بررسی اولین شاسی‌بلند مازراتی/ کواتروپورته 2 ایکس‌لارج!
یک بار مقابل پورشه کاین قد علم می‌کند و یک بار هم در برابر ب‌ام‌و X6. گاهی برای لندروور رنج‌روور دندان تیز می‌کند و گاهی هم برای جگوار F-Pace. سر و کله زدنش با مرسدس‌بنز GLE و آئودی Q7 هم که دیگر تکراری به نظر می‌رسد. خلاصه که معلوم نیست رقیب اصلی او کدام شاسی‌بلند است؟ مدل‌های لوکس یا نسخه‌های اسپرت؟
به گزارش خودروتک، مازراتی با این محصولش همه را غافلگیر کرد؛ لوانته. اولین اس.یو.وی ایتالیایی‌ها که در میان بحت هواداران راهی بازار شد. خیلی‌ها تصور می‌کردند افتخار تولید اولین شاسی‌بلند فوق اسپرت-فوق لوکس از ایتالیا نسیب لامبورگینی می‌شود. مدتی پیش نیز فراری قصد ورود به این دنیا را داشت. ولی با تمام این تفاسیر مازراتی پیش‌قدم شد و با لوانته سر و صدای بسیاری به راه انداخت.
بسیاری بر این باورند که این خودرو از شخصیت مستقلی بهره نمی‌برد ولی خیلی‌های دیگر نیز معتقدند این تازه ابتدای راه طولانی شاسی‌بلندسازی توسط شرکت است و هنوز برای قضاوت نهایی مسیر طولانی باقی مانده است. هرچه هست لوانته جرات و جسارت شرکت سازنده‌اش را به رخ رقبا کشیده است. این خودرو به‌خوبی نشان می‌دهد که بخش بزرگی از آینده سوپراسپرت‌ها را شاسی‌بلندهای لوکس تشکیل می‌دهند. آیا لوانته لایق این همه تحسین و تمجید است یا اینکه مازراتی خیلی زود از این پروژه دلزده می‌شود؟
از ایده تا اجرا
بر خلاف تصور خیلی‌ها، ایده ساخت یک شاسی‌بلند چندان هم خام و نپخته نبوده است. مازراتی از سال 2009 در فکر ساخت یک چنین چیزی بوده است. تنها ایراد آنجا بود که آنها نمی‌دانستند ماهیت خودروی جدیدشان چگونه باید باشد؟ کار روی نمونه‌های اولیه آغاز شد. طرح‌هایی که اغلب چنگی به دل نمی‌زدند و یا اینکه زیادی فضایی و آینده‌نگر به نظر می‌رسیدند. در آستانه سال 2011 میلادی مازراتی به یک جمع‌بندی رسید. با کمک مالک بزرگش یعنی فیات فضایی مناسب برای معرفی تدارک دیده شد. اما ایتالیایی‌ها همیشه در این مواقع کمی با ترس و لرز کار می‌کنند. به توصیه فیات قرار بر این شد به جای آنکه از نمونه نهایی پرده‌برداری شود، از یک نسخه مفهومی رونمایی شود تا بازخورد مخاطبین و کارشناسان را ببینند. اولین شاسی‌بلند مازراتی در قالب یک کانسپت با نام Kubang در نمایشگاه فرانکفورت 2011 معرفی شد. در ایامی که سوپراسپرت‌های کوپه هنوز میان‌دار میدان بودند و کراس‌اوورها به اندازه امروز برای خود شان و منزلت نداشتند، این اقدام مازراتی چیزی مانند خودکشی به نظر می‌آمد. چقدر خوب شد که شرکت نمونه نهایی را آن روز عرضه نکرد. انتقادهای تند و تیزی به مازراتی و فیات وارد شد. در حقیقت بازار و ذهنیت مخاطب آمادگی حضور یک شاسی‌بلند لوکس با خواص جوان‌گرایانه از سوی یک سوپراسپرت‌ساز ایتالیایی را نداشت. درست به همین دلیل بود که لامبورگینی مدام با عرضه نهایی Urus کج دار و مریز می‌کرد. راستش را بخواهید بازار به پورشه کاین، ب‌ام‌و X6 و آئودی Q5 عادت کرده بود.
