مقایسه تویوتا لندکروز 2022 و رضوانی تانک

مانی حدادی

تویوتا سرانجام پس از 14 سال نسل جدید شاسی بلند محبوب خود لندکروز را معرفی کرد. حضور مدل جدید این خودرو باعث بسیاری از دوست‌ دارانش آن را سایر شاسی بلندهای معروف نیز مقایسه کنند. اما لندکروز جدید واقعاً مقابل تانک رضوانی حرفی برای گفتن دارد؟

به گزارش خودروتک ، رونمایی از تویوتا لندکروز مدل 2022 که آن را با کد J300 می‌شناسند موجی از هیجان را در بازارهای جهانی ایجاد کرد. شاسی‌بلند فول‌سایزی که علاوه بر کیفیت و دوام مثال‌زدنی، از نظر توانایی‌های آفرود زبانزد بوده است. استفاده از پیشرانه‌های حجیم همواره یکی از برگ‌های برنده لندکروز به حساب می‌آمده است. پدیده‌ای که البته فقدان آن در نسل جدید موجب بروز برخی از انتقادات شده است.

تویوتا لندکروز همیشه رقبای سرسختی را به مبارزه می‌طلبیده است. از لندروور دیفندر انگلیسی و مرسدس‌بنز G کلاس آلمانی گرفته تا میتسوبیشی اوتلندر و نیسان پث‌فایندر هم‌وطن. حتی گاهی هم آن را با فولکس‌واگن توآرگ و آئودی Q7 مقایسه می‌کردند. این اواخر جدال با جیپ رنگلر روبیکان و ب‌ام‌و X7 هم به لیست مبارزات آن اضافه شده بود. در واقع هرجایی که بحث یک شاسی‌بلند لوکس و توانمند مطرح است، یک پای لندکروز نیز به میان کشیده می‌شود.

با این حال رونمایی از نسل جدید این خودرو باعث شد تا کارشناسان به گزینه‌های فانتزی هم برای رویارویی فکر کنند. مقابله لندکروز J300 و غولی به اسم تانک از شرکت Rezvani می‌تواند در نوع خودش چالش بزرگ برای این ژاپنی و آن آمریکایی باشد.

بد نیست بدانید شرکت Rezvani همانطور که از نامش برمی‌آید توسط یک آمریکایی ایرانی‌الاصل تاسیس شده است. مدل Tank نیز چندی پیش روی پلتفرم جیپ رنگلر اجرا شد تا مشتریان خاصی و نظامی‌پسند را به سمت خود بکشد.

بررسی طراحی

لندکروز جدید از نظر زبان بصری یک سر و گردن از نسل قبلی خود بالاتر نشان می‌دهد. این را می‌شود به‌خوبی در قسمت جلوپنجره و بازی زیبای چراغ‌ها مشاهده کرد. البته باریک‌تر شدن چراغ‌ها شوک بزرگی به مشتریان وسوای این محصول بود.

در نمای پشتی نیز یک تغییر انقلابی را شاهد هستیم. چراکه تویوتا پس از سال‌ها سراغ سنت طراحی اصیل ژاپنی یعنی استفاده از خطوط ساده و چراغ‌های کشیده رفته است. اگرچه ساختار کلی بدنه به ویژه هندسه مکعبی هنوز دست نخورده باقی مانده است.

رضوانی تانک به‌عنوان یک خودروی سفارشی و دست‌ساز عملاً نیازی نداشته تا خود را با مفاهیم بازاری‌پسند هماهنگ کند. به همین دلیل است که گرافیک بیرونی آن سراسر تهاجمی و افسارگسیخته است. این یعنی نباید تعجب کنیم که تانک شباهتی با هیچ خودروی دیگری ندارد.

این پیچیدگی در نمای انتهایی نیز بیداد می‌کند. رضوانی به خوبی نشان داده که دوست نداشته به هیچ اصولی پایبند باشد. تانک بهترین واژه برای توصیف قابلیت‌های این خودرو است. بدنه‌ای تنومند با الگویی مکعبی و چرخ‌هایی بیرون‌زده از گلگیر همگی حس و حال باابهتی برای آن رقم زده‌اند.

در بررسی طراحی داخلی طبیعی است که لندکروز منطق بیشتری را رعایت کرده است. با این حال ژاپنی‌ها آگاهانه از فانتزی‌ شدن طراحی داخلی پرهیز کرده‌اند. آنچه اینجا می‌بینیم یک بالانس بسیار چشم‌نواز از مبانی کلاسیک و البته نوآوری‌های مدرن است.

در مقابل کابین تانک هم چندان عجیب نیست. اگرچه انتظار داشتیم فضای داخلی این خودرو مانند جزئیات بیرونی‌اش سخت و پیچده باشد ولی کاملاً واضح است که رضوانی تمایل نداشته راننده را با چالش کاربری مواجه کند.

بررسی مشخصات فنی

آنطور که تویوتا می‌گوید بهترین پیشرانه‌ای که برای لندکروز جدید در نظر گرفته نسخه 3.5 لیتری شش سیلندر Vشکل است که به لطف توربوشارژر می‌تواند 410 اسب‌بخار نیرو و 650 نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. این همان پیشرانه‌ای است که با انتقادات فراوانی روبرو شده بود ولی جالب است بدانید علیرغم حجم پایین‌تر، قدرت آن از مدل هشت سیلندر 30 اسب‌بخار هم بیشتر است.

در آن سوی میدان دست و بال رقیب آمریکایی بازتر بوده است. چراکه زیر کاپوت آن یک قلب بزرگ 6.4 لیتری هشت سیلندر Vشکل با 500 اسب‌بخار نیرو گنجانده شده است. البته رضوانی در مدل تانک X با اضافه کردن یک سوپرشارژر بزرگ توانایی آن را به بیش از 1000 اسب‌بخار هم افزایش داده است.