بررسی موشکافانه پژو 2008

طراحی ظاهری

در همان نگاه اول و با دیدن چشمان وحشی، بینی ذوزنقه‌ای شکل و چراغ‌های عقبی که شبیه به پنجه شیر روشن می‌شوند دریافتیم که با یک گربه‌سان طرف هستیم. البته پژو با این سبک طراحی به نوعی اصالت خودش را به رخ می‌کشاند، چرا که این شرکت سال‌هاست به نماد شیر لوگو خود پایبند بوده و خودروهایش را با الگوبرداری از این موجودات جذاب طراحی می‌کند.

اما اجازه بدهید نگاه دقیق‌تری به خودرو داشته باشیم. در قسمت جلو دماغه خودرو، مقداری مسطح و با ابهت طراحی شده تا 2008 به شاسی‌بلندها شبیه‌تر شود. قسمت‌های پلاستیکی مشکی رنگ پایین سپر که در پیرامون خودرو ادامه یافته‌اند نیز همین هدف را دنبال می‌کنند. البته کاپوت آیرودینامیک و ستون A کشیده و شیب‌دار 2008 بیشتر به سبک و سیاق خودروهای هاچ‌بک اسپرت شبیه است. به طور کلی شکل و شمایل قسمت جلو زیبا و هیجان‌انگیز طراحی شده و همان‌طور که از یک گربه‌سان وحشی توقع داریم حس قدرت و چالاکی را به بیننده منتقل می‌کند.

با گذر از نمای جلو و رسیدن به نیم رخ خودرو با مقداری افت خلاقیت مواجه می‌شویم. البته در این زاویه هم ضربه‌گیرهای پلاستیکی و روف‌ریل‌ها سعی می‌کنند 2008 را یک شاسی‌بلند نشان بدهند اما به نظر می‌رسد اینجا طراحان پژو مقداری دچار سردرگمی شده‌اند و در نتیجه ظاهر 2008 از این زاویه دچار مقداری بلاتکلیفی شده است. مثلاً در نیمه جلویی خودرو، شیب تند ستون A، لچکی شیشه جلو و کاپوت نسبتاً کوتاه خودرو این توقع را ایجاد می‌کنند که در ادامه با بدنه‌ای تخم مرغی روبه‌رو شویم؛ اما این اتفاق نمی‌افتد و برعکس 2008 در ادامه ظاهر کراس‌اوری خشک و قدرتی را به خود می‌گیرد.

ابعاد رینگ‌ها نیز نسب به ارتفاع اتاق، مقداری کوچک به نظر می‌رسند که تاثیر منفی در زیبایی خودرو داشته است. البته در همین قسمت هم نکات مثبتی مثل حجم‌دهی منطقی گلگیرها و خط شانه‌ای که در انتها پررنگ‌تر شده نیز دیده می‌شوند. شیشه‌های بزرگ خودرو، داخل اتاق را دلباز کرده و برآمدگی انتهای سقف هم در بهبود فضای داخلی تاثیرگذار بوده است. حتی رینگ‌های کوچک و تایرهای فاق بلند هم برای شهر پر دست‌اندازی مثل تهران یک مزیت محسوب می‌شوند چون هم کوبش کمتری دارند و هم دیرتر در معرض شکستگی قرار می‌گیرند. پس به نظر می‌رسد طراحان پژو در ساخت این قسمت، بیشتر به فکر راحتی خودرو و ارگونومی داخلی بوده‌اند تا زیبایی ظاهری و از این رو در این زاویه از هیجانی که در بخش جلویی دیده بودیم خبری نیست.

حالا به سراغ بخش پشتی خودرو می‌رویم. طراحی این قسمت شاید از نظر زیبایی به دماغه نرسد اما به لطف چراغ‌های گیرا و بالچه انتهایی، جذاب به نظر می‌رسد. البته فضای خالی میان سپر و چراغ‌ها می‌توانست بهتر از این‌ها طراحی شود اما در مجموع از شکل و شمایل این قسمت راضی بودیم. سپر مشکی رنگ برآمده عقبی هم خیلی هوشمندانه ساخته شده و خسارت ناشی از تصادف‌های اصطلاحاً تقه‌ای شهری را کاهش می‌دهد.

