مطالبات معلمان چیست؟
چندسالی است که معلمان از مشکلات آموزشی و معیشتی گلایه دارند، حجم زیادی از نارضایتی آنها به دلیل نادیده گرفتن مطالبات و خواسته‌هایشان از سوی مسئولان است.
به گزارش تسنیم، مدت‌های طولانی است که معلمان نسبت به وضعیت معیشتی خود گلایه دارند البته خودشان می‌گویند این اعتراض‌ها بیشتر مربوط به تبعیضی است که میان آنها با سایر کارکنان دولت وجود دارد و در شرایطی که معلم وظیفه خطیر تعلیم و تربیت نسل آینده را بر عهده دارد کمتر مطالبات و مشکلاتش شنیده می‌شود البته دغدغه آنها فقط به موضوع معیشت خلاصه نمی‌شود بلکه سال‌هاست در کنار اعتراض به مسائل معیشتی نسبت به افت کیفیت آموزش در مدارس هم هشدار داده‌اند.
حتی وزیر آموزش و پرورش 21 فروردین امسال در نامه‌ای به معاون اول رئیس‌جمهور به این مسائل اشاره کرد و گفت: یکی از مهم‌ترین عوامل نارضایتی در میان کارکنان دولت، وجود نابرابری‌های عدیده در نظام پرداخت‌های مستمر و غیرمستمر است که متأسفانه به دلایل مختلف با صدور مجوزهای مختلف این فرآیند رو به تزاید است. او پیشنهاد داد برای برقراری استقرار نظام عادلانه پرداخت‌ها مقرر فرمایید کارگروهی مشتمل از نمایندگانی از وزرای محترم و اعضای شورای حقوق و دستمزد، نظام‌نامه‌ای را برای کاهش نابرابری در پرداخت‌های مستمر و به‌ویژه غیرمستمر کارکنان دولت تهیه و عنداللزوم به تصویب هیئت وزیران برسد.
اما نامه و پیشنهاد بطحایی به معاون اول رئیس‌جمهور هیچ گاه در اولویت قرار نگرفت و سرنوشت پیشنهاد وزیر آموزش وپرورش برای تشکیل کارگروه کاهش نابرابری در پرداخت‌ها هیچ گاه مشخص نشد.
رتبه سیزدهم آموزش و پرورش در تخصیص بودجه
اوضاع به گونه‌ای پیش می‌رود که حالا معلمان احساس می‌کنند مقوله آموزش وپرورش جزو اولویت‌های دولت نیست و به همین دلیل است که مطالبات آنها نادیده گرفته می‌شود و از سوی دیگر افت شاخص‌های کیفی در مدارس دولتی و بی‌توجهی به نیازهای حیاتی آموزش‌وپرورش در دولت و نهادهای تصمیم‌گیرنده محلی از توجه ندارد. البته در این‌باره برخی نمایندگان مجلس هم با معلمان هم نظر هستند، محمد‌جواد ابطحی عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس می‌گوید: سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت به 8 درصد رسیده بود که با تلاش در مجلس توانستیم آن را به 10.2 درصد برای سال 97 برسانیم اما باید توجه داشت که آموزش و پرورش در بحث بودجه رتبه سیزدهم را دارد.
محمد‌تقی سبزواری یکی از معلمان در این‌باره گفت که مطالبات معیشتی معلمان درباره چند محور است البته در بحث حقوق و دستمزد در مقایسه با سایر دستگاه‌های دولتی میزان حقوق آنها پایین‌تر یا در همان حد است اما مشکل اصلی درباره رفاهیات است. بخش رفاهیات در آموزش و پرورش پایین‌تر از سایر دستگاه‌ها‌ست. در بحث هزینه‌های درمان، معلمان مبلغ قابل توجهی را بابت بیمه تکمیلی پرداخت می‌کنند اما در عمل چیزی عاید آنها نمی شود و معمولا بیمارستان‌ها و مراکز درمانی با بیمه مربوطه قرارداد ندارند و ارائه خدمات در سطح پایین است همچنین از هزینه‌هایی که معلمان پرداخت می‌کنند، درصد زیادی کسر و حدود 60 تا 70 درصد آن بعد از مدت چند ماه واریز می‌شود.
افت شاخص‌های کیفی در مدارس دولتی، باعث شده که حالا معلمان برای انجام وظیفه تخصصی خود - تدریس - هم با مشکلاتی مواجه باشند. افزایش جمعیت دانش‌آموزان در کلاس‌های درس که به دلیل کمبود نیروی انسانی ایجاد شده، شرایط کیفی تدریس را برای معلمان دشوار کرده است به این مسئله نبود حداقل‌های لازم برای تدریس مانند تجهیزات مورد نیاز در مدارس یا کلاس‌های درس فرسوده را هم باید اضافه کرد.
نادیده گرفتن معلمان در برنامه‌ریزی‌های آموزشی
سبزواری در این‌باره معتقد است که طی دو دهه گذشته مسئولان نتوانسته‌اند عملاً و از نظری کیفی افت تحصیلی دانش‌آموزان را کاهش دهند بنابراین تغییراتی را ایجاد کرده‌اند مثلا برای ارتقای دانش‌آموز به پایه بالاتر دیگر نمره آوردن و قبولی در دروس ملاک نیست. همچنین ارتباط انسانی در آموزش‌وپرورش نادیده گرفته شده و معلمان در انتخاب مدیریت‌ها، تالیف کتاب‌های درسی، برنامه‌ریزی‌های آموزشی و درسی دخالت داده نمی‌شوند. شاید اگر نظرات معلمان برای آموزش‌وپرورش مهم بود بسیاری از اعتراضات به حداقل می‌رسید و معلمان با انگیزه بهتری فعالیت می‌کردند.
رتبه‌بندی معلمان هم یکی دیگر از سوالات ما از سبزواری بود چرا که رتبه‌بندی حالا طولانی‌ترین زمان انتظار برای اجرایی شدن را به نام خود ثبت کرده است. معلمان بیش از 5 سال است که وعده‌هایی از اجرای رتبه‌بندی می‌شوند اما هنوز این طرح رنگ اجرا را به خود ندیده است.
