تفاوت حسینی با مظاهری و رضایی
بازی برابر نساجی در یک‌چهارم نهایی این دوره جام حذفی، یازدهمین حضور مجیدی روی نیمکت استقلال در این رقابت‌ها بود. و برای پنجمین بار سرنوشت استقلال به ضربات پنالتی کشیده شد.
به گزارش فوتبالی، استقلال در 3 مرتبه، برنده بوده و راهی مرحله بعدی شده و در 2 بازی هم شکست خورده و دستش به جام و نیمه‌نهایی نرسیده است. پوئن ویژه یا مشکل اصلی آبی‌ها در این برد و باخت‌ها چه بوده؟ پنالتی‌زن‌های بد یا دروازه‌بان ضعیف؟ و شاید نبودن حسینی؟
مرور این 5 بازی و در یک نگاه کلی، تمامی دیدارهای کشیده شده به دوئل پنالتی، نشان می‌دهد استقلال برای بردن به 3 چیز نیاز داشته: اول، دروازه‌بانی که بتواند حداقل یک ضربه پنالتی را مهار کند چون هر 2 شکست در دیدارهایی بوده که صد درصد پنالتی‌های رقیب، گل شده است. دوم، داشتن بازیکنانی که خوب پنالتی بزنند درست مثل بازی اول با پرسپولیس که همه ضربات بازیکنان استقلال گل شد. و سوم، بودن بازیکنی در تیم حریف که درست و حسابی مختصات دروازه را ندانند مثل اوساگونا و آل کثیر.
مرور تاریخ بازی‌های استقلال در جام حذفی که به ضربات پنالتی کشیده شده، نشان می‌دهد آبی‌ها با داشتن رحمتی و حسینی و البته طالب‌لو در راس این فهرست، مشکل خاصی از نظر داشتن دروازه‌بان خوب و پنالتی‌گیر نداشته‌اند بلکه قصه دو چیز دیگر بوده: نداشتن پنالتی‌زن‌های خوب (سعید مهری، علیرضا رمضانی، امیرحسین صادقی، فرشید اسماعیلی، داریوش شجاعیان، مهدی قایدی، فرشید و روح‌الله باقری) و نبودن ضربه‌زن‌های سر به هوا در تیم رقیب (فولاد در فینال، نساجی در یک چهارم، ذوب‌آهن در فینال).
* نساجی/ باخت
یک پنالتی‌زن بسیار ضعیف و یک دروازه‌بان از او، ضعیف‌تر! درحقیقت استقلال با بودن رضایی درون دروازه‌اش، تقریبا محال بود به آرزوی گل نشدن پنالتی بازیکنان نساجی برسد مگراینکه آنها، خودشان کاری می‌کردند. با داشتن آمانوف و آن استیل عجیب زدن پنالتی هم نیاز به یک مهار بود تا اشتباه بازیکن ازبک پوشش داده شود و درنهایت چون هیچ‌کدام نبود، استقلال حذف شد.
* نود ارومیه/ برد
نود در ضیافت پنالتی‌ها، 2 ضربه‌اش را از دست داد: یکی را رضایی مهار کرد و دیگری جایی در چارچوب نداشت. یک ضربه استقلال هم هدر رفت: پنالتی سعید مهری. در این بازی، رضایی کارش را کرد: مهار حداقل یک ضربه و به همین دلیل هم، پنالتی خراب شده مهری پوشش داده شد.
جالب اینکه رضایی از مجموع 9 ضربه پنالتی زده شده به سمت دروازه‌اش، تنها 2 بار جهت توپ را درست تشیخص داد: یکی را گرفت و دیگری راهی اوت شد.
* فولاد/ باخت
تلفیق کامل دروازه‌بانی که پنالتی نمی‌گیرد به علاوه بازیکنانی که پنالتی زدن بلد نیستند؛ این همکاری درنهایت باعث شد دست استقلال به جام قهرمانی نرسد. مظاهری برابر تمامی ضربات پنالتی بازیکنان فولاد، شکست خورد و همه توپ‌ها به تور رسید درحالیکه نام او، همیشه به عنوان دروازه‌بان پنالتی‌گیر مطرح بوده است. با چنین دروازه‌بانی، یک تیم برنده می‌شود فقط و تنها فقط اگر پنالتی‌زن‌های خوبی داشته باشد: فرشید اسماعیلی طبق معمول پنالتی‌اش را به جایی بالاتر از چارچوب زد و داریوش شجاعیان هم ضربه‌اش مهار شد.
* پرسپولیس/ برد
درست همان حکایت بازی با نود ارومیه: برای برنده شدن باید دروازه‌بانی داشت که حداقل یک ضربه بازیکنان حریف را مهار کند: کاری که حسینی با پنالتی مهدی عبدی کرد. این مهار در ازای ضربه مهار‌شده مهدی قایدی بود. حالا نیاز هست به بازیکنانی که خوب پنالتی بزنند و بازیکنی از تیم رقیب که دقت نداشته باشد: اولی را استقلال داشت و دومی را عیسی آل کثیر برای آبی‌ها فراهم کرد.
* پرسپولیس/ برد
هیچ‌کدام از ضربات پنالتی بازیکنان استقلال با مقاومت رادوشوویچ روبرو نشدند. در این حالت، تنها به یک دروازه‌بان استاندارد نیاز است که فقط یک پنالتی را مهار کند: کاری که حسینی در همان ضربه اول با پنالتی نوراللهی کرد. خامه روی این کیک هم پنالتی اوساگونا بود که بعدها تبدیل به الگویی برای ضربه زدن آل کثیر شد.
