بازگشت آقای همیشه معترض به استقلال
رضا حمیدی در ایران ورزشی نوشت: بازگشت رشید مظاهری! شاید شنیدن این خبر بعد از آن همه هیاهو و جنجال به هنگام سفر استقلال به امارات برای بازی با الهلال و بعد از آن فسخ یکطرفه قرارداد از سوی آقای دروازه‌بان، ناممکن بود اما در فوتبال ایران هراتفاقی رخ می‌دهد؛ حتی بازگشت دروازه‌بانی که مورد غضب هواداران استقلال هم قرار گرفته بود و نقل قول‌هایی نیز از دلخوری مجیدی از رفتار نامناسب او به گوش می‌رسید و همچنین در این روزها با سه، چهار تیم نیز مذاکراتی جدی را پیش برده بود!
رشید مظاهری اما دوباره به استقلال بازگشته تا بار دیگر به همه ثابت شود که باشگاه‌ها و بازیکنان هیچ‌یک قاعده حرفه‌ای را رعایت نمی‌کنند و تا رسیدن به این مرز فاصله بسیاری دارند. تصور اینکه چنین اتفاقاتی در لیگ‌های اروپایی رقم بخورد و یک بازیکن تیمش را در یک سفر مهم تنها بگذارد و حتی قراردادش را فسخ کند و بعد دوباره به همان باشگاه بازگردد، غیرممکن است اما فوتبال ایران این خاصیت را دارد که هربار درونش از این دست اتفاقات عجیب رخ دهد و اسباب خنده کارشناسان را فراهم آورد.
بازگشت مظاهری به استقلال گرچه با تکیه بر اختلاف با مدیریت سابق استقلال ارتباط داده شده تا به نوعی این رجعت توجیه‌پذیر جلوه کند اما بدون شک با انتقادهایی هم همراه خواهد بود.
علاوه بر آن رشید مظاهری در فصل بیستم هرگز آن دروازه‌بانی نبود که انتظار می‌رفت. او به رغم آنکه فصل را خوب شروع کرد اما آرام آرام از فرم مطلوب دور شد و کارش به نقطه‌ای رسید که هفته‌ها نیمکت‌نشینی حسینی را تجربه کرد.
مظاهری حتی این فرصت را داشت که در فینال جام حذفی عملکرد گاهاً پرانتقادش را زیر شیرجه‌های قهرمانانه در کوران پنالتی‌ها جبران کند اما رشید در فینال حذفی مقابل بازیکنان فولاد هرگز عکس‌العمل‌های ایده‌آلی در برابر ضربات حریف نداشت تا این فرصت نیز به راحتی برای او از کف برود.
در واقع رشید فصلی را با استقلال رقم زد که هیچ نقطه روشنی در آن دیده نشد. نه او آنچنان دروازه‌بانی بود که بتوان با قاطعیت اعلام کرد که استقلال دیگر نیازی به سید حسین حسینی ندارد و نه آنچنان آماده که دیگر تیم‌ها را مجذوب خود کند تا بلافاصله بعد از فسخ قرارداد باشگاهی را سفت و سخت خواهان خود ببیند.
در واقع رشید اگر پیشنهاد قابل توجهی از تیم‌های بزرگ و مدعی داشت بی‌هیچ معطلی بعد از فسخ قرارداد راهی تیم خواهان خود می‌شد اما چنین موقعیتی هم برای رشید پدید نیامد و حتی تیم‌های اصفهانی نیز با بهانه‌گیری‌های متعدد مانع از بازگشت او به نصف جهان شدند تا رشید راهی جز بازگشت به استقلال پیش روی خود نبیند و دوباره اردوگاه آبی را مأمنی برای خود بداند.
بازگشت مظاهری ماجراهای تازه‌ای را در استقلال رقم خواهد زد و احتمالاً رقابت را در قفس توری این تیم دوباره داغ خواهد کرد اما روشن نیست که رشید چه اندازه آماده باشد تا خود را به مرد اول تیمش بدل سازد و یا حسینی که عزم کرده روزهای متفاوتی را رقم بزند، چنین اجازه‌ای را به او بدهد. بازگشت مظاهری در واقع نه تصمیمی بود که استقلال را از لحاظ فنی ارتقا دهد و نه از لحاظ اخلاقی برای باشگاه مزیت محسوب می‌شود و همین حالا بسیاری، مدیران باشگاه استقلال را بابت بازگرداندن این دروازه‌بان به نقد می‌کشند و بر این باورند که همواره حرفه‌ای‌گری باید سرلوحه باشگاه‌ها قرار بگیرد و بازیکنی که چنین رفتارهایی را انجام می‌دهد برای حفظ شأن و جایگاه یک باشگاه نباید دوباره درهای بازگشت را به روی خود باز شده ببیند. البته هستند کسانی که این بازگشت را نقطه‌ای برای شروع دوباره رقابت میان او و حسینی می‌دانند اما خاطراتی که از فصل بیستم در ذهن مانده نشان می‌دهد که مظاهری قابلیت اینکه در اوج بماند را ندارد واو نیز هرگز نمی‌تواند یک دروازه‌بان تمام عیار برای این باشگاه باشد.