در نهایت باید بگویم که زیبایی یک امر سلیقه‌ای است و این خود شما هستید که تشخیص می‌دهید این خودرو تا چه اندازه جذاب است؛ اما اگر نظر شخصی مرا بپرسید میگویم که 2008 در مجموع خودرو خوش قیافه‌ای است اما در برخی زوایا می‌توانست هارمونی بهتری داشته باشد.

طراحی داخلی

نشستن پشت فرمان 2008 حس عجیبی دارد. حتی ممکن است در لحظات اول متوجه نشوید که عاشق این دیزاین داخلی هستید یا از آن متنفرید! اجازه بدهید بیشتر توضیح بدهم. به عنوان مثال محل قرار گیری عقربه‌های پشت آمپر و حالت کنسول مرکزی 2008 در کنار کوچک بودن غربیلک و خطوط خمیده داشبورد حس غریبگی و عدم هماهنگی را در ذهن تداعی می‌کنند. اما جالب اینجاست که دقیقاً همین موارد، همزمان حس تنوع‌طلبی و تجددگرایی را در انسان زنده می‌کنند و با ارگونومی مناسبی که ارائه می‌دهند، راننده را به خود علاقه‌مند می‌سازند! بیخود نیست که پژو این کابین را i-Cockpit (اشاره به کابین هواپیما) نامیده است؛ زیرا در این طراحی جدید، تمامی قسمت‌های داشبورد در راستای بهبود سازگاری راننده با خودرو مورد بازنگری قرار گرفته‌اند تا راننده مثل یک خلبان تمامی تمرکزش را روی رانندگی بگذارد و به دلیل اشکالات طراحی دچار حواس‌پرتی نشود. مثلاً همین عقربه‌ها، که برخلاف عموم خودروها از بالای غربیلک فرمان قابل مشاهده هستند حالتی نزدیک به سیستم Head-Up Display دارند و در نتیجه راحت‌تر از خودروهای دیگر در دایره دید راننده قرار می‌گیرند. غربیلک کوچک 2008 هم حس تسلط مطلوبی به انسان منتقل می‌کند و زاویه دید و دسترسی به نمایشگر مرکزی هم عالی است. راستی حالت خاص ترمز دستی هم به القای بیشتر این حس و حال خلبانی کمک می‌کند!

البته انتقاداتی هم به این کابین وارد است. به عنوان مثال برای مشاهده بهتر عقربه‌های پشت آمپر مجبورید یا صندلی را خیلی بالا ببرید و یا فرمان را خیلی پایین بیاورید! محل قرارگیری نمایشگر هم باعث شده که دریچه‌های تهویه مرکزی در موقعیت چندان جالبی قرار نگیرند. همچنین ظاهر دسته دنده و صفحه رویی داشبورد می‌توانستند خیلی بهتر از این‌ها طراحی شوند؛ اما در مجموع باید اعتراف کنیم که پژو کابینی مدرن و متفاوت با ارگونومی مناسب پیش رویمان قرار داده که اگر به تفاوت‌هایش عادت کنید قطعاً شما را راضی نگاه خواهد داشت.

اما در مورد کیفیت صحبت نکردیم؛ در این خصوص می‌بایست داشبورد 2008 را به دو قسمت تقسیم کنیم. بخش اول که بیشتر مقابل چشم است از کیفیت بالاتری برخوردار است اما قسمت دوم که دسترسی کمتری دارد (مثل قسمت رویی داشبورد) وضعیت کاملاً متوسطی دارد.

در خصوص جادار بودن باید بگوییم با این‌که فاصله میان محورهای خودرو چندان زیاد نیست، ولی به دلیل مدیریت مناسب فضا، حتی سرنشینان پشتی هم از جای پای کافی برخوردارند؛ همچنین افزایش ارتفاع سقف در قسمت عقب، باعث شده که فضای سر هم در این قسمت مناسب شود. البته به دلیل عرض کم خودرو، سه نفر بزرگسال نمی‌توانند شانه‌های خود را به راحتی روی صندلی عقبی جا بدهند اما دو بزرگسال و یک کودک در این قسمت وضعیت راحتی خواهند داشت.

در مورد گنجایش صندوق هم در حالت عادی وضعیت متوسط ارزیابی شد اما با خواباندن صندلی‌های پشتی به فضای بسیار کارآمدی دست پیدا کردیم که برای مسافرت‌های دو نفره، ایده‌آل به نظر می‌رسید.

