مرور کامل حماسه ایمون زائد در دربی / تیتر روزنامه ها پس از آن دربی

13 بهمن سال 1390 در حالی تاریخی و ماندگار شد که پرسپولیسی‌ها پیش از آن سابقه 6‌تایی و 4‌تایی کردن رقیب سنتی و قدیمی خود را داشتند و چنین اتفاقاتی برای آن‌ها تازه‌گی نداشت. مسایل زیادی دخیل بود تا این بازی خاص شود. به نظر می‌رسد چنین حالاتی را ما انتخاب نمی‌کنیم بلکه روزگار، آن‌ها را پیش روی ما قرار می‌دهد. آن روز هم گویی قرار بود بعضی پاسخ نمایش‌های خود در کنار زمین را بگیرند که می‌خواستند دل هوادار پرسپولیس را ریش کنند. خدا همیشه و همه‌جا حضور دارد ولی 13 بهمن سال 1390 در ورزشگاه آزادی یکی از آن روزهایی بود که چه ما و چه رقیب، خدا را با تمام وجود احساس کردند. درست مانند آن قهرمانی دراماتیک در آخرین روز لیگ برتر و برابر سپاهان.

به آن روز بر‌می‌گردیم و خاطراتی که مرور آن هیچ‌گاه خالی از لطف و صفا نیست. روزی که باور داریم هنوز که هنوزه حق مطلب درباره آن و درباره بعضی از رقم‌زنندگان آن  ادا نشده است.

پرسپولیس در آن روز با دو گل عقب افتاده بود در حالی‌که نتیجه با توجه به روند بازی اصلا منصفانه نبود. این را همگان در بازبینی دوباره آن بازی لمس خواهند کرد. دقایق 82 تا 92 آن دیدار به قدری برجسته شد که دیگر کسی دقیقه‌های 15 تا 22 را به یاد نمی‌آورد. 7 دقیقه ای که پرسپولیس می‌توانست سه گل وارد دروازه استقلال کند. قبل از این که آبی ها در غیاب دروازه بان اصلی پرسپولیس بتوانند به دروازه رضا هوشیار نزدیک شوند.

محمد نوری می توانست در دقیقه 15 زننده گل اول باشد وقتی روی پاس غلامرضا رضایی یک شوت خوب زد. در دقیقه 21 این خود غلامرضا رضایی بود که تا آستانه گل‌زنی پیش رفته بود.

یک دقیقه بعد در لحظاتی که پرسپولیس، استقلال را به توپ بسته بود؛ علی کریمی یک حمله را تدارک می بیند. رضایی توپ ارسالی او را به روی محوطه 6 قدم می‌ریزد و توپ در یک فعل و انفعال و در میان سردرگمی دفاع حریف به زنده یاد هادی نوروزی می رسد ولی توپ او که از رحمتی هم می گذرد از کنار دروازه بیرون می رود.

فرصت ها که از دست می رود نوبت به استقلال می رسد. گویی دربی 75 برای ما نفرین شده باشد. استقلال به دو گل می رسد. دنیا بیشتر از استقلال به کام پرویز مظلومی بود ولی هنوز برای نا امیدی زود بود. مصطفی دنیزلی دست به تعوبض می زند. دو بازیکن را که با توجه به روند بازی های قبل به نظر می رسید خیلی به آن ها فرصت نخواهد داد را به زمین می فرستد.  دو نفری که تماشاگران هم خواهان بازی آن ها بودند به ویژه مهدی مهدوی کیا که نقش ویژه او در رقم خوردن بازی حماسی سرخپوشان به خوبی مورد توجه قرار نگرفت.

مهدی مهدوی کیا و ایمون زاید از دقیقه 56 به جای هادی نوروزی و غلامرضا رضایی وارد میدان شدند. تردیدی نیست که مهدوی‌کیا غیر از نقش فنی در این بازی، با صحبت‌هایی که داشت و انگیزه دادن به بازیکنان محور اصلی بازگشت پرسپولیس به بازی بود به ویژه که تاثیر فشار روانی بازی حتی روی عملکرد بعضی با تجربه های پرسپولیس مشهود بود.

مهدوی کیا غیر از اثر روانی با حرکات و پاس های خود پرسپولیس را به حرکت انداخت و عقب نشستن استقلال هم مشهود بود. پرسپولیس دقایقی پس از ورود او به زمین دوباره کنترل بازی را در دست گرفته بود. حالا حرکات او و پاس های ویرانگر علی کریمی استقلال را نگران می کرد. کمتر از ده دقیقه بعد از تعویض ها مهدوی کیا با پاسی که از اولادی دریافت می کند با یک شوت سنگین و تهدید دروازه حریف یخ پرسپولیس را باز می کند. پرسپولیس راه افتاده بود که  فغانی ، مهرداد اولادی را در دقیقه68 اخراج کرد. حالا پرسپولیسی که دو گل عقب بود، ده نفره هم شده بود. انگاری دنیا را به استقلالی ها داده باشند. شادی تماشاگران استقلال که هیچ باید حرکات پرویز مظلومی را کنار زمین تماشا می کردی که جلوی چشم هواداران پرسپولیس رژه می رفت. شاید بسیاری از خوشبین ترین هواداران هم کار پرسپولیس را تمام شده می دانستند ولی خود پرسپولیس حاضر به تسلیم بود. در دقیقه 73 مهدوی کیا روی پاس محمد نوری با زاید یک و دو کرد و شوت سنگین دیگری روانه دروازه استقلال شد که رحمتی آن را درازکش دفع کرد. فقط چند دقیقه تا شروع آن دقیقه معروف مانده بود.

بالاخره بازی وارد دقیقه 82 شد. دوربین تلویزیون روی سکوها و خروج هواداران پرسپولیس زوم کرده است. صحنه ای دردناک است. قرار بود تا سوت پایان هیچ کس نرود. دوربین دستپاچه به زمین بر میگردد. پاس محمد نوری به ایمون زاید می رسد و گل.

گزارشگر می گوید بازی هایی که دو بر یک می شود احتمال تساوی شدنش زیاد است. 90 ثانیه بعد این بار فرار مهدوی‌کیا بالاخره جواب داد. آن روز روز مهدوی کیا بود. سانتر نقطه زن او به زاید می رسد و یک ضربه سر و گل.

حالا دیگر این پرسپولیس است که نمی خواهد بازی تمام شود. نوبت به حسین بادامکی می رسد که در دقیقه 89 وارد زمین شود. حالا ولوله پیروزی به جان همه و از جمله دنیزلی افتاده است. دو دقیقه بعد پرسپولیسی ها در هر جایی روی هوا هستند. حسین بادامکی آن قدر توی سر توپ می زند تا بالاخره روزنه را پیدا می کند. یک پاس زمینی رو به عقب به ایمون زاید و گل.

بادامکی شاید در آن لحظات تمام خاطرات تلخ و شیرین را با هم در ذهن مرور کرد. ایمون زاید 48 سال پس از همایون بهزادی دومین نفری می شود که در دربی ها هت تریک می کند، در حالی که شاید 7 ثانیه هم لمس توپ نداشت.

رضا نورمحمدی، مازیار زارع، مجتبی شیری، حمید علی عسگری و ابراهیم شکوری، سرپرست دبیر کلی فدراسیون فوتبال، دیگر مردانی بودند که آن روز در این بازی به میدان رفتند.