آیا خرید پژو RD منطقی است؟
تجربه‌ی راندن ۲۰۰۰ کیلومتری با آردی، باعث شد که از نزدیک با نقاط ضعف و قوت این ماشین آشنا شوم. این نوشته راهنمای مناسبی برای خریداران این خودروی ارزان قیمت است.
به گزارش خودروتک، در این روزهایی که بیشتر سایت‌های خودرویی سرگرم آزمایش ماشین‌های چندصدمیلیونی هستند، من با پژو آردی حدود دو هزار کیلومتر در شرایط مختلف رانندگی کردم تا سر از کار این ماشین در بیاورم و بفهمم آیا باارزش هست یا نه!
اواخر دهه‌ی هفتاد اتاق فکر ایران‌خودرویی‌ها در حال سوزاندن فسفر بودند، که یک نفرشان نام «آردی» را پیشنهاد داد و درجا پذیرفته شد.
نام این ماشین که از حروف اول محور عقب (Rear Drive) گرفته شده یک افتضاح بازاریابی بود. آردی در سال‌های اول حضورش در بازار، به دلیل نام‌گذاری عجیب و غریبش، دست‌مایه‌ی طنزپردازی مجله‌ها و روزنامه‌های زیادی بود.
البته اگر من در اتاق فکر ایران‌خودرویی‌ها بودم، نام «نمکی» را برای این ماشین انتخاب می‌کردم، چون هزینه‌کردن مبلغ هنگفتی برای تعویض دم‌و‌دستگاه ۴۰۵ دهه‌ی هشتادی با پیکان دهه‌ی شصتی، واقعا حرکت جالب و با‌نمکی بود.
پژو آردی، خودرویی خاص
بله اشتباه نخواندید، تا الان از واژه‌ی «خاص» فقط برای ماشین‌های میلیاردی استفاده می‌کردیم، ولی باور بفرمایید ماشین مورد آزمایش ما خودروی خاصی است.
نخست اینکه تنها ماشین تولید انبوهِ تاریخ خودروسازی است که در ابتدا به‌صورت محور جلو ساخته شده و بعد به محور عقب تغییر پیدا کرده، بیچاره ۴۰۵ زیر این عمل چه زجری کشیده است!
دوم اینکه آردیِ این آزمایش در سال ۱۳۸۰ ساخته شده، ولی در تمام عمرش تنها مسافتی حدود ۵۰ هزار کیلومتر پیموده! درواقع بیشتر قطعات موجود در این اتومبیل به‌صورت دست‌نخورده باقی مانده‌اند و دست من را برای قضاوت در مورد کیفیت مواد مصرفی و آزمایش خودرو بازتر گذاشتند.
در فاصله‌‌ی زمانی کوتاهی، دو سفر رفت و برگشت از تهران به ساری و دیگری به تبریز داشتیم و باعث شد که هر چه بیشتر با DNA این خودرو آشنا شوم. با کارنوتر همراه باشید تا نقاط ضعف و قوت پژو آردی را یک‌به‌یک بررسی کنیم.
چه چیزهایی را در مورد این ماشین دوست دارم؟
کیفیت ساخت
موردی که در خودروهای ایرانی به‌خصوص مدل‌های بعد از ۱۳۹۰ وجود دارد، کیفیت ساخت پایین و مواد ارزان قیمت است.
ما در آردی با چنین مشکلی روبرو نشدیم. درب‌ها به آسانی بازوبسته می‌شوند، تمامی پنل‌ها چفت‌وقرص در جای خود قرار دارند، فوم صندلی‌ها شکل خودشان را حفظ کرده‌اند و تَرکی در داشبورد و رودری‌ها مشاهده نمی‌شود.
امکانات رفاهی
در آن سال‌ها امکانات رفاهی ماشین‌های آخرین‌سیستم هم انگشت‌شمار بودند، بنا‌براین وجود قفل‌مرکزی، شیشه‌بالابرهای برقی در جلو، آینه‌های جانبی تنظیم شونده از داخل، شیشه گرم‌کن و پرژکتور عقب در آردی غنیمت به شمار می‌‌رود.