اگر هم می‌خواست دست روی یک مدل خاص بگذارد حتماً آکورا RDX و یا تازه‌وارد برقی مانند تسلا Model X موجود بود. مازراتی چهار پنج سال مجبور بود که لام تا کام درباره شاسی‌بلندش حرفی به میان نیاورد. اما وقتی بازار روی خوش به کراس‌اوورها نشان داد و ذائقه مشتریان به سمت شاسی‌بلندهای قوی و تجملی کشیده شد، نوبت عرض اندام آنها رسید. اوایل سال 2016 بود که شرکت ادعا کرد قصد دارد از نمونه نهایی اولین شاسی‌بلند خود پرده‌برداری کند. مازراتی سر قولش ماند و در نمایشگاه ژنو از خودروی جدیدش پرده‌برداری کرد. محصولی که به لحاظ طراحی تفاوت چندانی با نسخه مفهومی‌اش نداشت. او را Levante نام‌گذاری کرده بودند. شکی نیست که زبان طراحی آن برگرفته از سنت اخیر شرکت بوده است. همان ایده‌ای که به‌شدت روی نسل جدید سدان اسپرت یعنی کواتروپورته هم دیده می‌شود. البته خود مازراتی هم این قضیه را چندان پنهان نمی‌کرد. تا حدی که حتی مدیران شرکت نسبت به تشابه فنی بین لوانته و کواتروپورته نیز اظهاراتی کرده بودند. شرکت اکیدا مصر بود تا این محصولش زیر نظر خوش در تورین تولید شود. به همین خاطر است که از نظر کیفیت مونتاژ او را یکی از شاخص‌ترین کراس‌اوورهای لوکس دنیا معرفی کرده‌اند. ایتالیایی‌ها از این حیث از آلمان‌ها که ید طولایی در زمینه کراس‌اوورسازی دارند، پیشی گرفته‌اند. در حقیقت لوانته چیزی است که مشتری امروزی به آن نیاز دارد. محصولی متفاوت و خاص. ولو آنکه طول عمرش کوتاه و گذرا باشد.
به روایت عدد و رقم
وقتی قرار باشد شرکت ریسکی به این بزرگی را تجربه کند پس چه بهتر که حداقل پیش از آنکه با شکست روبه‌رو شود، بهترین خود را ارائه دهد. مازراتی نیز دقیقاً چنین کاری کرد. اگرچه نسبت به روند موفقیت‌آمیز لوانته 100 در 100 امیدوار نبود ولی چنان در زمینه مشخصات فنی‌اش سنگ تمام گذاشت که کمتر کسی فکر را می‌کرد. شرکت برای اولین شاسی‌بلند خود سراغ پیشرانه معروف 3 لیتری شش سیلندر Vشکل رفت. قوای محرکه مدرنی که توسط 2 توربوشارژر تقویت شده است. زمان‌بندی آن از طریق مکانیزم VVT کنترل می‌شود. وقتی می‌شنویم این خودرو دارای 2 اینترکولر است، پس مطمئن می‌شویم که قرار است قدرت آن چشم‌گیر باشد. البته همین‌طور هم است. این خودروی تنومند قدرتی معادل 430 اسب‌بخار در 5750 دور در دقیقه و گشتاوری معادل 580 نیوتن‌متر در 1750 دور در دقیقه دارد. سیلندرهای 86.5 میلی‌متری‌اش کار کرده‌اند که ضریب تراکمش به 9.7 بر یک برسد. مازراتی تضمین کرده است که با این موتور می‌توان حداکثر به دور موترو 6500 دور در دقیقه نیز رسید. همان‌‌طور که مشاهده می‌شود این خودرو از قدرت خوبی برخوردار است. ولی نه آنقدر که بتواند آینده شاسی‌بلندهای اسپرت را با استرس روبه‌رو کند. شاید این خودرو قدرت کهکشانی نداشته باشد ولی مهم این است که به دلیل مهندسی بالا، حداکثر قدرت و گشتاورش در دورهای پایین به دست می‌آید. کمی هم باید منصف بود. این یک شاسی‌بلند فول‌سایز نیست. طول، عرض و ارتفاع آن به ترتیب 5003، 1968 و 1679 میلی‌متر است. اما فاصله بین دو محورش که 3004 میلی‌متر شده، حکایت از انتقال خوب نیرو بین دو محور عقب و جلو دارد. به همین دلیل بوده که میدان فرمان آن چیزی نزدیک به 12 متر شده است. عددی قابل قبولی برای شاسی‌بلندی در این کلاس.
