تاریخچه لامبورگینی/ از تراکتور تا سفینه
طی 50 سال اخیر، لامبورگینی با تولید محصولات خاص و متفاوت، خود را به یکی از برندهای محبوب و خواستنی در صنعت خودرو تبدیل کرده است. همانند رقیب دیرینه این شرکت یعنی فراری، مهندسان سانتاگاتا بولونیزه با شروعی ناممکن، بحرانهای مالی عظیم را پشت سر گذاشته و به جایگاه فعلی دست پیدا کردهاند.
فروچیو لامبورگینی
دفتر مرکزی شرکت لامبورگینی در دهکدهای کوچک به نام سنآگاتا بولونیز در نزدیکی بولونیا و در کشور ایتالیا واقع شده است. در حال حاضر شرکت لامبورگینی زیر نظر مدیریت شرکت خودروسازی آئودی در خط تولید کارخانجات خود، مدلهای لامبورگینی اونتادور، لامبورگینی سستو المنتو، لامبورگینی اوراکان و لامبورگینی وننو را تولید و ارائه میدهد.
موسس شرکت لامبورگینی، فروچیو لامبورگینی است که تحصیلات خود را در فیلد طراحی ماشینآلات کشاورزی و صنعتی گذراند. بعد از آن فروچیو به ارتش ایتالیا ملحق شد و در بخش نیروی هوایی به کار پرداخت. به عنوان مکانیک در جنگ جهانی دوم، فروچیو لامبورگینی در یک کارخانه به کار مشغول شد و بعد از جنگ، او با بهرهگیری از باقیمانده تجهیزات نظامی کارخانه مذکور ، به ساخت تراکتور مشغول شد. فروچیو لامبورگینی عشق شدیدی به خودروهای سرعتی داشت و همیشه رویای سرعت را در سر میپروراند. فروچیو در سال ۱۹۴۷ با بهبود دادن موتور یکی از مدلهای فیات، یک اتومبیل مسابقهای ایجاد کرد و در سال ۱۹۴۸ با این خودرو به شرکت در یک مسابقه محلی اقدام کرد.
تاریخچه لامبورگینی از سال ۱۹۴۹تا ۱۹۶۳
خودروسازی لامبورگینی از سال ۱۹۶۳تا ۱۹۶۵
فروچیو لامبورگینی اوقات فراغت خود را به پیادهسازی موتور و سایر قطعات خودرو شخصیاش که در اکثر اوقات فراری یا مازراتی بود؛ میگذراند. پس از آن شاسی، سیستم تعلیق، ترمز خودرو و سیستم برقکشی آنها را بررسی مینمود. آنچه که او دریافت، این بود که بسیاری از قسمتهای وسایل نقلیه او در واقع شبیه به قسمتهای بکار رفته در تراکتورهای تولید شده در کارخانه او بودند. با این وجود مبلغ دینام یا تایر ایتالیایی نصب شده در خودروی فراری، سه برابر قیمت معمول بود. بنابراین در حقیقت اولین چشم انداز کسب و کار او آنچنان در رابطه با طراحی لامبورگینی میورا نبود؛ بلکه به نوع فرصت کسبوکار/درآمد موجود در بازار قطعات ارتباط داشت.
در سال ۱۹۶۲ فروچیو لامبورگینی با برداشت ذهنی از کسبوکار مکمل، شروع به پایهگذاری شرکت خود نمود. در ماه می ۱۹۶۳ او شرکت فروچیو لامبورگینی "اتومبیلی" را بنیان نهاد و زمین بزرگی را هم در سنآگاتا بولونیز برای راهاندازی فروشگاه خود خرید. فروچیو در آن هنگام طراحی فوق مدرن و تاسیسات تولید را در کنار فضای اداری خود مد نظر قرار داد. در طی چند ماه بعد از پایه گذاری فروشگاه خودرو خود در سال ۱۹۶۳ لامبورگینی تواناییهای تیم خود را مورد سنجش قرار داد. این سنجش در قالب یک طرح مفهومی خودرو برای نمایشگاه اتومبیل تورین؛ در نوامبر همان سال به اجرا درآمد. با وجود شانس کم و زمان محدود، فروچیو لامبورگینی و تیمش به گونهای موفق به ادامه کار خود و غلبه کردن بر مشکلات گردیدند. با گسترش به موقع برای نمایشگاه خودروی تورین ۱۹۶۳، اولین خودروی لامبورگینی با نمونه اولیه لامبورگینی ۳۵۰جیتیوی فعالیت خود را آغاز نمود. این مدل خودرو در نمایشگاه، نظر منتقدان را به سوی خود معطوف نمود. در کل این خودرو نه فقط به عنوان تلاش فوقالعاده فروچیو لامبورگینی به شمار میرفت؛ بلکه به سهم خود یک خودروی عالی هم بود . موتور ۳۶۰ اسب بخار ۱۲ سیلندر، نیروی کافی برای این مدل خودرو را تامین مینمود؛ که از سوی مهندس سابق فراری، "جیوتو بیتزارینی" طراحی گردیده بود و همچنین تاثیر بسزایی هم در پروژههای آینده لامبورگینی داشته است.
