبیلی را می‌بینند که گوشه‌ای رها شده به همدیگر خبر می‌دهند یا به سراغ مالکش می‌روند تا بنشینند پای معامله خرید و فروش. تازه از اینجا نیمه دوم عمر این چهارچرخ‌های دوست داشتنی فرا می‌رسد. اما به واقع چه عاملی سبب شده که این کلاسیک‌های قدیمی اینقدر طرفدار داشته باشند؟
خودروهای کلاسیک به خاطر راحتی، ایمنی بالا، سرعت و سر و صدای عجیب و غریب‌شان زبانزد عام و خاصند و در میان همه گروه‌های سنی طرفدار دارند. بیشتر اتومبیل‌های قدیمی ۸ سیلندر هستند. حجم موتور ۶۲۰۰ سی‌سی، قدرتی باورنکردنی را در اختیار راننده قرار می‌دهد تا جنون سرعت را تجربه کند. تازه اگر موتور خودرویی کلاسیک تیونینگ شود شتاب و سرعت آن حتی از نمایشگر استاندارد هم فرا‌تر می‌رود. تجهیزات خاصی که روی موتور کلاسیک‌ها نصب می‌شود، صدای وحشتناکی را تولید می‌کند که آدرنالین راننده را با هم بالا می‌برد. کروکی بودن هم یکی دیگر از دلایل محبوبیت این خودروهای افسانه‌ای است. کروک یا کروکی اصطلاحا به خودروهایی گفته می‌شود که سقف‌شان متحرک است و باز و بسته می‌شود.
صفر تا صد تیونینگ کلاسیک ها
معمولا خودروهای کلاسیکی که دست تیونینگ بازهای حرفه‌ای می‌رسد، یک دوران رکورد و ایستایی طولانی را سپری کرده‌اند و در حال حاضر به هیچ وجه قابل استفاده نیستند. برای اینکه یک خودروی ۳۰ سال پارک دوباره روی پیست برای حریفان خط و نشان بکشد، باید چند مرحله اصلی را طی کند.
قدم نخست پیدا کردن وسایل و لوازم تزیینی همان خودرو است. این کار ممکن است زمان زیادی ببرد و معمولاً ماشین باز‌ها و تیونینگ کار‌ها وسایلشان را با پرس و جو از این و آن تهیه می‌کنند. مرحله دوم صافکاری و نقاشی این هیولاهای آهنی است. از آنجا که ورق این خودرو‌ها تقریباً دو برابر ضخیم‌تر از خودروهای تولید روز است این کار زمان و هزینه زیادتری می‌طلبد. از طرفی هر صافکار یا نقاشی نمی‌تواند بدنه این خودرو‌ها را خوب از آب دربیاورد. این کار تجربه و لِم خاص خودش را دارد و فقط قدیمی‌تر‌ها از عهده‌اش برمی آیند.
مرحله آخر مربوط به مکانیک و موتور خودرو است. گاهی اوقات پیدا کردن یک قطعه خاص برای موتور تولید۵۰ سال پیش کاری نشدنی به نظر می‌رسد. اینجا هم نقش یک مکانیک قدیمی و کاربلد مشخص می‌شود. یکی از راهکارهای ابتکاری برای جمع کردن یک موتور سالم، خوراندن قطعه شورولت به فورد یا بالعکس است. به هر حال کار نباید روی زمین بماند. خلاصه طی این مراحل جنازه خودرو را تحویل می‌دهید و عروسک پس می‌گیرید!