با در نظر گرفتن فضای قسمت بار که چیزی نزدیک به 580 لیتر را نشان می‌دهد، به‌خوبی می‌توان روی خواص مسافرتی آن حساب باز کرد. تصور می‌شد مازراتی در اولین تجربه‌اش در دنیای شاسی‌بلندها، محصولی تولید کند که از نظر وزن افسارگسیخته باشد. اما لوانته با وزن خالص (بدون احتساب مایعاتی چون آب، روغن و بنزین) 2109 کیلوگرمی چندان هم بد کار نکرده است. شرکت می‌گوید پس از سال‌ها تحقیق توانسته به ساز و کار منحصر به فردی در زمینه ساختار 4x4 دست پیدا کند. به گفته مهندسان شرکت انتقال نیرو بین دو دفرنسیال لوانته کاملاً هوشمندانه صورت می‌گیرد. در شتاب‌های اولیه که نیازی به درگیر شدن دو محور نیست، 100 درصد 100 نیروی خروجی به محور جلو منتقل می‌شود. در ادامه در مسیرهای ناهموار و یا در سرعت‌های بالا سیستم به صورت اتوماتیک نیرو را به صورت 50-50 بین دو محور تقسیم می‌کند. مازراتی یکی از متعصب‌ترین تولیدکنندگان سوپراسپرت در ایتالیا به شمار می‌رود. شرکتی که معروف است اغلب قطعاتش را از قطعه‌سازان وطنی تهیه می‌کند. اما این‌بار در قسمت جعبه‌دنده مجبور بوده که تسلیم تجربه ZF آلمان شود. ژرمن‌ها نیز برای این مشتری خود سراغ بلوک جدید 8HP70 رفته‌اند. همان گیربکس مدرن 8 سرعته اتوماتیک که برای حالت اسپرت نیز، شیفت مود را لحاظ کرده است. مازراتی لوانته S دارای دیسک ترمزهای 380 میلی‌متری در محور جلو و 330 میلی‌متری در محور عقب است. جالب آن است که در ویرایش‌های استاندارد این خودرو می‌توان از تایرهای 265.50 میلی‌متری در جلو و 295.45 میلی‌متری در عقب هر دو جفت 19 اینچی استفاده کرده‌اند. اما روی نسخه S است که می‌توان از نسخه‌های عالی 315.25 میلی‌متری 23 اینچی استفاده کرد. لوانته برای مازراتی حکم مرگ و زندگی را داشته است. شرکتی که شهرت اصلی‌اش را مدیون سوپراسپرت‌های سریع‌السیرش بوده، نباید در دنیای شاسی‌بلندها نیز کم بیاورد. این کراس‌اوور بلند بالا می‌تواند صفر تا صد را در 5 ثانیه طی کند. شتاب صفر تا 160 آن 12، صفر تا 200 آن 20.1، صفر تا 240 آن 35.9 و در نهایت شتاب صفر تا 280 کیلومتر در ساعتش 100 ثانیه محاسبه شده است. سرعت نهایی این خودرو نیز کمی بیشتر از 290 کیلومتر در ساعت است.