بعد از نمایشگاه اتومبیل تورین، فروچیو لامبورگینی قصد تولید مدل ۳۵۰ جیتیوی، اما با طراحی فرانکو اسکالیونه را داشت. او پس از آن با مشهورترین موسسه طراحی میلان، کاروزریا تورینگ، تماس برقرار نمود. فیلیس بیانکی آندرلونی از کاروزریا تورینگ، طراحی ۳۵۰جیتیوی را برای تولید مدل جدید لامبورگینی ۳۵۰جیتی و در ادامه آن [لامبورگینی ۴۰۰جیتی] را مکفی دانست. در طی سالهای ۱۹۶۴ و ۱۹۶۵ شرکت لامبورگینی برای نخستین بار حس احترام و تقدیر را از سرتاسر دنیا دریافت نمود و مورد توجه بزرگان صنعت خودروسازی واقع شد. بعد از چندین بررسی کیفیت به وسیله نشریات اتومبیل و روزنامههای آمریکایی و اروپایی، محصولات شرکت لامبورگینی آغاز به جذب خریدار نمود.
تاریخچه خودروسازی لامبورگینی از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۹
پروژه آنها به شکل مخفیانه با نام تیپی ۴۰۰ و یک طراحی موتور رده متوسط، با موتور ۱۲ سیلندر ۴ لیتری ۴۰۰جیتی که به صورت اریب در پشت کابین تعبیه گشته بود، آغاز گردید. این جای قرارگیری موتور، از ویژگیهای خاص و یکتا در این خودرو بود. چرا که تا آن هنگام هیچ خودرو جادهای اسپرت، موتور خود را در پشت کابین نصب ننموده بود. شاسی لامبورگینی میورا از ورق فلزی خم شده و جوش داده تولید شده بود که سبب کم شدن وزن بیشتر و بهبود کارایی و امکان هندلینگ میگردید. برای فراهم نمودن سابقهای برای اکثر لامبورگینیهای آینده، نام این خودرو مدل جدید "میورا" برگرفته از کلمه گاوهای مسابقهای بود. گاوهای میورا از قوی ترین گاوهای نر مسابقهای بودند و همچنین به عنوان باهوشترین و درندهترین آنها نیز به حساب میآمدند. هنگامی که به اتومبیل میورا از جلو با دربهایی که رو به جهت بالا باز میشوند مینگریم؛ نام آن بسیار مطلوب و مورد پسند است.
مجددا با وجود زمان کم و فشرده، بدنه خودروی میورا برای نمایش در نمایشگاه خودروی تورین در اکتبر ۱۹۶۵، سر موعد تکمیل گردید. این نمونه اولیه، هدفی لحظهای بود. اما منتقدان مخالف، به طراحی موتور جلوی آن انتقاد نمودند و قانع نشدند که میورا بتواند به صورت یک ماشین جادهای موفق عمل نماید. نوچیو برتون و تیم طراحی وی، طرح میورا را اندکی عجیبتر از طرحهای امروزی تولید کردند، ولی مارچلو گاندینی، میورا را به یک ابر خودرو جادهای پایدار مبدل کرد. مدتها بعد گاندینی اظهار داشت که از اکتبر ۱۹۶۵ تا فوریه ۱۹۶۶، تمام کارکنان لامبورگینی در هفت روز هفته و ساعتها جهت آماده کردن میورای مناسب جاده برای رونمایی در نمایشگاه اتومبیل ژنو و بلافاصله بعد از آن برای انبوه سازی تلاش میکردند.