آرگونومی مناسب
با استفاده از داشبورد ۴۰۵، همه‌چیز در بهترین موقعیت خود قرار گرفته. فندک و جاسیگاری در پایین داشبورد و در قسمت میانی سیستم صوتی قرار دارد، کمی بالاتر کنترل تهویه و دکمه‌های مه‌شکن، فلاشر، گرم‌کن شیشه‌عقب و ساعت دیجیتال به چشم می‌خورند.
پژو آردی نقطه‌ی کور ندارد و رانندگی با آن آسان است. صندلی‌ها در عقب و جلو لبه‌های برآمده دارند و از سرنشینان در پیچ‌ها حمایت می‌کنند.
آسایش سرنشینان
به دلیل عایق‌بندی بهتر، صدای موتور نسبت به پیکان کمتر شنیده می‌شود. بدنه‌ی ۴۰۵ طراحی آیرودینامیکی دارد و در سرعت‌های بالا خبری از صدای زوزه‌ی باد نیست. گیربکس و دیفرانسیل بی‌صدا در این ماشین، حتما به دلیل کارکرد پایین است.
انتقال قدرت
جعبه‌دنده ۵ سرعته و دیفرانسیل ضریب کوتاه است و برای هر سرعتی یک دنده‌ی مناسب وجود دارد.
کشش خودرو
بیشتر قدرت این پیشرانه‌ی ۶۹ اسب‌بخاری تا رسیدن به چرخ‌های عقب قربانی می‌شود، ولی به لطف ضریب مناسب دنده‌ها و وزن ۱۱۰۰ کیلوگرمی کشش مناسبی دارد و راننده را حتی در جاده‌های کوهستانی با وجود سرنشین نا‌امید نمی‌سازد.
پیشرانه از دور‌موتور ۲۰۰۰ به بالا کشش خوبی دارد. اگر شیب جاده با شما یار نبود کافی است دورسنج را به بالای ۳۵۰۰ دور‌بردقیقه برسانید. آردی در دور ۳۵۰۰ تا ۵۰۰۰ بیشترین توان و گشتاورش را رو می‌کند.
هندلینگ
آردی به دلیل استفاده از سیستم تعلیق پیکان در هر دو محور، فنربندی سفت‌تری نسبت به ۴۰۵ دارد. همین تعلیق چفت‌و‌قرص‌تر در کنار موقعیت قرارگیری چرخ محرک در عقب، باعث افزایش هندلینگِ پژو آردی شده است.
در سرعت‌های بالا رفتار این خودرو به راننده اطمینان خاطر می‌دهد. برخلاف پراید در هنگام تعویض لاین سریع، کمک‌ها بازی زیادی ندارند و خودرو به یک پهلو نمی‌خوابد.
توصیه می‌کنم برای افزایش هندلینگ، رینگ و لاستیک ۱۳ اینچی آردی را با رینگ ۱۴ اینچی و لاستیک دو سایز پهن‌تر، که به صورت استاندارد در پژو ۴۰۵ نصب می‌شود تعویض کنید.
لذت رانندگی
علاوه بر هندلینگ خوبی که نشان داد، سیستمِ فرمان بی نقصی هم دارد. فرمان آردی در سرعت بالا با دقت عمل می‌کند و جزئیات سطح مسیر را به راننده منتقل می‌کند. این مورد در کنار دسته‌دنده کروی شکل و ضرایب مناسب جعبه‌دنده و دیفرانسیل باعث افزایش لذت رانندگی می‌شود.
تهویه
آردی تا ۱۳۸۲ از کولر بی‌بهره بود، ولی ظاهراً مالک قبلی آستین بالا زده و سیستم تهویه‌ی مطبوع را برای آسایش خود و سرنشینان اضافه کرده.
همین طور که بخاری این ماشین در سیاه زمستان شما را روسفید می‌کند، کولر پژو آردی زیر تیغ آفتاب عملکرد خوبی دارد و لبخند رضایت را بر لبان‌تان می‌نشاند.
هزینه‌ی نگهداری
عمر مفید قطعات فنی این خودرو مناسب است، اما در صورت خرابی با هزینه‌ی تعویض قطعات پیکان مواجه می‌شوید که نزدیک به پراید است. برای تعویض قطعات تزئینی شما یک ۴۰۵ سوار هستید و باید کمی بیشتر از پراید پرداخت کنید.
