کد خبر : 4652

بررسی موشکافانه رنج روور Sport/ شورش علیه طبیعت

بررسی موشکافانه رنج روور Sport/ شورش علیه طبیعت

خودروهای شاسی‌بلند باید چه کارهایی انجام دهند که به آنها Off road واقعی گفته شود؟ غلبه بر گل و لای یا مسیرهای خیس؟ حضور در توندراهای برفی یا کوهستان‌های خاکی؟ حرکت روی صخره‌های سنگی یا تپه‌های ماسه‌ای؟

به گزارش خودروتک، بالاخره چه چالشی است که در صورت عبور از آن شاهد یک خودروی آفرود خواهیم بود؟ حالا اگر یک خودرو پیدا شود که از تمامی این آیتم‌ها سربلند بیرون بیاید و در عین حال سر و وضع شیک خود را نیز حفظ کرده باشد، آن وقت چه؟ درباره یک خودروی فضایی و تخیلی صحبت نمی‌کنیم. این چیزی نیست که آرزویش را داریم. چیزی نیست که در آینده قرار است تولید شود.

خودرویی که هم در زمینه فعالیت‌های خارج جاده‌ای درخشان است و هم از نظر لوکس‌گرایی. شما را با لندروور رنج‌روور اسپرت آشنا می‌کنیم. یکی از شاهکارهای دنیای شاسی‌بلندها و یکی از نوابغ دنیای مهندسی. خودرویی که با غرور و تعصب تمام عیار هرگز دست از سوپرشارژر بر نداشت. خیلی‌ها این خودرو را همان جگوار تنومند شده می‌دانند. ایده‌ای که پر بیراه هم نیست. هم‌نشینی لندروور و همتای سوپراسپرت‌سازش و استفاده مشترک از پیشرانه‌های مشابه، این غول بلندبالا را تبدیل به یکی از یاغی‌های طبیعت کرده است.

وقتی دیسکاوری اسپرت شد

سال 2004 در نمایشگاه دیترویت بود که لندروور انگلستان از مفهومی منحصر به فرد به اسم Stormer پرده‌برداری کرد. استورمر یک شاسی‌بلند 3 درب کوپه بود. مدیران شرکت مدعی شدند که برای اولین‌بار توانسته‌اند واژه «اسپرت» را به دنیای شاسی‌بلندها وارد کنند. هرچه بود این محصول یک خودرو در کلاس مفهومی‌ها بود و شرکت هیچ‌گاه برنامه‌ای برای تولید نهایی‌اش را در سر نداشت ولی تاثیری که اسپرت‌گرایی آن‌ها بر یک شاسی‌بلند گذاشته بود خودش را به صورت یک محصول جدید در سال 2005 نشان داد. لندروور بر پایه دیسکاوری 3 یک شاسی‌بلند کاملاً جدید به اسم RangeRover Sport را معرفی کرد. نامی ساده و البته بسیار پرمسما برای خودرویی که می‌دانست دارد چه کار می‌کند.

پیش از این مدل‌های متنوعی از رنج‌روور را دیده بودیم ولی این یکی واقعاً چیز دیگری از آب درآمده بود. این محصول ادعای لوکس‌گرایی بیش از اندازه و یا آفرودبازی خیره‌کننده را نداشت. اسپرت ادعا می‌کرد که توانسته قابلیت‌های جوان‌پسندانه را در ابعادی بزرگ گرد هم بیاورد. لندروور در نسل اول این نوع رنج‌روور سنگ تمام گذاشت و با انتخاب یک پیشرانه 4.2 لیتری برای مدل پایه که 390 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد، کار خود را استارت زد. همه منتظر بودند تا ببینند شرکت بالاخره کی از آن موتور هیولای 5 لیتری V8 سوپرشارژ خود پرده برداری می‌کند. این اتفاق تقریباً چهار سال بعد از عرضه نسخه اولیه رخ داد و رنج‌روور اسپرتی که با این پیشرانه‌اش 510 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد روی کار آمد. شتاب صفر تا صد آن 7.6 ثانیه و سرعت نهایی‌اش 210 کیلومتر در ساعت ثبت شده بود. اینکه چرا مدل رنج‌روور اسپرت تا این اندازه در همان نسل اولش موفق شد، فقط به موتور قدرتمندش برنمی‌گردد. سیستم تعلیق محصول فوق یکی از استثنایی‌ترین بخش‌های این خودرو به حساب می‌آید. فنربندی بادی-روغنی را اغلب در خودروهای فوق لوکس و سدان‌های فول‌سایز می‌بینیم.