اولین نمونه میورا در اکتبر ۱۹۶۵ به صورت یک شاسی هموار به نمایش گذاشته شده بود و فقط در چهار ماه به اولین ابر خودرو دنیا تبدیل شد. این پروژه چندان هم عاری از مشکل نبود. در آن هنگام که این مدل خودرو برای سایرین شناخته شده نبود و برای نخستین بار با پروژه جیتیوی ۳۵۰ روی داد، موتورهای میورا تماما با مکان خود تطبیق نداشتند. این گونه به نظر میرسید که کاربراتور برای تامین هوا اندکی تحت فشار بود و به سهم خود سبب بروز مشکلات فاصلهای در کاپوت عقب ماشین میگردید. بر این اساس برای سنگینی اتومبیل، متعادل کننده ساختگی به محفظه موتور افزوده شد. این امر تصوری از یک ماشین را عرضه کرد که در حقیقت به صورت انتقال دهنده نیرو محرکه، قابل پیاده سازی بود. برای اجتناب از انتقادهای موجود از جانب انواع رسانههای کنجکاو، پوشش موتور جهت احتیاط قفل گردیده بود. ولی حتی بدون موتور نیز شور و شوق و جذابیت لازم در میورا بسیار بود.
خودروسازی لامبورگینی از سال۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲
اسپادا، با ساخت سه تیپ از آن در طی سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۸، تاکیدی بر موفقیتهای لامبورگینی میباشد. شرکت فروچیو لامبورگینی اینک وارد دهه ۱۹۷۰ با خط تولید چشمگیری میگردید. همراه با اسپادا، میورا اس جدید با موتور جلوی جیتی شبیه مدل جیتی۳۵۰ با نام لامبورگینی ایسلرو تولید شد. در کمتر از هشت سال شرکت لامبورگینی به اوج موفقیت خود رسیده بود.
خودروسازی لامبورگینی از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۸
خودروسازی لامبورگینی از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۶
خودروسازی لامبورگینی از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۸
در سال ۱۹۹۴، کرایسلر با مشکلاتی در شرکت خود روبرو شد. کرایسلر، لامبورگینی را به عنوان یک مسئولیت برای خود میدانست. براین اساس در سال ۱۹۹۴ مجددا لامبورگینی به گروهی از سرمایهگذاران اندونزیایی فروخته شد. این تغییر امیدوار کننده نتیجهای جز عدم ثبات بیشتر برای لامبورگینی در بر نداشت. این شرایط همچنین با درگذشت فروچیو لامبورگینی در سن ۷۶ سالگی در ایتالیا مصادف گردیده بود. فروچیو لامبورگینی بدون مشاهده اینکه خودروهای او دوباره ابهت دهه ۱۹۶۰ را کسب نمودند، از دنیا رفت. در سال ۱۹۹۷ فردیناند پیک، نوه فردیناند پورشه و مدیرعامل گروه فولکس واگن به لامبورگینی علاقهمند شد. در حقیقت این وارث پورشه برای چندین سال از طرفداران لامبورگینی بوده است. فردیناند پیک، در جایگاه یک مهندس جوان در ابتدای زندگی حرفهای خود از لامبورگینی بازدید نموده بود. در ۱۹۹۷ لامبورگینی باید به آئودی در حیطه یک پروژه همکاری موتور نزدیک میگردید. پروژهای که مدتها بعد لامبورگینی گایاردو را پدید آورد. فردیناند این پیشنهاد موتور را مد نظر قرار داد. ولی هنگامی که شانس بدست آوردن لامبورگینی را پیدا کرد، فورا در این مسیر قدم گذاشت تا اطمینان حاصل کند که این شرکت به سوی دیگر شرکتها کشیده نمیشود.
خودروسازی لامبورگینی از سال ۱۹۹۸ تا اکنون
جعبه دنده ۷ سرعته به لامبورگینی اونتادور در رسیدن به سرعت ۲۱۷٫۳۵۰ کیلومتر بر ساعت و شتاب صفر تا صد 2,7 ثانیه یاری رسانده است. آن گونه که پیداست طراحی شده اونتادور بسیار زاویهای است به گونهای که در تصاویر مثل یک مدل معنایی به چشم میآید. ورودیهای هوای بزرگ در اونتادور به اطراف حرکت میکند و بعد از تغذیه جناحین لامبورگینی اونتادور از هوا، به شدت سقوط مینمایند. شکافهای گسترده، در هر دو جهت برای جستجوی اکسیژن بیشتر کشیده شدهاند. در قسمت عقب خودرو نیز شرایط مشابهی موجود است. هم اکنون گرانترین ماشین جهان متعلق به لامبورگینی "ویننو" است. این خودروی رویایی و لوکس نسبتا 3برابر بوگاتی ویرون قیمت گذاری شده است.(بوگاتی ویرون دومین ماشین گرانقیمت جهان به حساب میآید). حتی سرمایهداران بزرگ دنیا به راحتی قادر به خریدن این خودرو نیستند.
گالری
منبع: ستاره