نگاهی به نمایشگاه بی فروغ قطعات خودرو

در سیزدهمین نمایشگاه قطعات خودرویی ایران نزدیک به 700 شرکت داخلی و خارجی فعال بودند. در میان خارجی‌ها بیش از همه چینی‌ها و کره‌ای‌ها به چشم می‌آمدند. حضور شرکت‌های خارجی در این نمایشگاه گروهی بود. به این معنی که همه آن‌ها در محدوده‌ای مشخص و کنار هم زیر برند ملی کشورشان به عرضه محصولاتشان می‌پرداختند. نکته جالب حضور این شرکت‌ها این بود که غرفه‌دارهایشان، افراد بومی همان کشور بودند که بعضاً آشنایی نیم‌بندی به زبان فارسی داشتند. تکنیک بسیار خوبی در بازاریابی که حسابی هم توجه ملت را به خود جمع کرده بود. اما به نظر می‌رسید حتی این تکنیک خوب بازاریابی هم دردی از بی‌رونقی نمایشگاه دوا نکند. اولویت مهم نمایشگاه قطعه مانند هر نمایشگاه دیگری که در ایران برگزار می‌شود به بخش نمایشگاه بودنش تمرکز داشت تا تخصصی بودنش. همان تکنیک‌های همیشگی با همان فرم تکراری؛ فقط محتوای آن عوض شده بود. البته این تمام مشکل نبود.

نمایشگاه قطعه امسال بی‌رونق بود. نه به خاطر اینکه نیازی به تامین یا تولید قطعه نباشد؛ بلکه بیشتر به این خاطر که همه می‌دانستند تولید کردن 90 درصد قطعات هم، چرخ خودروسازی ایران را نمی‌چرخاند. حتی اگر این تولید به 99 درصد هم برسد و آن 1 درصد قابل تامین نباشد بازهم هیچ گردش سرمایه‌ای رخ نخواهد داد و همه‌چیز زمین‌گیر خواهد شد. البته این در چرخه تولید برای تولید است و نه تولید برای بازار خدمات پس از فروش. طبیعتاً حدود 25 میلیون وسیله نقلیه‌ای که در جاده‌های ایران در تردد هستند می‌توانند بازار خوبی برای این قطعه‌سازان باشند. ولی حتی در این‌سوی ماجرا هم به دلیل رکود در بخش تقاضا کورسوی امیدی نیست.

به‌عنوان‌مثال باتری یکی از قطعاتی است که بسیار در بازار کمیاب شده و قیمت آن‌هم بالا رفته. بیش از 20 شرکت در این نمایشگاه برای عرضه باتری آمده بودند اما گویا آن‌ها هم از نتیجه کار رضایتی نداشتند. برخی غرفه‌داران که مایل به گفت‌وگو با خبرنگار «باما» شدند از بی‌رونقی نمایشگاه نسبت به سال‌های پیش می‌گفتند. برخی حتی کمی سرخورده شده بودند، چراکه تعامل تجاری چندانی رخ نداده یا کمتر از پیش‌بینی‌های خود شرکت‌ها بود. یکی از غرفه‌داران می‌گفت بیشترین توجهی که به غرفه‌اش شده است از سوی بچه‌محصل‌هایی بود که برای تفریح آمده بودند نمایشگاه.

اکثر شرکت‌ها در حوزه بازرگانی فعال بودند و در بخش تولید چندان جنب‌وجوشی نبود. قطعه‌سازان زیادی امسال در نمایشگاه غایب بودند که قابل پیش‌بینی بود. ولی مساله مشترک بخش تولیدی و بخش بازرگانی در یک‌چیز بود؛ «‌رکود». نه چرخ صنعت می‌چرخد و نه بازار خدمات پس از فروش هنوز به قیمت‌های جدید عادت کرده است. مشکل نقدینگی، لوازم وارداتی، افزایش هزینه‌ها و قیمت‌ها؛ همه این‌ها در کنار کوه سنگین رکود اقتصاد کلان، نمایشگاه قطعه امسال را بی‌فروغ کرده بود.