این همان چیزی است که خود شرکت به آن «اکسل‌های زنده» می‌گوید. در توضیح این فناوری آمده که خودرو در مدت زمانی کوتاه به صورت هوشمند می‌تواند شرایط اقلیمی موجود در آن را تشخیص دهد و مکانیزم جعبه‌دنده، هندلینگ، تعلیق و انتقال قدرت را خود به خود سازگار کند. جالب آنکه لندروور از این سیستم در نسل بعدی خودروی موفق و استراتژیک خود دیسکاوری بهره گرفت. سال 2013 وقتی نسل دوم رنج‌روور اسپرت معرفی شد، مخاطبان جهانی شاهد یک تحول عظیم در بحث طراحی آن بودند. مراسم رونمایی از این خودرو توسط دنیل کریگ بازیگر مجموعه فیلم‌های جیمزباند انجام شد. وقتی شرکت کاملاً نسبت به موفقیت این محصول مطمئن شد، نمونه خاصی از آن را به اسم SVR (خودروهای ویژه مسابقه) معرفی کرد. تفاوت اسپرت‌های اس‌وی‌آر با نمونه‌های استاندارد مانند تفاوت مرسدس‌بنز GL500 و GL63 AMG است. حالا دیگر این خودرو یک شاسی‌بلند جوان‌گرا نبود. او یک آفرود حرفه‌ای‌گرا شده بود.

به روایت عدد و رقم

لندروور به احتمال زیاد توانسته با این مدل نام خود را در زمره بهترین سازندگان پیشرانه‌های سوپرشارژ 5 لیتری هشت سینلدر V شکل دنیا قرار دهد. این قوای محرکه به ظاهر سنتی روی رنج‌روور فوق می‌تواند 542.5 اسب‌بخار نیرو را در 6000 دور در دقیقه و 680 نیوتن‌متر گشتاور را در 2500 دور در دقیقه فراهم کند. یکی از قوی‌ترین و در عین حال خوش‌صداترین موتورهای سوپرشارژشده دنیا. سیلندرهای 92.5 میلی‌متری این شاسی‌بلند که با زاویه 90 درجه روبه‌روی هم قرار گرفته‌اند و هر یک گنجایش 624.8 سی‌سی سوخت را دارند، موجب فراهم شدن ضریب تراکم 9.5 بر یک شده‌اند. به صورت تئوری می‌توان گفت که به ازای هر یک لیتر از حجم این پیشرانه 108.5 اسب‌بخار نیرو و 136 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌شود. این یک بازده فوق‌العاده است. برای یک شاسی‌بلند لوکس-آفرود با وزن 2335 کیلوگرمی، ثبت نسبت قدرت به وزن 232.3 اسب‌بخار بر تن یک افتخارآفرینی به حساب می‌آید.

گفته می‌شود می‌توان با این خودرو چیزی بیش از 800 کیلوگرم وزن را حمل و نقل کرد. به نظر می‌رسد لندروور در ویرایش‌های جدید رنج‌روور اسپرت کمی از طول آن کاسته و به عرض آن افزوده است. به طوری‌که طول، عرض و ارتفاعش اکنون 4872، 2019 و 1780 میلی‌متر شده است. البته فضای داخلی آن هنوز هم با 3 متر مکعبی که در اختیار سرنشینان قرار می‌دهد، یک خودروی خانوادگی ایده‌آل به نظر می‌رسد. میدان گردش فرمان رنج‌روور در این مدل به عدد خیره‌کننده 12.6 متر رسیده است. انگلیسی‌ها همیشه نسبت به توانمندی‌های مسافرتی آن حساس بوده‌اند. این را می‌شود از روی آپشن‌های کاربردی و صندلی‌های راحتش هم فهمید. ولی نکته مهم باک سوختی بود که شرکت برای این خودرو در نظر گرفته است. 105 لیتر آنقدری است که کفاف پیمایش‌های طولانی مدت و سفرهای آخر هفته را بدهد. تازه این در حالی است که مصرف سوخت آن در هر 100 کیلومتر به صورت میانگین 12.8 لیتر اعلام شده است. البته لندروور دست و دل‌بازی زیادی هم نکرده چراکه مصرف سوخت رنج‌روور فوق چندان هم پایین نیست. شاسی‌بلندهای موجود در این کلاس اغلب علاقه خاصی به مباحث مربوط به آلایندگی و محیط زیست ندارند.

