فرمول یک/ شایعاتی که دروغ از آب درآمد

شایعه‌ی پیوستن لوئیس همیلتون به تیم فرمول یک فراری، ما را به یاد خاطراتی می‌اندازد که برایمان آشنا هستند. نقل و انتقالاتی که فقط روی کاغذ بودند و هرگز اتفاق نیفتادند.

البته این اخبار، هواداران قدیمی فرمول یک را به یاد گذشته می‌اندازد. قرادادهایی که هرگز امضا نشدند و رانندگان بزرگی که هیچگاه فرصت همتیمی بودن را تجربه نکردند. در این مقاله نگاهی داریم به کمد خاطرات و البته “ای کاش‌هایی” که همیشه به آن‌ها فکر می‌کنیم.

ایرتون سنا به فراری

بدون شک، اسطوره‌ی برزیلی با سه عنوان قهرمانی فصل یکی از بزرگترین‌های فرمول یک بود و خواهد بود.

سال‌های 1988، 1990 و 1991 متعلق به برزیلی مکلارن بود. کسی که کمتر هوادار فرمول یکی است که مسابقاتش را ندیده باشد و اسم او را نشنیده باشد.

سنا و منسل در گرندپری موناکو ۱۹۹۲

همان طور که می‌دانید ایرتون سنا در سن 34 سالگی در گرندپری سن مارینوی سال 1994 دچار حادثه شد و درگذشت. بار تراژیک این خبر وقتی بیشتر می‌شود که بدانید راننده‌ی آن زمان ویلیامز با مدیران تیم فراری برای پیوستن به این تیم ایتالیایی وارد گفت‌وگو شده بود.

مدیر سابق تیم فراری، لوکا دی مونتزمولو، مصاحبه‌ای با نشریه‌ی تلگراف داشت و اذعان کرد که ملاقاتی در خانه‌ی خود در بولونیا با سنای برزیلی داشته و از این جابه‌جایی با او سخن گفته بود.

مدت زیادی با هم صحبت کردیم و برایم روشن شده بود که او فعالیت حرفه‌ایش را در فراری به پایان خواهد رساند. همان طور که چند سال پیشش نزدیک بود با ما قرارداد ببندد.

آیا واقعا سنا می‌توانست قهرمانی‌هایش را در فراری به عدد چهار برساند یا نه؟ این سوالی است که متاسفانه هرگز جواب آن را نخواهیم یافت.

مایکل شوماخر به مکلارن

مایکل شوماخر از رانندگانی است که لقب بهترین راننده را بسیار دوست دارد و البته اعداد و ارقام هم با او هم‌نظرند! 91 برد و 7 قهرمانی فصل، او را برای هر راننده‌ای دورازدسترس می‌کند.

آلمانی دو قهرمانی پشت سر هم با تیم بنتون در سال‌های 1994 و 1995 به دست آورد ولی جادوی واقعی، پیوستن او به فراری بود. اتفاقی که باعث شد او در سال های 2000 تا 2004 به رکورد پنج قهرمانی پیاپی برسد.

اوضاع می‌توانست خیلی متفاوت باشد. موسس شرکت فناوری مکلارن، رون دنیس، مصاحبه‌ای با وبسایت فرمول یک داشت و در آن از قراردادی گفت که می‌توانست شوماخر را نارنجی‌پوش کند.

شوماخر و هکینن

وقتی داشت برای فراری رانندگی می‌کرد، من با او گفت‌وگویی داشتم و متقاعدش کرده بودم که به مکلارن بیاید. مذاکرات ما در هفته‌ای که مسابقه‌ای برگزار می‌شد نبود. ما در هتلی در موناکو همدیگر را خیلی محرمانه ملاقات کردیم. البته در آخر کار همه چیز خراب شد. تیم مدیریتی او می‌خواست از تمام حق شهرت او استفاده کند و در عین حال پول بیشتری هم به قلک خود بریزد. واقعا ناامیدکننده بود. فکر می‌کردم ترکیب او و میکا هکینن یک تیم خوب را تشکیل خواهند داد.

آلمانی همیشه از فنلاندی پرنده به عنوان سرسخت‌ترین رقیب خود یاد می‌کرد. شاید به خاطر همین بود که رون دنیس به فکر تشکیل این تیم ترسناک افتاد و پیشنهادی به شوماخر داد که خیلی سخت می‌شد ردش کرد!

کوبیتسا به فراری

اواخر دهه‌ی نخست قرن جدید، شاهد قدرتنمایی راننده‌ای بودیم که بسیاری او را قهرمان آینده خواندند.

راننده‌ی لهستانی در سال 2008 با کسب برد در جایزه بزرگ کانادا به مدیران تیم‌ها، مهندسان، رانندگان و هواداران نشان داد که عملکرد درخشان او می‌تواند از لهستانی جوان یک قهرمان جهان بسازد.

