فناوری های خیره کننده خودرویی که سال 2019 خواهیم دید

جایگزینی آینه‌های بغل با دوربین، دیگر یک ایده نمایشگاهی نیست و به‌زودی یک آپشن رایج خواهد شد. همین حالا خودروهایی مثل «مک‌لارن اسپید‌تیل» و «لکسوس ES» برای نشان دادن نقاط کور به راننده از دوربین‌ استفاده می‌کنند. در مقایسه با آینه، دوربین دیدی به مراتب عریض‌تر، آیرودینامیکی بهتر و تصویری واضح‌تر، خصوصاً در شرایط نامساعد جوی، برای راننده فراهم می‌کند. فعلاً در بسیاری از کشورها مثل آمریکا، مقررات جاده‌ای اجازه جایگزینی آینه با این فناوری را نمی‌دهد اما دیر یا زود این امکانات هم مثل چراغ جلو لیزری در این کشورها قابل استفاده خواهد شد.

نمایشگرهای هدآپ (head up display) یا نمایشگرهای روبه‌روی راننده قبلاً در صنایع نظامی و فضایی به کار می‌رفتند؛ به همین خاطر اینجا از مخفف «HUD» که در متون نظامی هم رواج دارد استفاده می‌کنیم. در این سیستم راننده یا خلبان بدون اینکه چشم از روبه‌رو بردارد می‌تواند اطلاعات حرکتی خود را ببیند. شیشه جلو با قابلیت نمایش اطلاعات، فناوری‌ای است که از هواپیما‌های شکاری به صنعت خودرو راه پیدا کرده است. البته ترکیب این نمایشگر با شیشه جلوی خودرو برای استفاده مستقل کاری است که این پروسه را تاکنون به تاخیر انداخته است. یک شرکت ژاپنی توانسته با روی هم قرار دادن ورقه‌های شیشه‌ای و ترکیب آن با موادی که توان واکنش به صورت نور را دارند، چنین آرزویی را محقق کند. شیشه‌های انعکاسی، توسط یک پروژکتور لیزری از پشت فرمان نور را می‌گیرند و به شکل تصویر به راننده نشان می‌دهند. این شیشه می‌تواند اطلاعاتی مانند نقشه، سرعت و هشدارهای رایج را به راننده نشان دهد. HUD به دستیار رانندگی خودرو متصل می‌شود و راننده را از حضور عابران پیاده، حیوانات و دیگر خطرات احتمالی آگاه می‌کند.

تا کنون قدرت از پیشرانه به تایر منتقل می‌شد ولی با چرخ‌های موتوردار می‌توان مسئله استهلاک قدرت را حل کرد. چرخ‌هایی که موتور درون آن‌ها تعبیه شده مزیت‌های بسیاری نسبت به پیشرانه مرکزی دارد. درون رینگ پیشرانه‌ای کوچک، سبک و کم گشتاور است که قدرت را مستقیماً و با کمترین اتلاف انرژی به حرکت تبدیل می‌کند. «اوربیس» که این فناوری را به اجرا درآورده، ادعا می‌کند این چرخ‌ها وزن کمتری نسبت به چرخ‌های معمولی دارند. آشکارترین نمود استفاده از این چرخ‌ها در خودروی هوندا سیویک تیپ R بود. اوربیس چرخ‌های عقب هوندا را با چرخ‌های برقی خود جایگزین کرد. هرکدام از این چرخ‌ها 50 اسب‌بخار قدرت و 110 نیوتن‌متر گشتاور داشتند.

همین حالا می‌توان چراغ‌ها، سیستم گرمایشی، فر و چیزهای دیگر خانه را با تلفن همراه روشن کرد؛ البته به لطف «اینترنت اشیا» (IOT) که در بعضی‌ جاها رخنه کرده است. خودرو هم تفاوت چندانی با مایکروفر و تلویزیون ندارد. با تعبیه سیستمی هوشمند در آن می‌توان از اطلاعات مختلف خودرو آگاه شد و حتی به آن دستور داد. تسلا چنین کاری کرده است. صاحبان مدل 3 می‌توانند با بلوتوث در تسلا را باز کنند یا خودروی‌شان را استارت بزنند. احتمال دارد خودروساز گزینه استفاده از NFC یا فناوری‌های ارتباط بی‌سیم دیگر را هم برای این قابلیت اضافه کند. سیستم ارتباطی NFC فقط از فاصله بسیار کم می‌تواند چنین دستورهایی را عملی کند ولی مزیت‌هایی نسبت به دیگر فناوری‌های ارتباطی دارد؛ مثلاً امنیت و امکان استفاده حتی در زمان خاموش بودن گوشی.

شارژ بی‌سیم یا القائی می‌تواند دردسرهای رایج شارژ کردن باتری‌ها را به فراموشی بسپارد. با تعبیه این فناوری در پارکینگ‌ها، خودرو با قرار گرفتن در جای مشخص شروع به شارژ شدن می‌کند و دیگر نیازی نیست راننده برای هر بار شارژ زمان خود را صرف درگیر شدن با اتصالات برق فشارقوی کند. به‌جای وصل کردن کابل برق کافی است دستور صوتی به خودرو داده شود و فرآیند شارژشدن آغاز می‌شود. گفته می‌شود بازدهی دستگاه‌های شارژ بی‌سیم در حد و اندازه ایستگاه‌های معمولی است. نمونه آزمایشی کانتینتال در یک مرکز تحقیقاتی، توان القای 11 کیلووات برق را دارد. ایستگاه‌های عمومی برق شهری معمولاً توان انتقال 6 تا 7 کیلووات را دارند.