کامیون های ارتش آمریکا در جنگ جهانی دوم
تا پایان جنگ و سال ۱۹۴۵ در حدود ۱۳۸۰ دستگاه TR1 ساخته شدند. تقریباً تمامی این نمونهها سالم باقی ماندند و درنهایت به آمریکا بازگشتند و تا پایان دهه پنجاه میلادی در ارتش ایالات متحده خدمت کردند.
به گزارش خودروتک، ایالات متحده پس از جنگ جهانی اول به یکی از قدرتهای نظامی جهان بدل شد و از نظر تولید و طراحی ادوات نظامی همچون کامیونها بهعنوان یکی از قطبهای جهان شناخته میشود.
در برابر آلمان و شوروی
رویارویی نظامی آمریکا در برابر آلمان در جنگ جهانی دوم و سپس دوران جنگ سرد یکی از جالبترین دورههای معاصر از نظر تکنولوژی نظامی است.
خصوصاً در بازه زمانی جنگ سرد یعنی بین دهههای پنجاه تا نود میلادی، بین مردمان و حاکمان شرق کمونیست و غرب امپریالیست همواره تهدید حملات نظامی و حتی جنگ هستهای برقرار بود و به همین جهت در هر یک از ۲ جبهه تلاشهای گستردهای برای ساخت جنگافزارهای برتر انجام میگرفت.
میانه جنگ سرد
اما با این حال بسیاری از خودروهای نظامی تولید شده در دوره جنگ جهانی دوم تا میانه جنگ سرد نیز به حیات خود ادامه دادند و در نهایت پایه و اساس نمونههای مدرنتری شدند که با استفاده از تجارب جنگ جهانی ساخته شده بودند. در این مطلب به معرفی برخی از مهمترین محصولات کمپانیهای آمریکایی مورد استفاده در جنگ جهانی دوم میپردازیم.
Dodge T214 Series WC
میانه دهه ۳۰
داستان سری WC کامیون های سبک دوج به میانه دهه سی میلادی بازمیگردد. اما این نمونه بزرگتر T214 مجهز به پیشرانهای با همین نام بود که با معرفی در سال ۱۹۴۲ توانست جای خالی یک کامیون سبک وزن و چالاک را در قوای متفقین تحت حمایت آمریکا پر کند.
بدنه و شاسی T214 به طور کلی دچار بازبینی شده بود تا علاوه بر مقاومت و استحکام بیشتر، قابلیت تعمیر و مانور چرخها در مسیرهای صعب العبور بهبود یابد. اما سادگی تکنولوژی به کار رفته در این مدل به نحوی به نقطه قوت اصلی آن بدل شد؛ چرا که برای تعمیر و نگهداری آن تقریباً هیچ دانش خاصی مورد نیاز نبود.
ماندگاری در خط تولید
همین قابلیتها سبب شد تا این مدل تا سال ۱۹۴۵ در خط تولید بماند و نهایتاً ۲۵۵ هزار دستگاه از آن روانه میدان نبرد شود. بیشتر ادوات پیشرانه شش سیلندر ۳٫۸ لیتری تقریباً ۱۰۰ اسب بخاری و گیربکس ۴ دنده این خودرو طوری طراحی شده بودند که در صورت حرکت مداوم در شیبهای تند و تحت فشار زیاد، دچار مشکلات عدیده نشوند. شاید مهمترین تدایبر انجام گرفته برای چنین عملکردی سیستم کاربراتور و پمپ روغن خودرو بود که در شیبهای تند نیز قابلیتهای خود را از دست نمیداد.
محورهای عادی و کشیده
گونههای متعددی براساس دو نوع محور عادی و کشیده دوج T214 طراحی و ساخته شدند که در بخشهای متفاوت جبهه مشغول به خدمت بودند. لقبی که سربازان به این خودرو موفق داده بودند Beep است که به عقیده بسیاری برگرفته از ترکیب Big Jeep است. دلیل نام گرفتن این مدل تحت عنوان جیپ بزرگ اما چالاکی و کاربردی بودن آن در کنار ابعاد به مراتب بزرگترش است.