تولید 298 گرم دی اکسید کربن در هر کیلومتر این محصول را جزو رده قرمزهای اتحادیه اروپا برده است. این برای خودرویی که لاستیک‌هایش 275.45 میلی‌متری 21 اینچی هستند، نمی‌تواند آیتم دلسردکننده‌ای باشد. رنج‌روور ویرایش اسپرت در محور جلوی خود دیسک ترمزهای 380 میلی‌متری و در محور عقب دیسک‌های 365 میلی‌متری دارد. لندروور در ویرایش‌های 2017 شاسی‌بلند جدید خود باز هم سراغ همان سیستم انتقال قدرت 4x4 فول تایم رفته است. این دو دفرنسیال در کنار جعبه‌دنده 8 سرعته اتوماتیک آن یکی از بهترین هماهنگی‌ها را به وجود آورده است. شاید باورکردنی نباشد ولی شتاب صفر تا صد این خودرو 4.8 ثانیه ثبت شده است. شتاب صفر تا 150 آن 9.7، شتاب صفر تا 200 آن دقیقاً 18.8 و در نهایت شتاب صفر تا 250 کیلومتر در ساعتش 40 ثانیه ثبت شده است. به دلیل پیشرانه قدرتمند و جعبه‌دنده مدرن شتاب آن در پیمایش‌های نخستین عالی است ولی در ادامه به دلیل وزن بالا و آیرودینامیک نه‌چندان مطلوبش رکوردهای معمولی‌تری به دست آمد. اما هرچه باشد این یک رنج‌روور سوپرشارژ است. با این خودرو می‌توان 400 متر را در 13 ثانیه و با سرعت 173 کیلومتر در ساعت پیمود. پیمایش مسیر یک کیلومتری نیز برایش تنها 23.7 ثانیه طول می‌کشد. مدل‌های 2017 رنج‌روور اسپرت با بهبود چشم‌گیری در شتاب‌گیری‌های ثانویه وارد بازی شده است. به عنوان مثال از 60 تا 100 کیلومتر در ساعت با این شاسی‌بلند غول‌آسا فقط 2.6 ثانیه طول می‌کشد. از 80 تا 120 دقیقاً 3.1 و از 100 تا 180 کیلومتر در ساعت نیز معادل 9.4 ثانیه ثبت شده است. دست آخر این را هم بدانید بد نیست که سرعت نهایی این خودرو 240 کیلومتر در ساعت خواهد بود.

نظر دیگران

CAR & DRIVER

این روزها اگر بخواهید سراغ یک آفرود بروید، احتمالاً اولین گزینه‌ای که به شما پیشنهاد می‌شود جیپ رنگلر است. اما این خودرو اغلب به خاطر آپشن‌های کم و سیستم تعلیق خشک و شکل و شمایل جنگی باب میل مشتریان امروزی نمی‌شود. اما باید یک تجدید نظر اساسی در این طرز تفکر ایجاد کرد. نسخه‌های جدید رنج‌روور به کلی به آنچه لندروور می‌ساخت، تفاوت دارند. به خصوص این «اسپرت» جدید که معنای آفرودهای لوکس و یا لوکس‌های آفرود را به گونه‌ای منحصر به فرد ترجمه کرده است. خرید این خودرو با قیمت 70 هزار دلاری چندان هم بد نیست.

