میتسوبیشی لنسر EVO/ ظهور و سقوط یک اسطوره
همه چیز با ضربه سهمگین پتک هیدرولیک بر سر میتسوبیشی اوولوشن آغاز شد، مثل این بود که دستگاه پرس محترمانه پشت درب ایستاده و بر آن می‌کوبد، میتسوبیشی لنسر اوولوشن درب را به روی آن باز می‌کند. «ببخشید، فرشته مرگ هستم، میتونم بیام تو؟»
به گزارش خودروتک، همزمان با اعمال فشار، شیشه‌ها منهدم شدند، تکه‌های ریز ریز شده‌شان به اطراف پرتاب شد، سقف به سمت پایین جمع شد، اسپویلر با درب صندوق یکی شد؛ همانند زوجی عاشق که تا دم مرگ یکدیگر را تنها نگذاشته‌اند، آینه سمت راننده به سمت زمین خم شد، گلگیرها از فرط فشار، همه درد و غم خود را بیرون ریخته و زیر بار مسئولیت شانه خم کردند...
در نهایت از خودروی مذکور چیزی جز یک تکه آهن پاره به وزن 1610 کیلوگرم باقی نماند؛ چیزی شبیه به سیب زمینی چیپس شده!
تنها چند روز قبل از مرگش، بنده آخرین فردی بودم که پشت فرمان آن نشستم...
حدود 15سال پس از اولین معرفی به عنوان یک خودروی رالی، لنسر اوولوشن جایگاه خود را در اذهان مردم پیدا کرده است.
به آن نگاه کنید، شاید نتوان گذشته پر ابهت آن را از روی ظاهرش حدس زد اما می‌توان به آینده‌ی آن حین عبور پرشتاب از لاین سرعت، با شعله‌های بیرون زده از سر اگزوزهای تیتانیومی و موسیقی رپی که از ساب‌ووفر آن به بیرون منتشر می‌شود، پی برد.
همه چیز دست به دست هم داده تا من آخرین کسی باشم که سوار بر لنسر اوولوشن صدفی می‌شود اما باید خودم را تا آخر هفته به 4800 کیلومتر آن طرف‌تر در کالیفرنیا میرساندم آن هم با یک لنسر اوولوشن متفاوت؛ یک GSR 2012 تقریبا مشکی رنگ، مجهز به موتور توربوشارژ 4 سیلندر دو لیتری با قدرت 450 اسب بخار، گشتاور 610 نیوتن متر و حداکثر سرعت... (خدا داند)
باید خودم را سوار بر این لنسر اوولوشن مشکی رنگ، تا پیش از مرگ دوست عزیزم (لنسر اوولوشن سفید صدفی) به کالیفرنیا می رساندنم تا در آنجا آخرین کسی باشم که بر بالینش حضور می‌یابد.
بهتر است بدانید 10 نسل از اوولوشن تاکنون خلق شده که هر کدام با اعداد رومی نام‌گذاری شده‌اند. در سال 1992 میلادی نخستین اوولوشن با بدنه اختصاصی لنسر و ساختار میتسوبیشی گالانت VR4، مجهز به سیستم چهار چرخ محرک و پیشرانه 2 لیتری توربوشارژ 247 اسب‌بخاری، روانه بازار شد. صفر تا 96 کیلومتربرساعت آن معادل کمی بیش از ۶ ثانیه بود.
در طی مسیر 4800 کیلومتری، تنها با یک لنسر اوولوشن مواجه شدم که این امر نشانه خاص و کمیاب بودن آن در ایالات متحده است؛ البته گران بودن قطعات یدکی اوولوشن نیز در کمیاب بودن و کمتر دیده شدن آن در جاده‌های آمریکای شمالی بی تاثیر نیست.
آن روز سالگرد گردهمایی مالکان میتسوبیشی در ایالات متحده بود و من موفق شده بودم به موقع بر سر قرار حاضر شوم. ورژن‌های مختلفی از اوولوشن‌ها نظیر مدل‌های نید فور اسپید، فست اند فوریس و غیره در میان آنها دیده می‌شد.
اوولوشن در سال 2015 رونمایی شد. آخرین نمونه آن (1600 ُ مین دستگاه) به قیمت 76 هزار و 400 دلار فروخته شد، چیزی حدود دو برابر قیمت.
همانطور که یک محکوم به اعدام برای آخرین وعده غذایی هر چیزی که دلش بخواهد را می‌تواند سفارش دهد، من نیز تصمیم گرفتند تا برای وعده آخر، اوولوشن را با خود به جایی ببرم که برای آن ساخته شده است؛ جایی در بیابان...
هندلینگ خودرو هم بر روی آسفالت و هم بر روی جاده خاکی کاملا مناسب و فوق العاده به نظر می‌رسید که آن را مدیون دیفرانسیل مرکزی سه حالته فعال خود است.
رانندگی با این خودرو همان چیزهایی که از یک اوولوشن انتظار می‌رود را ارائه داد: لذت هیجان انگیز و تا حدی آمیخته با خشونت. آن را طوری می راندم که انگار خودروی سرقتی بود... انگار فردایی وجود نداشت...
فرهنگ اوولوشن نیاز به مدل جدید ندارد تا زیبا و درخور شناخته شود. ممکن است صدای غرش آنها در خیابان روزبه‌روز کمتر شنیده شود اما روح والای اوولوشن الهام‌بخش سایرین خواهد بود تا خودروهایی سرزنده بسازند...