T214ها تا اواخر دهه هفتاد در بسیاری از کشورهای غربی به خدمت مشغول بودند؛ با این حال در میانه دهه پنجاه میلادی با نسل بعدی دوج یعنی Power Wagon جایگزین شدند؛ خودرویی که از بسیاری جهات براساس فلسفه و بنیان همین مدل T214 طراحی شده بود.
Diamond T Models
الماس جنگ جهانی
الماس ایالات متحده آمریکا در جنگ جهانی دوم، از نظر بسیاری علاوه بر آن که نوید بخش خاطراتی خوش برای اروپاییها و سایر دول تحت سلطه آلمان نازی است، یکی از زیباترین خودروهای سنگین کلاسیک نیز محسوب میشود. با آن که این سری از محصولات کمپانی دایموند در ابتدا با اهداف غیر نظامی طراحی و ساخته شدند، اما با توجه به قابیلتهای مناسبی که از خود نشان دادند توانستند جایگاهی ویژه در ارتشهای نیروهای متفق بدست آورند.
جرثقیلهای سبک
تا پیش از خدمت رسانی در ارتش بیشتر نمونههای سری T در نقش جرثقیلهای سبک و کامیونهای سبک شهری خدمت میکردند. سریهای ۹۸۰، ۹۸۱، ۹۶۷ و ۹۶۸ این خودرو با ابعاد و کاربریهای متفاوت بین سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ در تیراژی گسترده تولید شدند و توانستند یاری بخش ارتشهای انگلستان، ارتش آزاد در تبعید فرانسه و سایر قوای تحت حمایت متفقین باشند.
این خودرو به طور کلاسیک ۳ محور دارد که تنها دو تا از آنها با هم حرکت میکنند.
کمپانی هرکولس
پیشرانه ۶ سیلندر ساخت کمپانی هرکولس با قدرت ۲۰۰ اسب بخار (عددی خیره کننده برای آن دوره) توانمندی اعجاب آوری برای این خودرو به ارمغان میآورد. برای استفاده ساده تر در اروپاف تعدادی از این خودرو به طور نیمه مونتاژ شده به انگلستان صادر شده، پیشرانههای ۶ سیلندر رولزرویس بر روی آن نصب میشد تا هزینه و زمان انتقال تجهیزات به اروپا کاهش یابد.
حدود ۸۰۰۰ دستگاه از این خودرو در عرض ۵ سال تولید شدند و توانستند کمک شایان ذکر به پیروزی متفقین کنند. به همین دلیل دایموند را یکی از مهمترین خودروهای نظامی تاریخ میدانند.
GMC CCKW-352/353
یک شیطان و نصفی
در میدان نبرد القاب “یک شیطان و نصفی” و “جیمی” را به جمس سری ۳۵۲ و ۳۵۳ داده بودند. لقب اول اما برگرفته از این واقعیت بود که CCKW قطعاً برترین و کاربردی ترین کامیون سه محوره ۲٫۵ تنی ایالات متحده در میدان جنگ جهانی دوم بود. اثبات این مدعا تعداد زیاد نمونههای تولید شده جیمی است که با توجه به تیراژ ۵۶۵ هزار دستگاهی، تنها خودرو نظامی قوای متفق که از جیمی بیشتر تولید شد جیپ است.
نمونههای دو محوره این محصول از سال ۱۹۳۹ عرضه شد، اما این نمونه ۳ محوره آن بود که به سفارش ارتش فرانسه ساخته شد و توانست در میدان نبرد بسیار موفق ظاهر شود.
شکست فرانسه
پس از شکست و سقوط فرانسه در سال ۱۹۴۰ این کامیونها به انگلستان بازگردانده شدند تا برای روزهای آتی نبرد آماده و سالم باقی بمانند. همین نمونهها با اندکی بهسازی و تغییرات محسوس در سال ۱۹۴۴ راهی جبهه شدند و توانستند در پیروزی متفقین بر آلمان نازی نقشی اساسی ایفا کنند.
پیشرانه شش سیلندر ۴٫۴ لیتری خطی این خودرو حدود ۹۵ اسب بخار تولید میکرد که در نهایت خودرو را تا سرعت ۷۵ کیلومتر در ساعت پیش میبرد.
