سقوط دیکتاتوری کیروش!
تیم ملی ایران در دیدار دوستانۀ خود برابر کرهجنوبی که خیلی هم بوی نبرد دوستانه نمیداد، نمایش امیدوار کننده و بسیار خوبی را از خود ارائه داد تا بخشی از فلسفه و خط فکری مارک ویلموتس برای مخاطبین تیم ملی مشخص شود
به گزارش ورزش 11- تیم ملی ایران روز گذشته در برابر تیمی به میدان رفت که این روزها در فوتبال آسیا خیلی فشار روانی را بر روی خود احساس نمیکند و آرام آرام به دنبال بازگشت به جمع قدرتهای برتر آسیاست و قصد داشت تا پس از خروج کیروش از جمع سپیدهای ایران، انتقام 8 سال شکست ناپذیری تیم ملی ایران را از مارک ویلموتس تازه وارد بگیرد که با سورپرایز جالب این مربی بلژیکی روبرو شدند.
با توجه به فضای روانی خاص و جهتدهی شدهای که در این سالها رسانهها و افراد مسئول مختلف به سود کیروش در فوتبال ایران به راه انداخته بودند، تصور بسیاری از هواداران تیم ملی بدین شرح بود که پس از این مربی پرتغالی، تیم ملی تبدیل به ویرانهای بی در و پیکر خواهد شد که ازبکستان قادر خواهد بود در استادیوم آزادی یوزها را تحقیر کند، مسئلهای که بنا بر اسناد موجود، ورزش 11 برای سالهای طولانی سرسختانه مخالف آن بود و بر علیه تبلیغات واهی که به سود شخص کیروش و دستاوردهایی که هرگز کسب نکرده بود، به عنوان یک منتقد در جمع محافل خبری فعالیت داشت تا به همین امروزی که از آیندۀ بدون کارلوس، دفاع میکند و آن را خوشتر از گذشته میبیند!
نمایش تیم ملی ایران برابر کرهجنوبی، نمایشی پذیرفته شده است و ویلموتس در گام نخست توانسته نمرۀ قبولی را کسب کند، تیمی که برخلاف گذشته افکاری بسته و محتاطانه حتی در دیدارهای دوستانه از وحشت شکست نداشت و تمام داشته و نداشتۀ خود را بر روی دایره ریخته بود تا ثابت کند که قرار نیست دیگر برای یک نتیجۀ راضی کننده، 90 دقیقۀ ملالآور را شاهد باشیم، مسئلهای که حتی کرهایها را هم شوکه کرده بود و ذهنیت آنها را نسبت به ایران 2019 کاملاً تغییر داد.
این یک واقعیت تلخ است که کرهایها بر اساس ذهنیتی که کیروش از تیم ملی ایران در سطح جهانی ایجاد کرده بود، آن تیزر زننده و ضد فوتبال را ساخته بودند! کیروش طی 8 سال حضور خود در ایران، برای داخلیها تیمی با توهم جنگندگی و تلاش برای کسب افتخار و در بیرون از مرزها، تیمی ضد فوتبال و پلید و کاملاً بسته برای کسب تساوی ترسیم کرده بود که خوشبختانه ویلموتس آرام آرام در حال پاکسازی این لکۀ خاکستری بر روی دامن فوتبال ایران است.
باورتان بشود یا نشود، تیم ملی دیگر با 11 نفر خود در محوطۀ جریمه حبس نمیشد و به شکل تحقیرانهای حریف ما را به دنبال توپ نمیدواند! به دنبال ضربۀ ایستگاهی نبودیم و به یکدیگر نگاه نمیکردیم و نمیگفتیم که چه دفاع جانانهای میکنیم! بلکه آزادانه به سوی دروازۀ حریف شوت میزدیم، حملهور میشدیم، حریف را در زمین خود حبس میکردیم و گاهاً با 8 نفر در محوطۀ جریمه میزبان ظاهر میشدیم تا ثابت کنیم که حمله کردن هم بخشی از فسلفۀ فوتبال ماست و کیروش و دیدگاهش چکیدۀ فوتبال جذاب ایرانی نیست، بلکه یک دیدگاه تحمیلی بود که برای 8 سال با گردنکلفتی منحصر بفردش به تمام ما دیکته شده بود، دنیای جذاب رهایی از دیکتاتوری جناب آقای کیروش حسابی امیدوارمان کرد و به دلمان چسبید، چرا که این بار هم تساوی کردیم، اما به زیر توپ نزدیم و دروازۀ حریف روبرویمان بود و دیگر به سوی حریف مشتهای گره کرده پرتاب نمیکردیم و با بازیهای روانی سعی در متوقف کردن حریف نداشتیم، بلکه ما با تکیه بر ساقهای توانمند خودمان حریف را متوقف کردیم!