کد خبر : 4922

جای معلمان در کلاس درس است نه خط مسافرکشی!

جای معلمان در کلاس درس است نه خط مسافرکشی!

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی گفت: جای معلم در سر کلاس است نه در زندان و در خط مسافرکشی و دولت باید توجه ویژه به این قشر تأثیرگذار و مهم داشته باشد.

به گزارش فارس، فریده اولادقباد در نطق میان دستور خود در نشست علنی امروز مجلس (چهارشنبه ۷ آذر ۹۷) گفت: اعمال تحریم‌های یکجانبه و خصمانه آمریکا علیه ایران در پی اعلام خروج آمریکا از برجام توسط ترامپ، عدم قطعیت و بی‌اعتمادی‌های پیچیده‌ای را به وجود آورد که باعث طرح مسائل کلیدی و راهبردی مهمی شده است. 

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: اقدام آمریکا در خروج از توافق هسته‌ای برجام مبتنی بر چهار محور آسیب‌پذیر کردن نظام جمهوری اسلامی ایران است، اولین محور تاب‌آوری اقتصاد ایران و دومین مورد، تضعیف سرمایه اجتماعی و شکاف سیستم سیاسی با محیط اجتماعی است. سومین مورد، شناخت ایالات متحده آمریکا از زیرساخت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران پس از برجام و چهارم، ضعف اروپا و سایر قدرت‌ها در خنثی‌سازی آثار تحریم‌های ماه ژانویه است. 

وی افزود: امید اصلی سناریوهای اعمال فشار بر ایران، شکست خط مقاومت اقتصادی - اجتماعی کشور پیش از بازیابی ظرفیت زیرساخت هسته‌ای  و استفاده از فشارهای اجتماعی در پرتو فشارهای تحریمی است. بنابراین، فصل مشترک همه سناریوها بر محور بالا بردن تاب آوری اقتصادی و اجتماعی ایران در برابر فشارهای تحریمی است. 

اولادقباد اضافه کرد: دولت جمهوری اسلامی که به دنبال حفظ منافع هسته‌ای کشور و یا منافع ملی کشور در برجام است، الزاما در گام نخست باید به توان مقاومت داخلی تکیه کند، این به معنی بی‌توجهی به دیپلماسی نیست، بلکه صرفا اولویت‌گذاری برای مقاومت اقتصادی کشور در چهارچوب بودجه‌بندی بحرانی با افزایش مبارزه با فساد برای استفاده حداکثری از منابع ارزی محدود کشور برای نیازهای استراتژیک است. 

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: تضمین اجرایی شدن بودجه‌بندی در شرایط بحرانی با بالا بردن شفافیت به منظور افزایش اعتماد ملی، جذب مشارکت بخش خصوصی غیررانتی، شفاف و رقابتی، مبارزه با فساد رانتخوار و منتفع از شرایط بحرانی کشور و نهایتا تأمین نیازهای راهبردی اقتصادی کشور است. 

وی خاطرنشان کرد: گام دوم، سطح قابلیت هسته‌ای کشور باید بیش از سطح آن در قبل از برجام باشد تا بتواند جلوی خواسته‌های زیاده‌خواهانه جدید ترامپ را بگیرد و وی را به بازگشت دولت ایالات متحده به تعهدات خود وادار کند، نه اینکه ایران تعهدات برجامی خود را انجام دهد و به برخی تعهدات حداقلی اروپا بسنده کند و همچنان فشار تحریمی ایالات متحده را بر همکاری کشورهای جهان به ویژه آسیایی‌ها با خود را تحمل کند. 

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: گام سوم، افزایش همبستگی و انسجام ملی است، در این پیچ تاریخی حساس باعث افزایش تاب‌آوری اجتماعی کشور در برابر تحریم‌ها خواهد شد و قطعا همبستگی و انسجام ملی یک شعار نیست بلکه یک ضرورت ملی است تا بتوانیم با اتکا به خرد جمعی و استفاده از ظرفیت‌ها و شخصیت‌هایی که منشأ خیر و اثر فراوان هستند، جهت برون‌رفت از چاله‌ها و تنگناهای موجود بهره‌مند شویم که فکر می‌کنم همین همبستگی و انسجام ملی راهش می‌تواند گفت‌وگوی ملی باشد. 

وی با اشاره به مشکلات فرهنگیان افزود: فرهنگیان امروز از لحاظ رفاه و معیشت سخت در تنگنا هستند، بنابراین دولت باید توجه ویژه‌ای به این قشر تأثیرگذار و مهم داشته باشد، متأسفانه دولت‌ها هزینه‌های آموزش و پرورش را بار سنگینی بر بودجه ملی می‌دانند، در حالی که بازده این سرمایه‌گذاری در بلندمدت پایه‌های اساسی توسعه را بنا می‌کند. 

اولادقباد خاطرنشان کرد: سهم آموزش و پرورش از بودجه سالانه کمتر از ۱۰ درصد بودجه عمومی کشور است که بودجه وزارت آموزش و پرورش در سال ۹۷، ۴۷ هزار میلیارد تومان بود که ما با حدود ۱۰ هزار میلیارد تومان کسری بودجه مواجه هستیم.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: کمبود منابع انسانی مشکل دیگر آموزش و پرورش است و این در حالی است که منابع انسانی توانا و آموزش‌دیده، اصل و اساس موفقیت در هر سازمان است. 

وی با تأکید بر حمایت از تشکل‌های معلمان افزود: جای معلم در زندان و در خط مسافرکشی نیست، جای معلم در کلاس درس است.

اولادقباد خاطرنشان کرد: قانون منع به کارگیری بازنشستگان یک فرصت طلایی و مهم برای استفاده از ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های جوانان، اقلیت‌ها، اقوام که در حوزه‌های مختلف است و امیدوارم به آن توجه شود.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در پایان گفت:‌ ۳۷ روز است که ۲۰۰ هزار ایثارگر بازنشسته متکفل درمانی ندارند، آقای روحانی! توجه ویژه به بنیاد شهید داشته باشید.

ارسال نظر
نظرات کاربران
بیشتر
دیگر رسانه ها