آپشن‌های رفاهی و ایمنی

پژو 2008 با داشتن آپشن‌هایی نظیر تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه‌ای به همراه سیستم خنک‌کننده داشبورد، صفحه نمایش 7 اینچی لمسی، چراغ‌های اتوماتیک جلو مجهز به چراغ‌های روشنایی در روز LED، آینه‌های جانبی تاشو برقی، حسگرها و دوربین پارک، حسگر هشداردهنده کاهش فشار باد تایرها، کروز کنترل و محدودکننده سرعت، برف پاک‌کن هوشمند و مواردی از این قبیل، خودرو دست و پا بسته‌ای از نظر امکانات به نظر نمی‌رسد؛ اما وقتی بحث مقایسه با رقبای هم قیمت به خصوص از نوع چینی مطرح شود تازه کمبودهای شیر فرانسوی نمایان می‌شوند. البته حتماً می‌دانید که نمونه عرضه شده در کشور، طبق معمول دچار پروسه ارزان‌سازی شده و آپشن‌های زیادی مثل سقف شیشه‌ای، گرم‌کن صندلی‌ها، کیلس و استارتر دکمه‌ای، حسگر پارک جلو و.. را از دست داده است. پس نمی‌توان 2008 را به عنوان یک خودرو فول آپشن در سطح قیمتی خود معرفی کرد.

اما در بخش ایمنی وجود آپشن‌هایی نظیر سیستم ترمز ضد قفل ABS، کنترل الکترونیکی پایداری ESP، سیستم کمکی ترمز اضطراری EBA، سامانه کمکی حرکت در سربالایی، کیسه‌های هوای جلو، جانبی و پرده‌ای (جمعاً 6 عدد) در کنار 5 ستاره ایمنی که از موسسه Euro-NCAP دریافت شده خیالمان را از بابت امنیت 2008 آسوده نموده است.

پیشرانه و توانایی‌های حرکتی

شاید با دیدن حجم موتور 1.6 لیتری 2008، به یاد 206های قدیمی خودمان بیفتید! به خصوص که ما این‌جا به دیدن پیشرانه‌های قدیمی روی خودروهای جدید عادت کرده‌ایم و اگر در سال‌های آینده با 2008 مدل RD با پیشرانه 1.6 پیکان مواجه شویم خیلی تعجب نخواهیم کرد! اما خوشبختانه فعلاً همچین اتفاقی نیفتاده و با یک پیشرانه پیشرفته و همگام با تکنولوژی روز جهانی طرف هستیم. پیشرانه‌ای که با همکاری استاد مسلم ساخت پیشرانه یعنی «ب‌ام‌و» طراحی و تولید شده و تاکنون هم جوایز بسیاری به دست آورده است. نکته دلگرم‌کننده دیگر این‌که همین پیشرانه روی محصولات گران‌قیمت‌تر PSA نیز استفاده می‌شود.

این پیشرانه علیرغم حجم نه چندان زیادش به لطف وجود پرخوردان توربو و سیستم پاشش مستقیم سوخت قادر است 163 اسب‌بخار قدرت و 240 نیوتن‌متر گشتاور را تولید و توسط جعبه‌دنده 6 سرعته اتوماتیک روانه چرخ‌های جلویی کند. خوب با توجه به این‌که ابعاد و وزن این خودرو بیشتر به هاچ‌بک‌ها نزدیک است تا کراس‌اورها، همین میزان قدرت و گشتاور می‌تواند نویدبخش یک شتاب عالی برایمان باشد و شتاب صفر تا صد رسمی 8.2 ثانیه‌ای و حداکثر سرعت 217 کیلومتر برساعت 2008، این حدس و گمان ما را به یقین تبدیل نمودند. نکته دیگر این‌که به دلیل گشتاور بسیار مناسبی که از دور موتور پایین در دسترس قرار دارد بدون نیاز به بالا بردن دور موتور می‌توانیم از کشش کافی بهره‌مند شویم و در نتیجه 2008 علی‌رغم توانایی‌های حرکتی مناسب، می‌تواند به رژیم غذایی خود پایبند بماند و کم‌مصرف ظاهر شود. البته مصرف سوخت خودرو در داخل شهر خیلی هم عالی نیست ولی در شرایط ترکیبی یا خارج جاده‌ای عملکرد بسیار خوبی دارد.

