نگاهی به مرسدس بنز SL مدل R107/ الهه نوستالژی
یکی از افسانه‌ای‌ترین مدل‌های مرسدس بنز اس ال است که در میانه سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۹ یعنی به مدت ۱۸ سال در خط تولید این کمپانی باقی ماند.
به گزارش خودروتک، در آسمان ستاره سه پر اشتوتگارت ستاره درخشان کم نیست. ستاره‌هایی که اگر بخواهیم از آنها نام ببریم باید دقایق و سطور بسیاری را صرف کنیم. آنچه امروز این کمپانی خوشنام آلمانی به آن رسیده اما دستاوردی نیست که طی یک شب و یک روز به دست آمده باشد. حاصل روزها، ماه‌ها و دهه‌ها تلاش بی‌وقفه است. حاصل آزمون و خطاهای بسیار است و نتیجه خلاقیت.
از اروپا تا آمریکا
در میان ستارگان پر شمار بنز، نام یک ستاره همیشه می‌درخشد. مدلی که ۱۸ سال جوان ماند و هنوز هم پیر نشده است. درباره مرسدس بنز اس ال با کد اتاق R107 و C107 سخن می‌گوییم. خودرویی در ۲ کلاس رودستر و کوپه که یکی از ماندگارترین محصولات صنعت خودروسازی است و به دوران صدارت برونو ساکو بر استودیوی طراحی دایملر بنز تعلق دارد. این مدل در ایران نیز به شدت مشهور و محبوب است و حتی نام اختصاصی هم دارد. در ایران به اتاق شکاری مشهور است.
مرسدسی که در هر ۲ اتاق بدنه SL و SLC یعنی کروک و یا مجهز به سقف فلزی متحرک و کوپه با سقف فلزی و حتی سفارش اروپا و آمریکا طی سال‌های مختلف وارد ایران شده است و همچنان در میان علاقه‌مندان به این خودرو خرید و فروش می‌شود.
جالب است بدانید که خودروهای سفارش آمریکا با چراغ‌های گرد چهارتایی یعنی ۲ چراغ در هر سو از نمونه‌های دیگر مجزا می‌شوند. از دیگر نشانه‌های اس ال سفارش آمریکا می‌توان به سپر بلندتر و راهنمای زیر سپر اشاره کرد. همچنین مدل‌های سپر آمریکایی توان موتور کمتری نسبت به نسخه‌های اروپایی دارند که شاید بتوان دلیل آن را نصب کاتالیزور دانست.
اتاق ۱۰۷ در تیپ‌های ۲۸۰، ۳۰۰، ۳۸۰، ۳۵۰، ۴۵۰، ۵۰۰ و ۵۶۰ تولید شده و عمده مدل‌های موجود در ایران از این خودرو یا غول‌هایی افسانه‌ای مجهز به موتور ۸ سیلندر خورجینی ۳۵۰ و ۴۵۰ هستند و تعداد اندکی نیز با موتور ۲۸۰ وارد ایران شده‌اند. بنزهای شکاری ۲۸۰ مدل های بالای ۱۹۷۴ هستند و مدل های ۳۸۰ و ۵۰۰ مدل‌های بعد از سال 1980 قدرت موتور نسخه های ۶ سیلندر ۲۸۰ در زمان تولید در حدود ۱۸۵ اسب بخار است و نمونه‌های ۸ سیلندر نیز در بهترین حالت ۲۲۵ تا ۲۴۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کردند.
تمایز در فنربندی
یکی از ویژگی‌های جذاب این بنز افسانه‌ای که آن را از بسیاری از رقبا و حتی سوپر اسپرت‌های دوران خودش متمایز می‌کرد، هندلینگ بی‌مانند و سواری مثال زدنی آن در سرعت‌های بالا بود. موردی که در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی حتی برای تولید خودروهایی در کلاس بالاتر از این اتاق نیز یک معضل به شمار می‌رفت. یکی از دلایل این نرمی را می‌توان در فنربندی مرسدس خصوصا در نمونه‌های قدیمی آن جستجو کرد.
به این ترتیب که در مرسدس، فنر به سختی داخل می‌رفت و به نرمی بیرون می‌آمد. همچنین این اتاق در پیچ‌ها به دلیل استفاده از تعلیق مستقل با زاویه کمبر منفی زیاد بسیار با ثبات و مطمئن عمل می‌کرد. هر چند سواری مدل SLC به نرمی و استحکام بیشتری شهرت داشت.
همچنین جالب است بدانید که اتاق SL به دلیل اینکه نزدیک به ۲ دهه در خطوط تولید مرسدس در آلمان و آفریقای جنوبی تولید می‌شد، سیر تکامل صنعت خودروسازی جهان را که از قضا در همین زمان پیشرفت‌های بسیاری را تجربه می‌کرد، کاملا شاهد بود. انواع انجین‌ها با قدرت‌های مختلف و گیربکس‌های گوناگون روی این خودرو به کار گرفته شدند و استفاده از آلومینیوم و انواع آلیاژها همچنین پلاستیک در ساخت و مونتاژ این خودرو اندک اندک شدت گرفت.
اتاق ۱۰۷ در اواخر عمر خود حتی سیستم‌های مدرن مدیریت کامپیوتری و رایانه‌ای را نیز تجربه کرد. طراحی بدنه این خودرو آنقدر شاهکار بود که مرسدس تنها آن را به روز رسانی می‌کرد و برای پیشرفت‌های فنی و تکنولوژیکی آن برنامه می‌ریخت.
الهه نوستالژی
این خودرو برای بچه‌های دهه ۶۰ خودمان یک افسانه بود و احتمالا همچنان هم هست. بسیاری از بچه‌های آن دوران این ماشین جذاب را با کارت‌های بازی می‌شناختند. کارت‌هایی که در سوپرمارکت‌ها و لوازم التحریری‌ها فروخته می‌شد و حسابی بین بچه‌ها طرفدار داشت. اما تعدادی از این خودروها در خیابان‌ها نیز تردد می‌کردند و چشم‌ها را با خود می‌ربودند. به همین دلیل این خودرو یک الهه نوستالژی نیز هست. این اتاق از مرسدس بنز را باید اسطوره‌ای دانست که چه در حالت سکون و چه در اوج سرعت آدرنالین خون انسان‌ها را تا بی‌نهایت بالا می‌برد.
یک قهرمان که پوستر اتاق بسیاری از جوانان امروزی در دوران بچگی بود و با مشخصه‌های آن دوران خودروهای مرسدس، یعنی چراغ‌های پله‌ای عقب، زه‌های پله‌ای و انواع و اقسام تزئینات لوکس آن دوران برای خودش افسانه‌ای بود. خصوصا رنگ‌های قهوه‌ای، سرمه‌ای و قرمز آتشی‌اش. اگر بگویم این مرسدس نهایت خواسته بسیاری از بچه‌های دهه شصتی بود، بیراه نگفته‌ام.
داشبورد مدل‌های موجود در ایران چند رنگ داشت. یکی مشکی یکدست بود، دیگری سرمه‌ای و از همه قشنگ‌ترین‌شان ترکیبی بود از شیری، مشکی و قهوه‌ای.
منبع: رگلاژ
