مشکل مهمی که برانکو فکرش را نکرده بود
خط دفاعی پرسپولیس در نبود سید جلال و شجاع بسیار متزلزل نشان می‌دهد.
تصور می‌شد پایان محرومیت پرسپولیس از نقل و انتقالات، پایان جست‌وجوی برانکو برای استفاده از نفرات تیمش در پست‌های غیرتخصصی باشد. مرد کروات در دوران نفسگیر محرومیت، بارها برای انتخاب 11بازیکن در یک مسابقه نیز با مشکل روبه‌رو بود و چاره‌ای جز استفاده از بعضی از بازیکنان در پست‌های غیرمرتبط نداشت.
این ضعف در فاز هجومی عملا پوشش داده شده است. در بازی‌های گذشته ستاره‌هایی مثل مهدی ترابی، سروش رفیعی، امید عالیشاه، احمد نوراللهی، بودیمیر و... بین نیمکت و ترکیب اصلی در حرکت بوده‌اند تا دست پروفسور برای تعویض‌کردن در جریان بازی دیگر خالی نباشد. ایوانکوویچ حالا گزینه‌های زیادی برای عوض کردن شکل بازی تیمش در اختیار دارد و هر مصدومیت و محرومیت در خطوط هافبک و حمله،دیگر تن این مربی را نمی‌لرزاند.
پرسپولیس در میانه میدان و البته در خط حمله، تا حدود زیادی خودش را تجهیز کرده اما آیا چنین اتفاقی برای خط دفاعی تیم هم رخ داده؟ آیا نگرانی‌ها در مورد قلب دفاع نیز کاملا برطرف شده‌اند؟ آیا کم‌کاری در ترمیم کامل این بخش از زمین، این روزها نتیجه‌اش را در پرسپولیس نشان نداده است؟
محرومیت شجاع خلیل‌زاده در جدال خارج از خانه با فولاد، تاوان سختی برای پرسپولیس داشت و نخستین شکست این فصل تیم برانکو را رقم زد. جدال روز گذشته سرخ‌ها نیز در حالی برگزار شد که برای نخستین بار در مدت‌هایی مدید، شجاع و سیدجلال به‌صورت همزمان در ترکیب تیم‌شان حضور نداشتند. سیدجلال در جدال هفته گذشته تیمش با پدیده در جام حذفی آسیب دید و شجاع نیز در آخرین تمرین قبل از سفر به مسجدسلیمان، با مصدومیت نسبتا شدیدی روبه‌رو شد.
حالا سؤال اینجاست که آیا پرسپولیسی‌ها برای غیبت همزمان این دو نفر در طول فصل هیچ برنامه‌ای داشته‌اند؟ کاپیتان حسینی با توجه به شرایط سنیاش، همیشه در معرض آسیب‌دیدگی قرار دارد و خلیل‌زاده نیز ابدا با مصدومیت و محرومیت بیگانه نیست. مدیران باشگاه اما در تابستان تنها یک مدافع میانی به تیم‌شان اضافه کرده‌اند. محمد نادری خرید هوشمندانه‌ای به‌نظر می‌رسد اما تجربه دیدار با فولاد نشان می‌دهد که او هنوز از آمادگی کامل برای درخشیدن در یک تیم بزرگ برخوردار نیست. حتی اگر او در بهترین فرم ممکن قرار داشته باشد نیز نمی‌تواند به تنهایی جای خالی سیدجلال و شجاع را پر کند. یک تیم باشگاهی برای سپری کردن یک فصل طولانی، حداقل به ۴مدافع میانی نیاز دارد اما این تعداد در پرسپولیس به تازگی از ۲ به ۳ رسیده است.
«قلب دفاع» پرسپولیس در غیاب شجاع یا سیدجلال، با خطر حمله جدی روبه‌رو می‌شود. اگر هر دو نفر نیز به‌صورت همزمان در ترکیب نباشند، این تیم در دیدارهای دشوار با تیم‌های مدعی لیگ برتر و حتی در دیدارهای معمولی آسیایی با مشکلات بزرگی دست و پنجه نرم خواهد کرد. شاید اگر باشگاه در پنجره زمستانی نقل و انتقالات کمی بیشتر دغدغه‌های دفاعی را مدنظر قرار داده بود، امروز با چنین نگرانی بزرگی روبه‌رو نمی‌شد. آنها با علم به اینکه محمد انصاری را نیز تا پایان فصل در اختیار ندارند، تنها یک مدافع وسط خریدند و فشار روی دو مدافع مرکزی اصلی‌شان را به شکل قابل‌توجهی افزایش دادند. شاید این باشگاه در این بخش از زمین، به خرید «سوپراستار» نیاز نداشت اما حداقل می‌توانست یک مهره متوسط را به خدمت بگیرد تا ناچار به استفاده از نفراتی مثل شایان مصلح یا کمال کامیابی‌نیا در قلب دفاع نشود. پرسپولیس در پایان محرومیت نقل و انتقالاتی، خریدهای نسبتا خوبی در بازار انجام داد اما چشم‌های بسته روی مرکز دفاع، بلافاصله خاطره روزهای کمبود بازیکن را در این باشگاه زنده کرد.
منبع: همشهری ورزشی