اما داشتن این پیشرانه پیشرفته حداقل در شرایط خاص کشور ما دردسرهایی هم دارد. در واقع پیشرانه‌های جدید، به خصوص آن‌هایی که به سیستم پاشش مستقیم سوخت و توربوشارژر تجهیز شده‌اند، به کیفیت بنزین و سرویس‌های دوره‌ای حساس‌ترند و در نتیجه نگهداری دقیق‌تر و با هزینه بالا از مالکشان طلب می‌کنند. ضمن این‌که در صورت بروز مشکل و خرابی، دردسرها و هزینه‌های تعمیرات بالاتری خواهند داشت. هرچند خیلی‌ها (از جمله خود من) معتقدند که داشتن یک پیشرانه سر حال و پدال گاز گوش به فرمان، ارزش تمامی این دردسرها را دارد.

تجربه رانندگی

عادت کردن به محیط داخلی متفاوت 2008 به اندکی زمان نیاز دارد؛ اما وقتی به این تفاوت‌ها عادت کردید بدون شک از دید کافی، ارگونومی مطلوب و تسلط مناسبی که بر خودرو دارید لذت خواهید برد. حتی دید پشت سر هم، نسبت به برخی از کراس‌اورهای رقیب بهتر است و اگر نقطه کوری هم وجود داشته باشد توسط حسگرها و دوربین پارک برطرف می‌شود. پس کراس‌اور جمع‌وجور امروز ما برای سفرهای شهری کارآمد به نظر می‌رسد. از نظر عملکرد سیستم تعلیق و کیفیت سواری هم تا حدود زیادی از 2008 راضی بودیم زیرا پژو در مواجهه با ناهمواری‌ها، رفتاری منطقی از خود بروز داد. البته سیستم تعلیق خودرو خیلی هم مدرن و بدون ایراد نیست و در نتیجه گاهی ضربات ناشی از دست‌اندازهای تند و تیز به کابین منتقل می‌شوند اما با توجه به این‌که بسیاری از رقبای این خودرو، سواری خشک‌تر و کوبش‌های بیشتری دارند نمی‌توانیم به این خصوصیت پژو ایراد چندانی بگیریم.

در مورد فرمان‌پذیری هم اوضاع روبه راه است و 2008 با حرکات عرضی و الاکلنگی محدود، در پیچ‌ها مطمئن ظاهر شد. البته این تعریف و تمجید ما خیلی هم توقعات را بالا نبرد ولی انصافاً دقت فرمان و فرمان‌پذیری 2008، به نسبت چیزی که از یک کراس‌اور دیفرانسیل جلو انتظار داشتیم بهتر ارزیابی شد و توانستیم با سرعت قابل قبولی از پس پیچ و خم مسیر برآییم. عملکرد ترمزها و سیستم‌های الکترونیکی کمکی پایداری هم مناسب هستند و کمبود یا اشکال خاصی در این قسمت‌ها دیده نشد. ضمناً عایق‌بندی کلی کابین از نظر صدای باد، تایرها و کمک‌ها مناسب است، اما با بالا رفتن دور موتور به خصوص در هنگام روشن بودن سیستم تهویه صدای پیشرانه به داخل کابین نفوذ می‌کند که البته این قضیه برای این سطح چندان هم غیر عادی نیست.

اما بهتر است هر چه زودتر به سراغ پدال گاز برویم تا ببینیم 163 اسب زیر کاپوت تا چه اندازه خوی مسابقه‌ای دارند. خوب در یک جمله کوتاه بگویم که نتیجه این تست واقعاً عالی بود. در واقع اگر بگویم بهترین قسمت تجربه رانندگی با 2008، همین واکنش‌های پدال گازش بوده اصلاً بیراه نگفته‌ام. البته قصد ندارم در مورد شتاب این خودرو اغراق کنم اما این فرانسوی جمع‌وجور قادر است تمامی رقبای خود را از کنار دست، به آینه وسط تبعید کند و حتی برای خودروهای گران‌تر مثل نیسان جوک اسپرت، حسابی خط و نشان بکشد.