این آردی با سیستم سوخت‌رسانی کاربراتوری هزینه‌ی نگهداری پایین‌تری نسبت به انژکتوری‌ها دارد. اگر به دنبال آردی کاربراتوری هستید مدل‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۲ را بردارید.
چه چیزهایی را در مورد این خودرو نمی‌پسندم؟
آوای موتور
درست است که آردی از پیکان بی سروصداتر است، ولی به گوش رسیدن زمزمه‌‌های پیکان بعد از گرفتن غربیلک فرمان ۴۰۵ در دستانم کمی عجیب است!
سیستم سوخت‌رسانی
هر قدر تعریف کردم بس است، بگذارید کمی راجع نقاط ضعف آردی بگویم. راستش برای امثال ما که بیشتر با انژکتوری‌ها سروکار داشتیم، روشن کردن یک خودروی کاربراتوری راحت نیست. برای اولین استارت در دمای زیر ۲۰ درجه، باید اهرم ساسات تا نیمه کشیده شود و با کمی فشار بر روی پدال، هم‌زمان استارت زد تا خودرو روشن شود!
پدال کلاچ
ضعف دیگر این ماشین پدال کلاچ سفت و سختش است، برای حل این مشکل، آردی سوارها می‌گویند: “استفاده از سیستم کلاچ اهرمی، کلاچ آردی را مثل دُنبه نرم می‌کند”!
سیستم فرمان
آردی تا ۱۳۸۲ فاقد هیدرولیک فرمان است. پارک کردن هم با ماشین بدون هیدرولیک مصیبت است.در این ماشین نیازی به خرج اضافی برای تعمیرات هیدرولیک فرمان ندارید و از باشگاه رفتن هم بی‌نیاز می‌شوید!
مصرف سوخت
به ازای هر صد کیلومتر رانندگی در شهر حدود ۱۱ لیتر می‌سوزاند و برای رانندگی برون شهری هم کمتر از ۹ لیتر مصرف نمی‌کند. هرچند این مقدار برای موتور ۱۶۰۰ cc قدیمی مناسب است، ولی با استانداردهای امروزی جور در نمی‌‌یاد.
ظرفیت باک سوخت
ظرفیت باک آردی ۵۲ لیتر است. در مسافت‌های طولانی دوست داشتم باک بنزین بزرگتری داشت.
سیستم تعلیق
من به تعلیق سفت‌و‌سخت علاقه‌مندم و در ۱۱۱ خودم از سِت تعلیق اسپرت استفاده کرده بودم، ولی کوبش این خودرو به‌خصوص در محور عقب برای هر کسی خوشایند نیست.
فضای داخلی
پژو آردی در برابر پراید فضای بیشتری برای راننده و سرنشینان دارد، ولی نسبت به پژو ۴۰۵ قسمتی از فضای پای عقب و صندوق برای جای‌گذاری اکسل و دیفرانسیل تصاحب شده و با انتقال زاپاس خودرو از زیر صندوق به درون صندوق‌بار این فضا کوچکتر شده.
سیستم اگزوز
مشکل آخر نبود فضای مناسب برای لوله اگزوز است. اگر قصد پریدن از روی سرعت‌گیرها را داشته باشید، صد‌هزار‌تومان خرج روی دستتان می‌گذارد.
آیا پژو آردی ماشین به درد بخوری هست یا نه؟
ایمنی آردی از رقیب اصلیش یعنی پراید بالاتر است، موتور سگ‌جان‌تری دارد و راندنش مثل یک ۴۰۵ با شتاب کمتر، ولی هندلینگ بیشتر و فضای کوچکتر در کنار رقم پرداختی کمتر است.
پژو آردی از رده خارج است و با قیمت کمتری از پرایدهای هم‌مدل خریدوفروش می‌شود. اگر می‌پرسید، آردی در رنج قیمتی ۶ تا ۱۲ میلیون تومان ارزش خرید دارد یا خیر؛ نظرم مثبت است.
آردی از سال ۸۲ به بعد با نام «آردی‌آی» شناخته می‌شود، برای داشتن هیدرولیک‌فرمان، کولر و سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری، ارزش بیشتری دارند. این ماشین از سال ۸۵ تا ۹۰ با نام «روآ» تولید شد و عمده تفاوت آن با مدل‌های قبلی در بهینه‌سازی پیشرانه بود.
منبع: کارنوتر
