این چه بلاهایی است که سر رضا رویگری می آورید! + عکس

در حالی‌که هنوز از ویدئوی جنجالی و پر سر و صدای قبلی رضا رویگری در خانه سالمندان زمان زیادی نگذشته است، انتشار ویدئویی عجیب و البته تلخ از این بازیگر با سابقه در شبکه‌های اجتماعی، خبرساز شده است.

حاشیه های پیرامون بی خانمانی رضا رویگری گویا نمی خواهد تمام شود. چند ماه پیش  بود که جامعه هنری ایران با خبر انتقال رضا رویگری به آسایشگاه کهریزک در شوک فرو رفت. حالا هم انتشار ویدویی از گلریزان غیر متعارف برای رضا رویگری علاقمندان به هنر و بازی های این بازیگر ارزشمند را ناراحت کرده است. رضا رویگری چند وقتی است که به خانه خود که توسط یکی از خیرین برای او تهیه شده منتقل شده شده است. 

پول پاشی بر سر رضا رویگری

روزنامه خراسان نوشت: متاسفانه در ویدئوی جدیدی که منتشر شده است، می‌بینیم عده‌ای به اسم گلریزان و با پول پاشی بر سر و صورت رضا رویگری، به این هنرپیشه با سابقه بی حرمتی می‌کنند و ناخواسته شان او را زیر سوال می‌برند.

کاربری در همین ارتباط نوشته است: «متاسفانه گرچه این افراد شاید نیت بدی نداشته و این عادت برخورد در بین خودشان مرسوم باشد، اما باید شان هنری این بازیگر حفظ می‌شد.»

کاربر دیگری هم نظر داده: «امیدوارم خانه هنرمندان به وظایفش عمل کند تا این اتفاق دیگر تکرار نشود.»

ناگفته های دوست رضا رویگری از شرایط دردناک زندگی او

علیرضا غروی از این که چهره‌های هنری برای کمک به رضا رویگری واکنش نشان داده‌اند از منظری ناراحت است و می‌گوید: «چطور آن موقع که تماس گرفتم، گریه کردم و خواستم برای رضای عزیز کاری کنید، گرفتار بودید اما الان قهرمان‌بازی درمی‌آوردید؟!»

وقتش رسیده در مورد شرایط رضا رویگری حرف بزنم

او که سابقه آشنایی و دوستی 20 ساله با رضا رویگری دارد می‌افزاید: «خدا را شاهد می‌گیرم و به راستی این عالم سوگند می‌خورم مهم‌ترین دغدغه من در این دو سال رضای رویگری بود، از هزینه‌های درمانی و رفاهی تا پرداخت اجاره‌های معوقه خانه‌اش. امروز صراحتا اعلام می‌کنم که هیچ کس نزدیک‌تر از من به او نبود. او درد دل‌هایی با من می‌کرد که فکر می‌کنم پسرش، کیارش هم خبر ندارد، گریه‌هایی که رضا پیش من می‌کرد، به خاطر ظلمی که به او می‌شد. دو سال تمام این دردها را در دلم ریختم و کلامی نگفتم و فقط اجازه می‌دادم رضا خودش را خالی کند اما دیگر وقتش رسیده که حرف بزنم. من خودم سال‌ها در رشته روانشناسی کار و تدریس کرده‌ام و طی این دو سال همواره سعی می‌کردم با تمام ممنوعیت‌ها و محدودیت‌هایی که وجود داشت تا کسی به رضا نزدیک نشود، برای رضا سنگ صبور باشم. رضا متاسفانه مدت‌ها بود که در روابط‌اش دچار مشکل شده بود؛ تا جایی‌که در بغل من ساعت‌ها گریه می‌کرد و از مرگ حرف می‌زد.»

غروی با بیان این که «در این دو سال برای رضای عزیزم زیاد هزینه کردم اما با جان و دل»، در ادامه به کمک‌هایی که این روزها به رضا رویگری شده است، می‌گوید: «آقا دست شما درد نکند، چقدر شما بزرگوار و بزرگمرد هستید، چرا وقتی من زنگ زدم و گریه کردم و به مدیران و هنرمندانی که با رضا زندگی کرده بودند و با او خاطره‌ها داشتند اطلاع دادم، همه شما می‌گفتید علی جان شرمنده کاری از ما برنمی‌آید! هزینه‌هایی که شما آن موقع باید می‌کردید من از جیب خودم پرداخت کردم، حالا امروز قهرمان قصه رضا رویگری شده‌اید!؟ نمی‌دانم کجای این انصاف است. درد دارد. نمی‌خواستم بگویم، نمی‌خواستم حرف بزنم اما می‌گویم و حرف می‌زنم.»

او همچنین خاطرنشان می‌کند: «کجا بودید آن موقع که من به شما گفتم آقایان محترم، دوستان آقای رویگری، این مرد بزرگ سینما نیاز به حمایت معنوی دارد، حتی مراسمی را تدارک دیدم اما همین دوستان که امروز اعلام کردند پیگیر احوال رضا رویگری هستند نیامدند و وانمود کردند که گرفتارند. در حال حاضر حاج مهدی عباسی نامی که یکی از مالکان بزرگ شمیران تهران است، به من گفت در خیابان نیاوران یک آپارتمان ۱۵۰ متری با تمام امکانات و چند پرستار آماده کرده‌ام که رضا بیاید، فقط تنها، که من گفتم شما این کار را انجام بده، رضا کسی را ندارد و تنهاست. حالا آقایان از آن سر دنیا زنگ زده و می‌گویند ما برایت خانه می‌گیرم! آقای رضا رویگری نیاز به ترحم ندارد، آن روز که شما باید نوشدارو می‌دادی نبودی، غیبت داشتی، گفتی گرفتارم!»

موی سر رضا رویگری سوزانده شده بود!

دوست رضا رویگری در ادامه به یکسری اتفاقات ناگوار در زندگی این هنرمند سرشناس اشاره می‌کند و می‌گوید: «موهای رضا به طرز عجیبی سوزانده شده بود و من برای درمانش تا مدتی پماد خریدم که جای زخم‌هایش خوب شوند. گریمور خودم را به خانه شخصی رضا بردم و گفتم جوری موهایش را درست کن که فکر کند مو دارد و اصلا هیچ اتفاقی نیفتاده است.»

علیرضا غروی در پایان می‌گوید: در حال حاضر خانه، وسایل و پرستار رضا رویگری آماده است و این هنرمند بیش از این احتیاج به ترحم و دلسوزی نمایشی ندارد.»