جعبه‌دنده 6 سرعته ساخت آیسین هم نسبت به جعبه‌دنده‌های قدیمی‌تر پژو عملکرد بسیار نرم‌تری دارد و دنده‌ها را با دقت قابل قبولی برای پیشرانه سرو می‌کند. البته در ترافیک و روی حالت D، در هنگام شروع حرکت تقه بسیار کوچکی احساس می‌شود که چندان آزاردهنده نیست. مهم‌تر از همه این‌ها این‌که شتاب و سرعت مطلوب 2008 در کنار رعایت برخی از پارامترهای خاص باعث شده که رانندگی با خودرو لذت‌بخش باشد و حس بهتری نسبت به رقبای چینی و حتی برخی از کره‌ای‌ها به راننده منتقل کند. خلاصه مطلب این‌که در این چند دقیقه رانندگی سرعتی بسیاری از انتقاداتی که به 2008 داشتم به دست فراموشی سپرده شد!

اما اگر تصور می‌کنید به خاطر وجود گشتاور مناسب و چند سانتی‌متر ارتفاع بیشتر، می‌توانید با 2008 قدم به مسیرهای دشوار خارج جاده‌ای بگذارید باید به شما هشدار بدهم که برای این محصول دیفرانسیل جلو، امکانات خارج جاده‌ای خاصی در نظر گرفته نشده و ارتفاع بیشترش هم نهایتاً برای گذر از دست‌اندازها و یا مسیرهای خاکی روستایی کاربرد خواهد داشت. پس حتی فکر رفتن به آفرود با این خودرو را هم از سرتان بیرون کنید.

سخن پایانی

درست است که 2008 از کراس‌اور بودن فقط اندکی ارتفاع بیشتر و روف ریل و چند قطعه پلاستیکی به ارث برده و به هیچ عنوان قادر نیست در نقش یک شاسی‌بلند واقعی یا حتی خودرو چند منظوره ظاهر شود؛ این را هم قبول داریم که این خودرو از نظر سطح آپشن وضعیت کاملاً متوسط یا حتی ضعیفی (با توجه به قیمت) دارد و در این پارامتر همه جوره در پس رقبای چینی قرار خواهد گرفت؛ اما هیچ کدام از این‌ها باعث نمی‌شوند که از خرید این محصول جذاب منصرف شویم.

در حقیقت اگر شتاب، قدرت مانور و لذت رانندگی برای شما اهمیت داشته باشد بدون شک از داشتن 2008 لذت خواهید برد؛ البته رقبایی مثل تیوولی، کپچر یا چینی‌هایی نظیر هاوال H2 هم جذابیت‌های خاص خودشان را دارند اما هیچ کدام نمی‌توانند از نظر دینامیک رانندگی و واکنش‌های پدال گاز با این محصول رقابت کنند. تازه مواردی مثل ارگونومی مطلوب و فضای مناسب داخلی خودرو هم باعث می‌شوند که به این زودی‌ها از انتخابتان خسته یا پشیمان نشوید.

البته با توجه به افزایش قیمت‌های اخیر دیگر نمی‌دانم چگونه می‌توان این خودرو یا هر خودرو دیگری را برای خرید مناسب دانست اما به هر حال 2008 حداقل در میان رقبای موجود در کشور همچنان گزینه‌ای به روز و منطقی به نظر می‌رسد که پاسخگوی نیازهای جوانان و خانواده‌ها خواهد بود. تنها مشکل این است با توجه به تحریم‌های پیش رو و سابقه بد پژو در پایبندی به تعهدات، ادامه عرضه این خودرو در کشورمان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و باید امیدوار بود که این محصول به سرنوشت پژو 407های قدیمی دچار نشود، البته با توجه به تیراژ نسبتاً کم عرضه پژو 2008، پیچیدگی فنی نسبتاً زیاد در مقایسه با سایر محصولات ایران‌خودرو و سابقه ترسناک این شرکت در ارائه خدمات به خودروهای خاص، باید گفت که مالکین حق دارند تا در این زمینه نگران باشند. بنابراین اگر نسبت به خرید پژو 2008 تمایل دارید، با ذهن باز به سراغ این خودرو رفته و هیچ چیز را به شانس واگذار نکنید، به خصوص آن‌که شرایط بازار دست دوم این محصول پس از گذشت چند سال نیز روشن نخواهد بود، چرا که 2008 در شرایط فعلی هم با توجه به نداشتن آپشن‌هایی نظیر سانروف یا استارت دکمه‌ای، خودرو فقیری از نظر امکانات به نظر می‌رسد و ممکن است پس از چند سال استفاده و ضعف احتمالی خدمات و کمبود قطعات، به خودرویی بد فروش در بازار دست دوم مبدل شود.

منبع: باما