آستون مارتین لاگوندا ویناله | باب میل سلطان!

استون مارتین لاگوندا وینیاله یکی از خاص ترین محصولات صنعت بین المللی خودرو است که نخستین بار سال 1993 و طی برگزاری نمایشگاه بین المللی خودرو ژنو رونمایی شد.

به گزارش خودروتک به نقل از عصر ایران ، این که خودرویی انگلیسی، یک نام ایتالیایی را همراه دارد چندان هم عجیب نیست.

زیرا لاگوندا وینیاله توسط مرکز گیا طراحی و تولید شد. گیا یکی از قدیمی ترین مراکز طراحی و تولید بدنه خودرو در جهان است که سال 1916 در تورین ایتالیا تاسیس شد.

از این سدان خاص تنها 2 دستگاه توسط گیا تولید شد تا برای همیشه در مرحله مفهومی باقی بماند. برای درک بهتر شرایط طراحی باید به ابعاد آن شامل: 5232 میلیمتر طول، 1981 میلیمتر عرض، 1447 میلیمتر ارتفاع و 3117 میلیمتر فاصله بین محورها اشاره کنیم.

لاگوندا وینیاله را نمی توان یک انگلیسی اصیل دانست! علاوه بر طراحی ایتالیایی، در بخش فنی و پیشرانه نیز پای آمریکایی ها وسط بود! براساس اطلاعات موجود از وینیاله، این خودرو براساس شاسی لینکلن تاون کار مدل 1990 توسعه یافت. پیشرانه هم نمونه 4.6 لیتری فورد بود که 190 اسب بخار خروجی و 366 نیوتن متر گشتاور را در اختیار مجموعه می گذاشت. این پیشرانه و جعبه دنده 4 سرعته اتوماتیک آن با برنامه استون مارتین برای تولید نمونه انبوه لاگوندا وینیاله فاصله زیادی داشت زیرا قرار بود برای مدل اصلی خط تولید از پیشرانه 12 سیلندر 5.9 لیتری با 48 سوپاپ استفاده شود.

لینکلن تاون کار

بدنه حجیم وینیاله از مواد کامپوزیتی توسعه یافت تا امکان ماجراجویی کامل در مرحله تحقیقات این مفهومی برای طراحان آن فراهم باشد. فضای کابین نیز ترکیبی از چرم، چوب و جزئیات آلومینیومی را همراه خود داشت.

عکس یادگاری وینیاله با 3 طراح اصلی خود در سال 1993

همانطور که ابتدای متن اشاره شد، تنها 2 دستگاه از وینیاله توسط گیا تولید شد. این دو نمونه برای 5 سرنشین ظرفیت داشتند و مجهز به پیشرانه 4.6 لیتری 8 سیلندر لینکلن تاون کار بودند؛ یکی به رنگ خاکستری و دیگری به رنگ آبی سورنتو.

نمونه خاکستری رنگ به دلایلی نامشخص نابود شد در حالیکه وینیاله آبی طی یک حراج در سال 2002 با قیمت 403500 دلار فروخته شد. جالب آنکه برگزار کنندگان حراج عددی بین 60 تا 120 هزار دلار را برای این فروش پیش بینی کرده بودند.

استون مارتین لاگوندا وینیاله؛ باب میل سلطان!

اما نمونه سومی از وینیاله هم تولید شد که با نمونه اصلی تفاوت هایی داشت. وینیاله سوم از پلتفرم دیگر فورد استفاده کرد و ابعاد کوچکتری داشت. هدلایت ها و جلوپنجره بازطراحی شدند و رنگ خودرو نیز سرخ شرابی انتخاب شد. برای پیشرانه نیز از نمونه 12 سیلندر جگوار استفاده شد و کابین فقط برای 4 سرنشین ظرفیت داشت زیرا برای ردیف عقب صندلی های کاپیتانی در نظر گرفته شد.

فضای داخل کابین وینیاله همانطور که در تصاویر مشاهده می کنید، آنچنان لوکس، اشرافی و البته متفاوت طراحی شد که دلبستگی های تجملاتی سلطان برونئی نیز مورد توجه قرار گرفت.