بعد از یک دوره‌ی ناموفق با رنو، او اعلام کرد که برای فصل 2012 همتیمی فرناندو آلونسو در فراری خواهد شد تا حداکثر نبوغ خود را در رام کردن اسب توسن فراری به نمایش بگذارد.

البته این داستان عجیب و غریب قبل از شروع فصل 2011 برای راننده‌ی بااستعداد ما به پایان رسید. او در رالی رونده دی آندورا دچار حادثه‌ای شد که مسیر زندگی‌اش را به کلی عوض کرد.

سکوی مونزا 2008: رابرت کوبیتسا – سباستین فتل – هیکی کووالاینن

بالاخره کوبیستا در سال 2019 به قله‌ی موتوراسپورت برمی‌گردد تا معجزه‌ی خود را تکمیل کند. شایعاتی مطرح شده است که او پیشنهاد اخیر فراری را برای پست تحقیق و توسعه‌ی این تیم را رد کرده است. البته اگر قبول می‌کرد عجیب بود و این داستان طور دیگری رقم می‌خورد.

حالا یک سوال برای ‌همه‌ی ما مطرح است. واقعا اگر در همان سال‌ها کوبیتسا به فراری می‌پیوست چه اتفاقی می‌افتاد؟

تام کریستنسن به هرجا!

یکی از بهترین رانندگانی که هیچگاه به فرمول یک نرسید و متاسفانه این عکس نزدیک‌ترین برخورد و مبارزه‌‌اش با یکی از “فرمول یکی‌ها” شد.

راننده‌ی دانمارکی دارای رکورد نه قهرمانی در لمانز 24ساعته است که باعث شده لقب آشنای “مستر لمانز” را از آن خود کند. تام هیچ وقت نتوانست حامی مالی مناسبی برای خود پیدا کند. مسئله‌ای که به نظر می‌رسد این روزها خیلی مهم‌تر از استعداد برای رسیدن به صندلی فرمول یک است.

ناگفته نماند او برای تیم‌های میناردی، تیرل و ویلیامز به طور آزمایشی راند اما ماشین فرمول یک گریزان‌ترین شکار آقای لمانز بود.

شاید پیوستن او به تالار مشاهیر ورزشی دانمارک، در سال 2018 غم این اتفاق را برای او و هوادارانش کمتر کند.

فرناندو آلونسو به مرسدس

ماتادور بازنشسته ذاتا یکی از بااستعدادترین‌های فرمول یک بود. کسب تنها دو قهرمانی، نشان‌دهنده‌ی توانایی‌هایش نیستند و البته انتخاب‌هایش هم کمکی به این قضیه نمی‌کند.

جابه‌جایی های فراوان، ارمغانی برای او نداشتند. مکلارن در 2007، بازگشت به رنو در 2008 و البته بازگشت تلخش به مکلارن در فصل 2015. به غیر از دو فصل رویایی 2005 و 2006 در رنو، روزهای او در فراری دقیقا مصداق “مکان اشتباه در زمان اشتباه” بود.

البته انتقالی که هیچوقت اتفاق نیفتاد، همتیمی شدن دوباره‌اش با همیلتون بود. به یاد می‌آورید که در سال 2007 چگونه تازه‌کار بریتانیایی توانست مدافع عنوان قهرمانی را شکست دهد و جو تیم را به نفع خودش تقویت کند.

فرناندو آلونسو و لوئیس همیلتون

اسپانیایی از این گفت که سال 2016 بعد از خداحافظی نیکو روزبرگ، مدیران مرسدس به دنبال او بودند تا او را جایگزین قهرمان سال کنند.

این شایعه تقریبا هر سال تکرار شد و رویای دیدن همیلتون و آلونسو در ماشین یکسان، خواب را از هوادارن فرمول یک گرفته بود اما اصرار تصمیم‌گیران مرسدس برای حفظ جو فعلی این تیم و جلوگیری از ایجاد هرگونه تنش، قابل درک است.

آسفالت پیست در کنار پیروزی‌ها و شکست‌ها، همیشه پیچی برای این شایعات باقی خواهد گذاشت. همواره رانندگان در محاصره‌ی اما و اگرها بوده‌اند. “اگر فلانی قرارداد می‌بست” یا “اگر آن راننده هیچگاه به این تیم نمی‌آمد”

بعضی از فرصت‌ها از بین می‌روند و بعضی از آن‌ها شکار می‌شوند. همیشه راننده‌ای پیدا می‌شود که کمال استفاده را از آن‌ها می‌کند و از یک راننده‌ی آینده‌دار به یک اسطوره‌ی تاریخ‌ساز تبدیل می‌شود.

منبع: فرمول یک ایران