CAR CONNECTION

درست مانند پورشه 911 است. چهره‌اش سال‌ها کمترین تغییر را تجربه کرده ولی باطنش روز به روز مدرن‌تر شده است. تا پیش از این تصور می‌شد اگر بخواهیم یک شاسی‌بلند با نام و نشان معتبر، قدرت کافی، قابلیت‌های خارج جاده‌ای و قیمت خوب خریداری کنیم، باید روی ب‌ام‌و X5 حساب کنیم. ولی شاسی‌بلند باواریایی‌ها آنقدر هزینه نگهداری‌اش بالاست که حتی ثروتمندان هم از پس آن برنمی‌آیند. در عوض لندروور رنج‌روور اسپرت 2017 مانند یک سرمایه‌گذاری واقعی است. روز به روز به ارزش آن افزوده می‌شود. از یک سو چالاکی پورشه کائن را دارد و از سوی دیگر توانمندی‌های مرسدس‌بنز G کلاس و در انتها یک دهن‌کچی نیز به آپشن‌های لکسوس GX کرده است.

AUTO CAR

از زمانی که لندروور با جگوار زیر یک سقف آمد و تاتا موتور هند هر دو آنها را خریداری کرد تا به امروز شاهد چنین انقلابی نبوده‌ایم. داریم درباره یکی از بهترین آفرودهای واقعی دنیا صحبت می‌کنیم. خودرویی که تجهیزات لوکس برایش مثل یک زائده نیستند بلکه درون کالبد آن تنیده شده است. وقتی قرار باشد محتمل‌ترین گزینه تقویت‌سازی امروزی یعنی توربوشارژ را به سوپرشارژ ترجیح دهیم پس حتماً باید گزینه پیش رویمان خودروی قابلی باشد. این گزینه قابل، به طور حتم رنج‌روور اسپرت نسخه 2017 خواهد بود. این شاسی‌بلند انگلیسی خوب می‌داند که دارد چه کار می‌کند و این چیزی است که اغلب هم‌کلاسانش از فهمیدنش عاجز هستند.

DRIVE

همه منتظر بودند تا ببینند جیپ انگلیسی چه برنامه‌ای برای سال 2017 چیده است. حرکت جدید آنها شاید آنقدرها هم غیر قابل پیش‌بینی نبود. نسخه اسپرتی که وارد بازی شد از نظر ظاهری چیز جدیدی برای عرضه نداشت. طراحی داخلی‌اش هم دقیقاً به همین صورت. ولی زیر کاپوت غوغایی به پا شده است. 540 اسب‌بخار این روزها توسط سوپراسپرت‌ها به خدمت گرفته می‌شود تا رکوردهای خیره‌کننده روی پیست کسب شود. در ضمن این را نیز باید در نظر گرفت که موتورهای 5 لیتری V8 در ایامی که در آن هستیم خیلی مورد استقبال قرار نمی‌گیرند ولی نه در مورد رنج‌روور اسپرت 2017.

AUTO EXPRESS

لندروور در سال اخیر دستاوردهای چندان مطلوبی را در مدل‌های اووک و دیسکاوری به دست نیاورد. جیپ کومپاس و آئودی Q7 مجالی برای نفس کشیدن این خودرو در 2016 باقی نگذاشته بودند. اما بهترین کاری که شرکت می‌توانست در مقابل این اقدام انجام دهد، عرضه یک محصول غیر قابل رقابت بود. با اینکه تصور بر این بود که لندروور ویرایش‌های بهینه‌سازی شده دیسکاوری را روی کار بیاورد ولی در یک غافلگیری همه‌جانبه رنج‌روور اسپرت آمد و تبدیل به بازیگر اصلی میدان شد.

MOTOR TREND

کم‌کم داشتیم نسبت به انتخاب شاسی‌بلندی که هم بتواند از پس صخره بربیاید و هم از پولدارها را راضی نگه دارد، نگران می‌شدیم. اما درب‌های آسمان باز شد و چیزی پایین آمد که از حد انتظارات بالاتر بود. به نظر تسترهای ما آنچه درباره محصول جدید شرکت جلب توجه می‌کند نه چهره باوقارش است و نه پیشرانه توانمندش. بلکه این هندلینگ متحول‌شده‌اش است که تا پیش از این هرگز روی دیگر تولیدات لندروور ندیده بودیم. این شاسی‌بلند با استادی تمام توانست معنای واقعی اسپرت که در نامگذاری‌اش نیز در نظر گرفته شده را تفسیر کند.

ارسال نظر
نظرات کاربران
بیشتر
دیگر رسانه ها