سیستم تعلیق نسبتاً پیشرفته
علاوه بر استفاده از یک شاسی و سیستم تعلیق نسبتاً پیشرفته، سیستم انتقال قدرت این خودرو نیز در زمان خود بسیار پیشرو بود و قابلیت تنظیم گشتاور تولیدی به هر یک از سه محور به طور جداگانه وجود داشت.
تفاوت اصلی میان دو گونه ۳۵۲ و ۳۵۳ در فاصله دو محور بود که در نمونه ۳۵۳ حدود نیم متر بیشتر بود. با توحه به مشترک بودن بسیاری از قطعات جیمی با کامیونها و وانت بارهای سنگین شورولت، مشکل تامین قطعات یدکی آن در جبههها نیز عملاً منتفی بود.
گونههای متعدد
گونههای متعددی از جیمی تا سال ۱۹۴۵ تولید شدند که تا اواخر دهه شصت میلادی در ایالات متحده مشغول به خدمت رسانی بودند. اما در سایر کشورهای غربی وضعیت فرق داشت و تا اواسط دهه هشتاد هنوز هم بسیاری از جیمیها در ارتشها مشغول به سرویس دهی به قوای نظامی بودند.
جیمی بعدها الهام بخش بسیاری از کامیونهای سنگین ۳ محوره نظامی اروپایی شد که در دهههای هشتاد و نود میلادی توسط برندهای محلی تولید و عرضه شدند.
Pacific TR1
جبهههای نبرد
پاسیفیک TR1 در جبهههای نبرد جنگ جهانی دوم تحت عنوان Dragon Wagon شناخته میشد. علت امر ابعاد بسیار بزرگ و سروصدای زیاد آن بود. TR1 یکی از عظیم الجثه ترین خودروهای نظامی جنگ جهانی دوم است که برای جانشینی خودرو نه چندان موفق و کاربردی دایموند ۹۸۰ طراحی و ساخته شد.
در سال ۱۹۴۱ بود که نیاز ارتش بریتانیا و سپس آمریکا به یک کشنده بزرگ با قابلیتهای یک نفربر سبک با طراحی TR1 پاسخ داده شد. این خودرو که در سال ۱۹۴۳ و تنها دو سال پیش از پایان جنگ به میادین وارد شد، بدنهای زرهی و بسیار مستحکم داشت و در صورت نیاز میتوانست در نبردهای نزدیک نیز وارد جبهه شود.
زره کامل
برای اطمینان بیشتر حتی زیر پیشرانه و بخشی از شیشهای خودرو نیز ضدگلوله طراحی شده، با زره کامل پوشانده شده بود. با توجه به ابعاد بسیار بزرگ و زره کامل این خودرو که در نهایت به وزن ۶۴ تنی خودرو میانجامید، استفاده از یک پیشرانه عظیم برای TR1 ضروری بود.
به همین دلیل یک پیشرانه ۱۷٫۹ شش سیلندر خطی با قدرت ۲۴۰ اسب بخار برای این خودرو ساخته شد. این پیشرانه در نهایت اژدهای TR1 را به حداکثر سرعت قابل قبول ۴۵ کیلومتر بر ساعت میرساند.
بیشترین استفاده
بیشترین استفادهای که از این کشندههای غول آسا در طول جنگ جهانی دوم مد نظر بود، جابجایی تانکهای بزرگ و خصوصاً تانکهای آسیب دیده و رها شده در میدان نبرد بود تا این سلاحهای ارزشمند به دست قوای آلمان نازی نیفتند. به همین دلیل تریلر سری M15 توسط شرکت فروهاوف به منظور تکمیل TR1 طراحی و ساخته شد.
بازگشت به آمریکا
تا پایان جنگ و سال ۱۹۴۵ در حدود ۱۳۸۰ دستگاه TR1 ساخته شدند. تقریباً تمامی این نمونهها سالم باقی ماندند و درنهایت به آمریکا بازگشتند و تا پایان دهه پنجاه میلادی در ارتش ایالات متحده خدمت کردند. بعدها نمونههایی که توسط ارتش و به صورت مزایدهای به شرکتهای خصوصی و مردم عادی فروخته شدند با تغییراتی همانند حذف زره و سبک سازی در بخشهایی همانند فرودگاهها و جابجایی ماشین آلات ساختمانی و راه سازی و حتی کشاورزی مورد استفاده قرار گرفتند.
منبع: رگلاژ