با لوانته می‌توان 400 متر را در 13.3 ثانیه آن هم با سرعت 169 کیلومتر در ساعت پیمود. این خودرو مسیر یک کیلومتری را 24.3 ثانیه‌ای طی می‌کند. از مزیت داشتن یک جعبه‌دنده خوب آن است که علاوه بر شتاب اولیه، می‌توان روی شتاب ثانویه آن نیز حساب ویژه باز کرد. مثلاً شتاب 60 تا 100 کیلومتر در ساعت با دنده 4 در این خودرو 4.6 ثانیه طول می‌کشد. از 80 تا 120 با همین دنده 4.8 ثانیه زمان نیاز دارد. از 80 تا 120 با دنده پنج فقط 6.4 ثانیه و همین پیمایش با دنده شش 8.7 ثانیه زمان می‌برد. یک باک 80 لیتری و مصرف میانگینی معادل 10.9 لیتر در هر 100 کیلومتر، برآیند خوبی در مسافرت‌های طولانی‌مدت ایجاد خواهد کرد. مازراتی لوانته نهایتاً قیمتی معادل 84 هزار و 250 دلار دارد. رقبای او یعنی پورشه کاین با قیمت نهایی 96 هزار و 550 دلاری و ب‌ام‌و X6 با قیمت 76 هزار و 295 دلاری او را احاطه کرده‌اند.
نظر دیگران
MOTOR TREND
لامبورگینی آنقدر در عرضه شاسی‌بلند خود تعلل کرد که رقیب هم‌وطنش زودتر دست به کار شد و یک شاسی‌بلند اسپرت با ویژگی‌های لوکس را معرفی کرد. لوانته خودرویی است که می‌توان رویش حساب باز کرد. اما باید این نکته را در نظر گرفت که او نیز مانند تمام دیگر محصولات مازراتی، چیزی بیش از کارایی‌اش را ادعا می‌کند. این یعنی آنقدری که نشان می‌دهد اسپرت و هیجان‌انگیز است، در دنیای واقعی این‌طور نیست. به هر حال واقعیت آن است که پورشه نتوانست جسارت لازم را در طراحی کاین و حتی ماکان ایجاد کند. ب‌ام‌و نیز عملاً علاقه‌ای برای جوان‌تر کردن چهره X6 از خود نشان نداده است. این بهترین فرصتی بود که ایتالیایی‌ها از آن حداکثر بهره را بردند.
CAR & DRIVER
لوانته برای ایتالیایی‌ها یک قدم رو به جلو است. در حالی که خودروسازان آلمانی به شدت در زمینه شاسی‌بلندسازی پیشرفت کرده‌اند. شاید انتظار عمومی این‌گونه بوده که شرکت باز هم سراغ پیشرانه‌های 4.7 لیتری قدیمی برود. اما مدیران و مهندسان ترجیح داده‌اند که با کاهش حجم و اضافه کردن سیستم‌های پرخوران قدرت را بالا ببرند. جذابیت لوانته تنها در مدل‌های فول‌آپشن آن پدیدار می‌شود. چراکه در تیپ‌های پایه خبری از آپشن‌های هیجان‌انگیز نیست.
EVO
در صد و دومین سال فعالیت مازراتی، این شرکت بدترین خبر ممکن را به پورشه داد. یکی از زیباترین و در عین حال باوقارترین شاسی‌بلندهای دنیا. خودرویی که گویی از کارخانه‌ای که تخصص اصلی‌اش تولید شاسی‌بلند بوده، بیرون آمده است. در حالی‌که همه امیدوار بودند که شرکت مدل‌های بعدی لوانته را با مشخصاتی بهینه‌تر روانه بازار کند، ناگهان با عرضه یک مدل سبک دیزلی همه تصورات را نقش بر آب کرد.
TOP GEAR
بعد از گیبلی، مازراتی بار دیگر نشان داد که خوب بلد است چگونه با اعصاب مشتری بازی کند. چطور ممکن است شرکتی که توانایی ساخت مدل محبوبی مانند گرن‌توریزمو را دارد، دست تولید یک‌چنین شاسی‌بلند مغروری بزند؟ به نظر می‌رسد لوانته بیش از آنکه یک طرح از پیش برنامه‌ریزی شده باشد، برای مازراتی یک سمبل طمع‌کاری بوده است. آنها بخش بزرگی از سرمایه خود را صرفاً برای اینکه نخستین سوپراسپرت‌ساز ایتالیایی در زمینه اس.یو.وی باشند، هدر داده‌اند.
